صدای شما: قصه پر غصه ما / کو گوش شنوا ؟

شش، هفت سالی است که یک زمین خالی آیینه دق شده است. بیشتر دود ناشی از عدم ساخت و ساز آن در این مدت به چشم ساکنین مقابل زمین می رود که واقعا صبر و گذشت این خانواده شریف ستودنی است زیرا صاحب زمین آفتابی نمی شود و به وسیله یکی از بستگان نزدیکش پیغام ارسال شده تا تکلیف آن را مشخص کند اما دریغ از جوابی!

حکایت به گوش شهرداری هم رسیده ولی گویا اراده ای برای رفع این مشکل وجود ندارد. گوشه ای از معایب و تاثیر مخرب این قطعه زمین 400 متری که چون غده سرطانی است برای خوانندگان ارجمند توضیح داده و اگر گوش شنوایی در شهرداری یا هر ارگانی که بدان مربوط است گره این مشکل را به سرپنجه تدبیر حل و فصل کرده تا اهالی این خیابان که با مشکل بزرگ تری یعنی سرازیری فاضلاب از دریچه های منهول خیابان که عرصه را بر ساکنین خیابان تنگ کرده نجات دهند.

امیدواریم ابتدا مشکل زمین را برطرف کرده و معضل بعد بماند تا وقت مناسبش. این قطعه زمین 400 متری که جهت آپارتمان سازی خریداری شد، به هر دلیل بعد از گود کردن قسمتی از آن و رها شدن توسط مالک محلی شد برای معتادان تزریقی و مخفیگاهی برای سارقین و بدتر اینکه محل مناسبی شد برای فساد در دل شب و تاریکی. بارها با افرادی از این قبیل برخورد کرده و آنها را فراری داده ایم. آیا در برنامه های مسئولان در مبارزه با اعتیاد - فساد و فحشا قید نشده است؟! مسائل بهداشتی، بماند که حتی از اطراف محل هرگونه زباله خطرناک را به این محل آورده و بدتر از آن آتش زدن زباله های مختلف امان از مردم بریده است.

باز تاکید می کنم که بخاطر این زمین بدون استفاده رها شده به حال خود بیشترین زیان و ضرر را متحمل شده ایم. لذا از مقامات مسئول این سوال را مطرح می کنیم که آیا مستوجب چنین عقوبتی هستیم؟ آیا مالک محق است سال ها زمینی را برای ساخت و ساز به ویرانه ای تبدیل کرده و هزاران نوع مصیبت از زمین چنین شخصی دامن گیر همسایگان شود؟

در زمستان که آب در گودال آن جمع می شود انواع و اقسام حشرات موذی در این برکه رشد کرده و موجبات بیماری نیز می گردد و آب که خشک گردید، باد انواع و اقسام میکروب ها را بین خانه های مردم تقسیم می کند تا بیماری جدید نیز اضافه بر بیماری های قدیم شود. متاسفانه شعارهایمان زیباست. مبارزه با اعتیاد، فساد و فحشا، رعایت بهداشت و ... اما عملا شرایطی فراهم می آوریم که با این شعارها فاصله نجومی پیدا می کند.

به جای زیبایی محل سکونت مان زشتی را توسعه ندهیم. در پایان متذکر می شوم که متاسفانه با این اوضاع و احوال ما شهرنشین هستیم نه شهروند. زیرا یک شهروند به اصول قوانین جاری و ساری جامعه پایبند است و اگر کوچک ترین تاثیر مخربی که بر عرف و قانون کشور لطمه وارد شود تمام آحاد ملت خود را در بازسازی آن اثر سهیم می دانند. فرهنگ شهروندی و پای بندی بدان در جامعه ما ضعیف بوده و در نقاطی اصلا الفبای آن را به مردم آموزش نداده اند. لطفا به این مشکل رسیدگی شود.

خداکرمی