بر پایه آنچه که رسانه های داخل کشور از سخنان و گفت و گوهای مقامات بلند پایه و مسوولان ارشد کشور و نظام در نخستین روزهای سال نو بازتاب داده اند، به نظر می آید که اختلاف میان ایشان در پاره ای از دیدگاه ها و رویکردها چه در سیاست داخلی چه سیاست خارجی و پهنه اقتصاد و فرهنگ ریشه دارتر از آن است که بتوان پنهانش داشت.

برای بررسی و واکاوی این پدیده نادر در عرف و روال های اداره کشور در عصر حاضر، بهتر است به دور از وابستگی به جناحی خاص و تنها به منظور چاره جویی برای گریز از پیامدهای ناگوار این اختلافات، دامنه موضوع را گستراند و هر گوشه آن را با دقت وارسی نمود تا راه درست و کم خطر برگزیده شود. نگارنده ریشه یابی و کالبد شکافی خود را با طرح پرسش های زیر آعاز می کند:

1_ آیا سیاست ها و اصول و رویکردهایی که در سال های پس از انقلاب به وسیله دولت ها و رهبران نظام در پیش گرفته شده است،به تمامی درست و بی عیب یا سراسر غلط و معیوب بوده است؟ برای رسیدن به پاسخ طبعا نیازمند مطالعه و بررسی های همه جانبه و علمی و بر اساس نتایج حاصل از آن روال ها هستیم. در همین راستا، محاسبه سودها و زیان ها در زمینه های اقتصادی و فرهنگی و اجتماعی می تواند ما را به پاسخ درست رهنمون کند. به نظر می رسد که پاره ای از اختلافات ریشه در نوع ارزیابی ها پیرامون اصول و سیاست های کلی نظام و روال های آزموده شده نزد مقامات کشور دارد.

2_ برداشت های متفاوت از اصطلاحات رایج در دنیای سیاست و کشورداری مانند استقلال، منافع ملی، امنیت ملی، رفاه ملی، توسعه و ....طبعا موجب بروز دسته ای از اختلافات است که رسیدن به تعریف و برداشت نزدیک به هم پیرامون هر کدام، چندان دور از دسترس نیست و مقامات و مسوولان کشوری می توانند طی گفت و گوهای غیر عمومی و غیر رسانه ای، به آن دستیابند.

3_ تفاوت در سطح اطلاعات و دانش سیاسی و اقتصادی و فرهنگی و علمی میان مسوولان و عدم آشنایی برخی از آنان با روال های ضروری و بین المللی در اداره کشور، می تواند ریشه و موجب پاره ای دیگر از اختلاف نظر باشد.

4_ بی تناسبی میان اختیارات و مسئولیت ها در برخی سمت ها و پست های اجرایی و مذهبی و وجود نوعی دوگانگی میان سیاستگذاران و مجریان،می تواند سرچشمه دسته دیگری از اختلافات باشد که در اسرع وقت باید به برطرف کردن اساسی آن تن بدهیم.

5_ اختلاف در اولویت ها و ترجیحات در حوزه مسایل کلان کشوری و نظام و تفاوت در برداشت های ایدئولوژیک میان مسئولان عالیرتبه می تواند علت بروز اختلاف باشد.

6_ بی اطلاعی و کم اطلاعی از کاستی های موجود در کشور یا نداشتن درک درست از آسیب های گوناگون که مردم از آنها در رنج و سختی بسرمی برند یا ناتوانی از تحلیل مبتنی بر داده های علمی نیز هر یک می تواند موجب اختلاف نظر میان مقامات شود .

7_ بی اعتبار دانستن رای و خواست مردم که از صندوق های رای گیری در انتخابات ها دریافت می گردد یا ملزم ندانستن خود به قبول رای مردم یا پاسخگو نبودن متناسب با اختیارات نیز می تواند ریشه بروز اختلاف باشد.

اگر بخواهیم علل و زمینه های اختلاف را که بیان گردید جمع بندی و خلاصه نویسی کنیم، می توان به حوزه های زیر اشاره نمود:

ا_تفاوت و اختلاف در برداشت ها و تلقی های دینی.

ب_ واهمه و نگرانی از زیر پا گذاشتن اصول و اهداف انقلاب.

ج_ تغایر و تفاوت در رویکردهای نو مانند مصادق و دامنه آزادی های فردی و اجتماعی.

د_ کوشش برای دستیابی و ماندگاری در قدرت سیاسی و جلوگیری از راه یابی مخالفان به حوزه هایی از قدرت.

چه باید کرد؟

برای رسیدن به تفاهم و همدلی میان دو طرف و همیاری ملی جهت به جلو راندن کشور و بهبودی اوضاع مردم در همه زمینه ها،به نظر می آید که راه و گریزی در سیاست خارجی جز ترجیح و اولویت دادن به منافع ملی و توسعه همه جانبه کشور و درک روشن از واقعیات جهان امروز راه دیگری نیست.

در سیاست داخلی نیز راهی جز گسترش مردم سالاری و تحزب و احترام به خواست و رای مردم و اصلاح و تغییر در رویکردهای آزموده شده در حوزه های فرهنگی نیست.

برچسب ها: دکتر حسن دادخواه

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه