مدیران زن اهل زد و بند نیستند

اختصاصی شوشان : الهه موالي زاده اولين شهردار زن اهواز در منطقه دو بود که شايد بيشتر از يک مرد دويد و کار کرد و سرانجام نیز آنگونه که خود می گوید با دلخوری صندلی مدیریت را واگذار می کند و به دانشگاه پناه می آورد. اگر بگوییم وی از زنانی ست که همه نوع منصبی را در کارنامه مدیریتی خود دارد سخنی به گزاف نگفته ایم . از عضویت در شورای شهر اهواز گرفته تا ریاست تربیت معلم یزد ، مشاور امام جمعه یزد در امور فرهنگی بانوان ، مشاور فرهنگی و معاون آموزشی دانشکده اقتصاد چمران ، رییس هیات اسکیت استان ، مشاور بانوان وزیر آموزش و پرورش و ... همه و همه را پشت سر گذاشته و اکنون با کوله باری از تجربه در کسوت " استاد " دانشگاه چمران مشغول خدمت است. موالی زاده خرمشهری الاصل است و پس از سقوط خرمشهر همراه خانواده به آبادان و سپس به یزد می رود. وی لیسانش اش را در رشته مشاوره خانواده پیش از انقلاب از دانشگاه تهران اخذ می کند  و پس از انقلاب اسلامی با اخذ بورسیه به هند می روند و دکترای جامعه شناسی خود را از آنجا می گیرد.

وی در کل معتقد است که به زنان خوزستان در دادن مسند مدیریتی ظلم می شود و بر این عقیده استوار است که باید جای پای زنان در شهرداری باز شود چرا که ریزبینی زنان در کنار کلی بینی مردان می تواند در توسعه شهر موثر باشد.

خانم موالی زاده چرا شهردار شدید؟

پس از تجربه ای که در شورای شهر داشتم دو پیشنهاد به من شده بود یکی سازمان میراث فرهنگی و دومی شهرداری منطقه دو اهواز . تمامی پیگیری های لازم برای سازمان میراث فرهنگی انجام شده بود اما ترجیح دادم که به شهرداری وارد شوم.

علت خاصی داشت ؟

اعتقادم این بود که شهرداری برای زنان و نمود کارهای زنان خیلی موثر است.

فعالیت زنان در شغل های دیگر نمود ندارد ؟

چرا . اما جای زنان در شهرداری خالی بود و فکر کردم موظفیم در یک الگوی رفتاری جای پای دختران و زنان جوانمان را برای شهردار شدن در استان برداریم به همین دلیلمیراث فرهنگی را نپذیرفتم و اعتقاد داشتم که باید جای پای زنان در شهرداری باز شود.

زنان می توانند شهرداران موفقی شوند ؟

همیشه اعتقادم این بود که شهر مثل خانه می ماند. به همین دلیل زنان می توانند شهرداران موفقی باشند به جهت اینکه زنان ریزبین هستند و مردان کلی نگرند ، ریز بینی زنان در کنار کلی بینی مردان میتواند در توسعه و در حفظ امورات شهری موثر باشد.

شهردار شدن چه طعمی داشت ؟

بسیار تجربه شیرین و گهرباری است به جهت اینکه شهرداری یک کار فراگیر است که ابعاد فرهنگی، عمرانی ، اجتماعی و هم ارتباطات مردمی را شامل می شود و در همه ابعاد آدم هم باید فکر می کرد هم دقت. هم خوب می دید و هم خوب عمل می کرد. این برای من بسیار با ارزش بود به همین دلیل شهرداری را خیلی پربار میبینم و خودم دوست دارم.  همیشه می گویم ای کاش بیست سال زودتر شهردار می شدم. از تجربه ای که در طول 3 سال و 4 ماه  شهردار بودن کسب کردم در رابطه با مباحث اجتماعی بسیار پر بار و ارزشمند بود.

از عملکرد خودتان در شهرداری منطقه دو راضی بودید؟

آمار پروژه هایی که در منطقه 2 در زمان تصدی من انجام شد در طول تاریخ شهرداری اهواز بی نظیر بود. چه در بحث توسعه یا سازماندهی جاده ساحلی ، فضاهای ساحلی ، پارک 42 هکتاری ، پروژه پارک جزیره که بعد از 20 سال عملیاتش شروع شد.

چرا برکنار شدید؟

از شهرداری حقوق نمی گرفتم. حقوق من را دانشگاه می داد. در دوره ای دانشگاه تقریبا 20 ماه حقوق به من نداد. ولی من مقاومت می کردم و به دانشگاه برنگشتم چون خیلی دلم می خواست پارک جزیره را کامل کنم بیشتر مقاومت می کردم ولی بهر حال به علت فشارهای زیادی که دانشگاه آورد به خود کتانباف شهردار اهواز هم گفتم که من باید برگردم دانشگاه ولی از برخورد ایشان بسیار گله مندم.

علت گلایه چه بود؟

به هر حال هرکسی که در این جامعه زحمتی می کشد  انصاف حکم می کند که قشنگ تر با او برخورد شود اما به شیوه ای نه چندان خوب برکنار شدم.

اولا عضو هیات علمی دانشگاه هستم. ثانیا یک خانم ام و ثالثا آمادگی تحویل سمت شهرداری را داشتم. به ایشان تلفنی گفته بودم که هر وقت ، هر زمانی ، هر دقیقه ای کسی را مناسب تر برای شهرداری منطقه انتخاب کردید فقط به من تلفن بزنید ولی ایشان این کار را نکردند و بدون اطلاع حکم برکناری ام را صادر کرد.

این موضوع دلیل خاصی داشت؟

نمیدانم... در طول دورانی که در شهرداری اهواز بودم اگر هر سفر خارجی پیش می آمد اجازه می دادم معاونین و جوانترها شرکت کنند و هرگز از هیچ امتیازی و هیچ سفری برای خودم استفاده نکردم به هر حال ایشان میتوانست بهتر از این برخورد کند. در عین حال شاید ایشان هم تحت فشار بودند..

پیشنهادی برای شهردار شدن مجدد ندارید؟

آمدنم به شهرداری قطعی نیست. تاکنون پیشنهادی از شهرهای دیگر نداشتم و فعلا در دانشگاه هستم.

با توجه به سابقه ای که در انتخابات دارید چرا به انتخابات مجلس ورود پیدا نکردید؟

قبل از انتخابات مجلس خیلی گروه ها به من پیشنهاد کردند که کاندیدا شوم ولی من اعتقادی راسخ به شورای شهر دارم و معتقدم که اگر سنگ بنا و فرهنگ شورایی در شهرها گسترش یابد مشکلات مجلس هم حل می شود.اول باید زیربناها را اصلاح کنیم تا بتوانیم به ساختارهای کلان دست یابیم به همین دلیل هرگز من کاندیدا انتخابات مجلس نشدم.

چرا خانم های خوزستانی وارد مجلس نمی شوند؟

متاسفانه انتخابات در شرایط موجود ویژگی هایی دارد که زنان اغلب به دنبال این ویژگی ها نیستند و قاعده بازی در مباحث انتخاباتی مجلس حرف اول را می زند و خانم ها کمتر حاضر به این بازی های انتخاباتی می شوند اما چون تعداد کاندیدهای زن ما نسبت به شهرهای دیگر خیلی کم است و تا حدودی هم بافت های استان ما سنتی عشایری است ، در روند انتخابات تاثیر داشته وگرنه بحث ناتوانی زنان خوزستان مطرح نیست.

زنان خوزستان از اعتماد بنفس کمتری برخوردارند که کمتر کاندیدا می شوند؟

عدم اعتماد بنفس ویژه زنان خوزستان نیست. در همه کشور وجود دارد ولی این نشانه عدم توانایی نیست و این باید تبدیل به توانایی شود.

دیدگاه جامعه  نسبت به حضور زنان در عرصه مدیریتی چگونه می بینید؟

انتخاب مدیران با دیدی جنسیتی صورت می گیرد. جامعه اداری ما برخلاف جامعه خانوادگی ما مردسالار است. آقایان همه عمر عادت کردند رئیس باشند و با توجه به بالا رفتن سطح سواد دختران و تجاربی را که در محیط کاری کسب می کنند با نشان دادن و عینی کردن توانایی هایشان طبعا باید جامعه را تحت تاثیر قرار دهند.

ویژگی برتری مدیریتی زنان نسبت به مردان چیست؟

در حال حاضر کلیه مسئولینی که در سطح کشور قرار دارند همه بر این اعتقاد رسیده اند که زنان منظم ترند، کم توقع ترند ، اهل زدو بندهای محیط کاری نیستند و سالم تر از مردان کار می کنند. همین اعتراف به توانمندیها این فرصت را برای زنان ایجاد میکند که در واقع بتوانند در رشد مدیریت ها ، قابلیت های خود را بیش تر ارائه دهند ولی این یک معامله دو سویه است از یک طرف زنان باید وجود خود را اثبات کنند و دوم مردان در تایید این مسئله جایگاه زنان را در بحث مدیریت ها بازتر کنند.

اعتقاد دارید امکانات رفاهی ویژه زنان در خوزستان بسیار محدود است ؟

جامعه یک سری محرومیت ها دارد که عام است ، خیلی از زنان ما به همان اندازه هوای بد استنشاق می کنند که مردان تنفس میکنند. مگر مردان ما پارک دارند که زنان داشته باشند، پیرمردها هم به همان اندازه در محدودیت امکانات به سر می برند . این نیست که فقط زنان محروم اند، بلکه یک سری محدودیت های عام نسبت به دیگر استان ها وجود دارد که فراگیر است.

کمبود امکانات تاثیری بر افراد جامعه دارد؟

دوره ای جامعه ما جوان بود و پارک های ما کودک. یادمان نرود که دهه بعد جامعه ما میانسال و پیر می شود و حالا باید زیربنای ویژه پارک سالمندان داشته باشیم که تا 10 سال دیگر درختاتش رشد کرده باشند و این ها همه در برنامه ریزی شهری هست و امیدواریم که مسئولان به جا فکر کنند و اجرا کنند.

سخن پایانی ؟

ما بهترین مردم دنیا را داریم و مدیران باید قدراین مردم را بدانند و از چیزی فروگذار نکنندو واقعا" خودشان را خادم مردم بدانند نه صاحب مردان.

و ویژه زنان؟

بهترین زنان دنیا را داریم قدر خودشان را بدانند.