- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شهرداری یا اداره راه آهن؛
یکی از معاونین آهن جنوب که معتقد است مردم خودشان باید آگاه باشند و وارد محدوده حریم راه آهن نشوند در این باره می گوید: طبق قانون در مجموع 34 متر از طرفیت خط ریل قطار جزو محدوده راه آهن محسوب می شود و کسی حق ندارد به این محدوده وارد شود.
در تمام دنیا برخی از مسیر های خطوط راه آهن ممکن است از محدوده شهری و مسکونی عبور کنند که در این صورت با نصب تابلوهای خطر و جدا سازی حریم ریلی قطار، از طریق ساخت دیوار یا ایجاد فنس کشی از بروز حوادث احتمالی و به خطر افتادن جان مردم جلوگیری می کنند.
این در حالی است که در شهر اهواز بیش از 30 سال است که مسیر عبور خط ریلی محور کارون- مقابل حرم مطهر علی بن مهزیار بدون وجود هیچ گونه تابلو اعلان خطر یا فنس کشی به طور مستقیم جان مردم را به خطر انداخته و هیچ کدام از مسوولین نیز اقدامی در این باره انجام نمی دهند و هر کدام مسوولیت را به گردن دیگری می اندازند. تا کنون بیش از چند بار حوادث ریلی با عابرین پیاده که به قصد زیارت از این مسیر عبور می کردند؛ اتفاق افتاده است و جالب است بدانید که در اکثر اوقات عابرین مقصر شناخته می شوند چرا که وارد حریم راه آهن شده اند؛ اما کسی پاسخ این سوال را نمی داند که مردم عادی از کجا و به وسیله چه کسی باید از قوانین اداره راه آهن اطلاع داشته باشند؟
یکی از معاونین آهن جنوب که معتقد است مردم خودشان باید آگاه باشند و وارد محدوده حریم راه آهن نشوند در این باره می گوید: طبق قانون در مجموع 34 متر از طرفیت خط ریل قطار جزو محدوده راه آهن محسوب می شود و کسی حق ندارد به این محدوده وارد شود.
این مقام مسوول که خواسته نامی از وی برده نشود؛ می افزاید: در مورد ریل مقابل حرم مطهر علی بن مهزیار اهوازی، از آنجا که شهر داری طرفین این محدوده را به فضای سبز تبدیل کرده؛ عملا اختیار این محدوده از ما گرفته شده است. اگر شهرداری موافقت کند، اداره راه آهن همین فردا آماده دیوار کشی و جدا سازی حریم خود برای حفظ جان مردم است.
این مقام مسوول می افزاید: اداره راه آهن جنوب برای راحتی عبور و مرور مردم و حفظ جان آنها یک زیر گذر روبروی سازمان تامین اجتماعی شماره 3 ساخته است.
وقتی به وی می گویم این زیر گذر روشنایی ندارد و تبدیل به پاتوق افراد بی خانمان و معتاد شده و عملا برای مردم بی استفاده است؛ می گوید: شهرداری مسوول رسیدگی به این موارد است و ما طبق قوانین به وظایف خود عمل کرده ایم.
کارشناسان حقوقی اداره کل راه آهن جنوب نیز در این مورد همین عقیده را دارند و معتقد هستند مردم خودشان باید از قوانین و میزان حریم راه آهن مطلع باشند!
این در حالی است که با گذشت بیش از 37 سال از انقلاب شکوهمند اسلامی، مردم نواحی مختلف اهواز از این مسیر برای رفت و آمد و زیارت استفاده می کنند. به طوری که در روزهای تاسوعا و عاشورا، دسته های عزاداری از تمام نقاط شهر اهواز به صورت پیاده و زنجیر زنان خود را به این حرم مطهر می رسانند و در غم سرور و سالار شهیدان عزاداری می کنند.
خانم رویین یکی از ساکنین این محل است و می گوید: فرزندان مردم در کنار فضای سبز ریل راه آهن بازی می کنند چرا که به خیال خود فکر می کنند اینجا پارک است. بنده همیشه نگران تصادف این کودکان معصوم در این مسیر هستم. اگر این محدوده حفاظ داشت نه کسی می توانست وارد این محدوده شود و نه با جان مردم بازی می شود.
خانم رویین به یکی از دیگر از مشکلات این مسیر اشاره می کند و می گوید: عبور و مرور قطار های باری با سر و صدای زیادی که دارند آسایش را از ما گرفته اند به طوری که در طولی 30سالی که در این محل زندگی میکنم تا کنون یک شب خواب راحت نداشته ام و به خاطر همین دلیل خانه ام را با کمترین قیمت فروخته ام و تا به جای دیگری که آسایش داشته باشم نقل مکان کنم. اگر این مسیر را از اینجا بردارند هم باعث آرامش و امنیت مردم می شوند و هم زائرین با خیال آسوده به زیارت علی بن مهزیار می روند.
وقتی از وی می پرسم آیا میداند حریم راه آهن چقدر است؟ تنها یک کلمه پاسخ می دهد: نه!
یکی دیگر از ساکنین این محل می گوید: بیش از یک سال است که برای راحتی رفت و آمد مردم از این مسیر، یک زیر گذر فلزی کوچک از زیر ریل راه آهن ساخته شده است که نه تنها روشنایی ندارد، بلکه اکثر اوقات پاتوق معتادان و افراد بی خانمان است. و عملا مردم می ترسند که از این زیر گذر استفاده نمی کند. به خصوص در این فصل که بارندگی زیاد است و آنجا پر از آب و گل و لای شده است. بوی تعفن این زیر گذر اجازه نمی دهد که از مسیر رفت و آمد کنیم و برای رفتن به آن سوی جاده از روی ریل راه آهن می گذرم.
آقای محمد اسلامی که به گفته خودش بیش از 60 سال است که در این محل ساکن است اینگونه ادامه می دهد: دو سال پیش پسر جوانی که از بیمه شماره 3 خارج شده بود و قصد عبور از ریل راه آهن را داشت؛ به دلیل اینکه پایش به یکی از سنگ های کنار ریل گیر کرده بود؛ به زمین افتاد و قطار با اینکه در فاصله 2 متری از وی قرار داشت توقف نکرد و این جوان بیچاره جان خود را از دست داد.
این شهروند به معضل دیگری در این محل شاره می کند و می گوید: فضای سبزی که در این محل ایجاد کرده اند نه تنها به درد ما نمی خورد بلکه خود باعث ایجاد مشکلات بیشماری هم شده است چرا که این بوته ها را کوتاه نمی کنند و رفتگر شهرداری تمام آشغال ها و زباله های این محل را در بین این بوته ها می اندازد و وقتی هم که اعتراض می کنیم می گوید شهرداری به من سطل زباله نمی دهد. همین مسئله باعث ایجاد آلودگی در این محل شده است. این کوچه به خاطر نزدیکی به حرم مطهر علی بن مهزیار اهوازی ، محل رفت و آمد زائرین است و این مسئله جان آن ها را نیز به خطر می اندازد.از آقای اسلامی می پرسم آیا از میزان حریم راه آهن اطلاعی دارد؟ وی تنها با لبخندی که رنگ و بوی کلمه "نه" را می دهد، پاسخم را می دهد.
شهروند دیگری نیز می گوید: بنده خودم بارها شاهد مصرف مواد وسط افراد معتاد در میان این بوته های هرس نشده بوده ام. این مسئله امنیت محله را به خطر انداخته، حالا دیگر رفت و آمد قطار و سر و صدای ناشی از آن هم که جای خود دارد. این کوچه روشنایی ندارد و بنده خودم اجازه نمی دهم خانواده ام بعد از تاریک شدن هوا از خانه خارج شوند؛ چرا که امنیتی وجود ندارد.
داوود و فرید دو پسر بچه ای هستند که با توپ خود بر روی ریل راه آهن راه می روند. وقتمی از آنها می پرسم آیا میدانید حریم راه آهن چقدر است؟ می گویند: نه و با لبخندی که ناشی از ترس کودکانه شان است به سرعت از روی ریل راه آهن فرار می کنند.
در کنار زیر گذر زیر ریل راه آهن ایستاده ام. مردی حدودا 45 ساله که خود را هوشنگ محمد حسینی و کیوسک دار آن سوی جاده معرفی می کند، به جای رد شدن از زیر گذر، از روی ریل رد می شود و به این طرف خیابان می آید. وقتی از وی پرسم چرا از زیر گذر استفاده نمی کنید؟ می گوید: این زیر گذر همیشه پر از معتاد است و بوی بسیار بدی هم می دهد. بنده هم ترجیح می دهم به جای اینکه جانم را به خطر بیاندازم از روی ریل رد شوم!
می پرسم: آیا رد شدن از روی ریل راه آهن خطری ندارد؟! تنها می خندد و می گوید: من هر روز از اینجا رد می شوم و مواظب هستم!
آقای محمد حسینی نیز مثل سایر ساکنین این محل از میزان حریم قانونی راه آهن اطلاعی ندارد.
همه این موارد در حالی اتفاق می افتند که اگر دو دستگاه دولتی(شهرداری و اداره راه آهن جنوب) که طبق اظهارات آقای روحانی ریاست محترم جمهوری، خدمتگذار مردم هستند؛ با پرهیز از موازی کاری و انجام مسوولیت های خود، با همکاری بین دستگاهی به راحتی می توانند این معضل شهر را حل کنند و امنیت زائرین و ساکنین محله هم حفظ شود. امید است که این نوشتار تلنگری برای مسوولانی باشند که آماده خدمتگذاری و رفع مشکلات شهر اهواز هستند.
گزارش و عکس: سحر کوراوند
