شربت مصفا یا جام زهر ؟

به بهانه اظهارات ارزشمند اخیر مقام معظم رهبری در جمع کارگزاران نظام متاسفانه اخیرا زمزمه هایی به گوش می رسد که ادامه روند سیاست های جاری و خصوصا حمایت از بحث انرژی هسته ای بمثابه سال 67 نظام را تهدید می کند و باید رهبری نظام ولو به قیمت آبروی خود که از آبروی نظام و اسلام و شهیدان و ملت شریف ایران است از این موضع عقب نشینی و صرف نظر نماید. این آقایان در توهم هستند که مقام معظم رهبری و سایر دلسوزان نظام که از موضوع انرژی هسته ای حمایت می کنند، فشارها و مشکلات مردم را نمی بینند و یا بدین سبب هیچ غصه ای ندارند فلذا اینان خیال می کنند با بیان برخی مشکلات بخصوص گرانی های اخیر دانسته یا ندانسته بدشمنان قسم خورده نظام بگویند فشارها و تحریم های شما موفقیت آمیز بوده و شاید هم آنها را راهنمایی می کنند که ادامه این روند نظام را به بن بست می کشاند و با ریختن اشک تمساح برای مردم اینگونه القاء می کنندکه جریان و حزب و گروه ها بیشتر از دیگران حتی رهبری به مردم و ناراحتی ها آنها توجه دارند. اما؛ مگر یادمان رفته که رهبر عزیز و امام راحل افتخارشان خادمی مردم بوده و هست، آیا شأن خادم مردم عدم اطلاع از فشارهایی و کمبودهای مردم است، قطعاً جواب منفی است و مردم صبور و شریف و مومن ایران اسلامی به خوبی این مطلب را می دانند چرا که رهبر در کنار مردم و با مردم است و حتی یک لحظه هم از مردم دور نبوده و نیستند چرا که اساس نظام ما بر صداقت راستی بین مردم و رهبری جامعه بنا نهاده شده است .

مگر سال های دفاع مقدس که مقام معظم رهبری همچون یک سرباز لباس پاسداری از نظام و اسلام و ایران را پوشیده و در تمامی خطوط مقدم جبهه حضور فعال داشتند یادمان رفته خود بعنوان یک شاهد زنده و سایر رزمندگان اسلام این حضور و ایثار را به عینه شاهد بوده ایم. چرا آقایان فکر می کنند رهبران نظام خواب و خوراکشان با مردم فرق می کند، به زعم حقیر شاید علت آن فاصله گرفتن برخی از همین آقایان از مردم و رهبری فرزانه و روی آوردن به زندگی مرفه و دلبستگی به دنیای فانی باشد و از ترس به خطر افتادن رفاه و مال و اموال خود فریاد استیصال سر می دهند. جالب است چون در روایت داریم از قول معصوم (ع) در زمان ظهور امام عصر (ع) برخی مرفهین هر چند عالِم از ترس آنکه مبادا اموال و رفاه خود را از دست دهند وجود مقدس امام زمان را منکر و ظهور شریف شان را باطل می دانند. ذکر این نکته ضروری است که منظور نگارنده تمام کسانی که از این گونه حرف ها می زنند نیست. شاید برخی فقط از روی سادگی و خوش خیالی و نه از روی غرض ورزی اینگونه فکر می کنند. آیا اسرائیل و آمریکا که این همه اصرار برای توقف برنامه های علمی و هسته ای ایران را دارند واقعا دلشان به حال مردم ما می سوزد و این یعنی دایه دلسوز تر از مادر!! واقعا چرا یک لحظه فکر نمی کنیم این همه فشار آمریکا و اسرائیل برای توقف برنامه هسته ای برای چیست؟ چرا بر طبل جنگ و تحریم می کوبند؟ اگر به این دشمنی خوب تدبیر کنیم متوجه می شویم مواضع اخیر مقام معظم رهبری عین صلاح ملت و متضمن تعالی و پیشرفت کشور است.

مگر آرمان های اول انقلاب استقلال و آزادی یادمان رفته است. حال سوال اینست آیا سال 57 که کشور توان ساخت محصولات ابتدایی را به سختی داشت اوضاع ما بدتر بود یا حال که علاوه بر شکافتن دانش هسته ای و نانو در هوا فضا و در ساخت و تولید داروهای مهم و تولید علم و ... هزاران زمینه صنعتی و علمی ده ها و صدها برابر پیشرفت کرده ایم. مسلماً اوضاع سال 57 بسیار بد و شرایط سخت بود پس چرا برخی از آقایان آن زمان طرح سازش نمی دادند؟

پاسخ روشن است چون آن زمان جوان بودند و شور انقلابی داشتند و مسئله مهم تر عدم وابستگی به مال و منال دنیا و رفاه زدگی بود. ولی متاسفانه حالا که به برکت خون شهدا و رهبری بی بدیل حضرت امام راحل و مقام معظم رهبری و به لطف خدا امنیت و آرامش و رفاه نسبی برای مردم ایجاد شده هنوز مردم شریف تحت رهبری حضرت آقا آرمان های انقلاب را فراموش نکرده اند.

همانطور که رهبرحکیم فرموده اند ملت ما آرمان گرایی را با تدبیر تبدیل به واقع گرایی کرده و می کنند. به همین اساس ارزش های انقلاب برای ما نسبی و موقعیتی نیستند و در نتیجه آقایان رفاه و آرامش هرچه بیشتر خودشان را که در سازش و کوتاه آمدن می بینند می خواهند آن را به کل جامعه تحمیل نمایند و می خواهند رهبری از در سازش با دشمنان روبرو شود. مگر دشمنان قسم خورده ما چقدر از عناد و بدخواهی خود نسبت به مردم شریف ایران و اسلام عزیز کوتاه آمده اند مگر همین ها جنگ را به ما تحمیل نکردند و ده ها هزار جوان نجیب این خاک را به شهادت نرساندند؟ مگر هواپیمای مسافری را با 270 مسافر از زن و بچه در هوا منهدم نکردند؟ مگر 31 سال از فشار و تحریم و انواع و اقسام مصیبت ها و در همین اواخر ترور دانشمندان هسته ای مگر دست کشیدند؟ هنوز هم همان رفتار را دارند و اگر از در سازش و نه اقتدار با آنها وارد مذاکره شویم مطمئن باشید همه چیز ما را می خواهند و هیچ چیزی به ما می دهند. پس چه چیزی تغییر کرده؟

پس سیاست شفاف ما به قول رهبری عزیز همان ادامه راه امام راحل و شهدا و استقلال و آزادی و همان آرمان های انقلاب به همراه تدبیر در واقعیت های موجود است. اگر در این بین جام زهرآگینی می باشد نصیب دشمنان اسلام و ایران خواهد شد و جام ملت شریف ایران و رهبری معظم پر از عسل مصفا است.

این همان جام عسلی است که امام راحل و عزیز سفرکرده همان فرموده می نویسم که قطعا نظر امام بلاگردانی از ملت شریف و پدران و مادران شهداء بود که اگر عسلی هست برای مردم باشد و خدای ناکرده اگر تلخی باشد برای ایشان و خدا نکند ما باشیم و رهبرمان چنین جام تلخی را حتی به ذهن خود تصور نماید و بدانید و بدانیم رهبری معظم تمام این شرایط را تحلیل و رصد می کند و براساس اصل تسلط و زیرکی مومن. انشاء اله تمامی فتنه ها و فشارهای اخیر و اجماع دشمنان نقش برآب خواهد شد.

البته هیچ کس منکر فشار و مشکلات نیست و سوء استفاده برخی آقایان و وجود دشمنان خارجی و منافقان ملعول داخلی و خارجی در پی بروز و ظهور همین مشکلات هستند و اینجاست که باید ملت شریف یکبار دیگر در پشت سر ولایت فقیه محکم و استوار بمانند تا به مملکت آسیب نرسد و به قول حضرت آقا ما در شرایط بدر و حنین هستیم پس آرمان های انقلاب و اسلام غدیر پیمان محکم کنیم و با تدبیر و واقع بینی پیش رویم و در این بین اگر جایی هست بفرموده قرآن شریف و "انهار من عسل مصفی" جام عسل مصفی است و بس، نوش جان تان و اگر زهری است برای دشمنان و منافقان باشد.