شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۴۲۳۲۹
تاریخ انتشار: ۲۸ تير ۱۳۹۵ - ۱۵:۱۵
عبدالرحمن نیک سرشت

نوع کنش بازیگران و فعالان سیاسی در استان خوزستان به گونه ای است که انگار همیشه در ازای خدمات حداکثری که به متولیان امر ، در مسند نشینی قدرت ارایه می دهند ، در عوض رکب خورده ، بازنده و یا مغبون ، از میدان سیاسی ،  بیرون می آیند.

 این نوشتار در خصوص تلاش جمعی از کنشگران اصلاح طلب بعنوان شرط لازم و سایر گروه ها ، جمعیت ها و اشخاص تاثیرگذار سیاسی ، مانند مجمع نمایندگان مجلس ، رجال خوزستانی ،  افراد رسانه ای ، و ارباب جراید ، بعنوان شرط کافی به رشته ی تحریر در آمده است ، که واقعا ،  در سرکار آوردن دکتر غلامرضا  شریعتی بعنوان استاندار خوزستان دخیل بودند  ، اکنون در اذهان نامبردگان فوق این سوال اساسی مطرح است که آیا ، استاندار جوان ،  اراده ای بر ادای دین و  پرداخت مزد تمام بدانها را اصولا دارد  یا خیر !؟، یا  وی نیز به مانند سلف خویش ، سیاست موش و گربه ، یا ترفند بزن و در رو را در پیش رو خواهد گرفت. و در بزنگاه پاسخگویی ناتوان از عده ی این مهم بر می آید ،  لذا  نگارنده ی این نوشتار معتقد است .

1_ادای دین و پرداخت مزد تمام ، نباید هرگز از دستور کار استاندار  خارج گردد ،  بلکه منطقی تر آن است  که آن مطالبات تحت یک سری معادلات{ زمانی، مکانی، زبانی} اولا شدنی و قابل طرح باشند و ثانیا ، امکان محل پرداخت آنها ، میسر باشد ! یا محلی از اعراب  داشته باشند ، ثالثا ،ماهیت همه ی درخواست ها متناسب و همخوان بانوع آنها باشد.

2_ باید مطالبه گران ، در ازای درخواست مزد خود تعهدی بر انجام همیاریها ، تلاش ها و مرارت های احتمالی پیش رو  داشته و حس مسوولیت پذیری های عملی را  در قبال استمرار راه دولت و ادامه ی همکاری های آتی را با دکتر شریعتی داشته باشد.

3_ استاندار جوان بهتر است که واقعا ، مصر به  پاسخگویی همه ی آن مطالبات باشد و آنها را  قاعده مند عملی کند و همچنین از قوه ی ابتکار خود و مشاورانش نهایت استفاده را  ببرد ،مثلا ، ایشان باید بداند ، در قبال مزدی که پرداخت می نماید  ، چه می گیرد و آن چیز به چه دردش می خورد ، یعنی، به زبان ساده تر ، استاندار جوان،  یک بازی برد برد ، نخست باید خود را  در مقام پاسخگویی به مطالبات منطقی و اقلی گروه همیار حامی خویش بیابد،و در گام بعدی  قانونی و مدنی ، آن مطالبات را پیگیری  کند.

نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار