امام خميني (ره) در آينه 14 و 15 خرداد

شوشان / محمد حسن آلاله: خردادماه هر سال يادآور مناسبت‌هاي متعددي است، يكي از اين مناسبت هاي بسيار مهم روزهاي چهاردهم و پانزدهم خرداد است كه با يادآوري آن روزها به ياد و نام امام امت مي ا‌فتيم.

پانزدهم خرداد سال چهل و دو اگرچه حركت و قيام پرجوش و خروش مردم انقلابي ايران با سركوب و كشتار شديد رژيم شاهنشاهي روبرو شد، اما نقطه‌ و آغازي مجدد براي شروع نهضت جديد انقلاب اسلامي گرديد و از اين رو پيروزي انقلاب اسلامي در سال پنجاه و هفت مديون همه كساني است كه در آن روز حماسه بزرگ پانزده خرداد را آفريدند. امام خميني«ره» ضمن اينكه اين روز را عزاي عمومي اعلام كرد، پانزده خرداد را نيز به عنوان مبدا انقلاب در دوره معاصر ناميد و با برجسته نمودن آن، حتي اين روز در تقويم كشورمان روز تعطيل عمومي اعلام گرديده است.

ويژگي پانزده خرداد اين بود كه حركتي مردمي و سراسري بود و پس از آن مبارزين و مخالفين رژيم شاهنشاهي را به طوركلي از حركت‌هاي اصلاحي در نظام پهلوي نا‌اميد نمود و حذف نظام شاهنشاهي در دستور كارآنها قرار گرفت. پس از پانزده خرداد مشروعيت نظام شاهنشاهي به خاطركشتار وسيع مردمي زيرسوال رفت و چهره شاه كه تا قبل از اين همه تقصيرها را به گردن نخست وزيران مي‌انداخت افشا نمود و از اين رو شيوه‌هاي سنتي مبارزه به شيوه‌هاي حتي مسلحانه با رژيم شاهنشاهي تغيير يافت.

از طرفي مهمترين ويژگي حركت مردمي پانزدهم خرداد چهل و دو اين بود كه رهبري مبارزه به روحانيت و خصوصا حضرت امام انتقال يافت و پرچم مبارزات اسلامي و انقلابي به دست ايشان افتاد، اگرچه امام پس از آن بازداشت و سال بعد نيز پس از اعتراض به لايحه ننگين كاپيتولاسيون به تركيه و سپس به نجف اشرف در عراق تبعيد شد، اما همان موقع امام فرمودندكه فرزندان انقلاب هنوز كوچك و درگهواره هستند و روزي كه بزرگ شوند به مدد او و راهش خواهند آمد و ديديم كه اينگونه شد و در دوازدهم بهمن ماه پنجاه و هفت يعني پس از چهارده سال با ورودش به ميهن همه آن ياران كه امروز بزرگ شده و اهل مبارزه بودند به ميدان آمدند و آن استقبال تاريخي را از وي نمودند.

امام ده سال هم در ميان امتش بود، تا اينكه چهارده خرداد شصت و هشت فرا رسيد، انگار همه چيز مي خواست دست به دست هم دهد تا عروج و رفتنش هم در خردادماه باشد، دست قضاي روزگار اينگونه شد كه امام در چهاردهم خرداد يعني روز متصل به پانزده خرداد كه امام از قبل آن را مبدا اصلي انقلاب مي دانست به ديار باقي سفر كرد، آن روز هم همه ياران براي وداع با او آمدند وگرداگرد جسم بي روحش را كه اينك با قلبي آرام و ضميري اميدوار به ملكوت پرواز نموده بود گرفتند و با احترام به ابديت سپردند، آنچنان كه روز وداع باشكوه نه تنها در تاريخ كشور كه بلكه در تاريخ جهان بي نظير بود، بگونه اي كه امروز اين روز تاريخي حتي در «گينس» هم ثبت شده است.

خداوند خواست تا 14 و 15 خرداد دو روز متصل به هم باشد، يعني يك مبدا و يك مقصد براي امام، همانند تاسوعا و عاشورا كه هم متصل به هم است و هم سراسر عزا و ماتم حسيني است، آري چهاردهم و پانزدهم خرداد هم در تقويم ما به يكديگر متصل شدند، عزاي به خون غلتيدن ياران امام در پانزدهم خرداد و عزايي ديگر با عروج ملكوتي آن يار سفركرده و اينگونه شد تا در تقويم تاريخ كشورمان دو مناسبت متصل به هم همانند تاسوعا و عاشورا داشته باشيم.

دست روزگار اينگونه خواست، حال كه امام امت مبدا اين انقلاب را پانزدهم خرداد مي دانست، به راي الهي در خرداد بار سفر بندد تا هم پانزدهم و هم چهاردهم بر ياد بماند و با يادآوري اين روزها انقلاب اسلامي نيز زنده بماند. شايد در اين امر هم حكمتي در كار بوده است كه خداوند از آن بيشتر آگاه تر و عالم تر است.

اين نكته را هم مي توان اضافه نمود كه امام فرمودند: اين محرم و صفر و به نوعي تاسوعا و عاشورا است كه اسلام را زنده نگه داشته است و امروز مي توان گفت آنچه انقلاب اسلامي را مي تواند زنده نگه دارد علاوه بر محرم و صفر همين زنده نگه داشتن مناسبت هاي چهاردهم و پانزدهم خرداد است و همانگونه كه امام فرمودند كه خون سيد الشهدا اسلام را بيمه نموده است، مي توان گفت كه خون شهداي پانزدهم خرداد هم انقلاب اسلامي را بيمه نموده است.

در حقيقت اين تعطيلي ها فرصتي است تا رهروان راهش با حضور در بارگاهش به ياد او و قيامش افتاده و يك بار ديگر با آرمانهاي انقلاب و شهداي انقلاب اسلامي بيعت و ميثاقي مجدد و دوباره ببندند.