در وصف درد ...

درد هم از جهاتی نعمت است. اگر دستمان روی چیز داغی باشد و احساس درد نکنیم ممکن است همهء دستمان بسوزد و فاقد دست باشیم اما درد هشداری است که زودتر دستمان را برداریم و درد بعدی وادارمان می کند که مداوا کنیم.

درد ازدست دادن بستگان، دوستان و فامیل ها هشداری است که تا هستیم قدر همدیگر را بدانیم و به همدیگر احترام بگذاریم. انواع دردهای درس آموز دیگری نیز وجود دارند.

اگر دیگران به ما ضربه بزنند، نیش بزنند یا حقی از ما ضایع کنند درسهای زیادی برایمان دارد، اینکه بدون توقع عشق بورزیم، گذشت داشته باشیم، بدانیم همیشه اوضاع بر وفق مرادمان نیست و باید آن وضعیت را مدیریت کنیم و اجازه ندهیم احساسات و خشم بر ما غلبه کند. واکنش غیر طبیعی از خود بروز ندهیم. خلاصه اینکه در ملایمات و ناملایمات زندگی است که شخصیت ما شکل می گیرد. البته دانستن کافی نیست، بلکه باید تمرین و ممارست کرد. مطالعه زندگی کسانی که از آزمونهای سخت پیروز شدند و باعث الگو و افتخار شدند مفید می باشد.

هر کدام از ما شخصیتی داریم که ما حصل اعمال و رفتار و گفتارمان در طول زندگی مان می باشد.

به درونمان نگاه کنیم، اگر مجموعه ای از خصلتهای انسانی بود قطعا دیگرانی که با ما در تعامل هستند هم می دانند و این سرمایه جاودان است و اگر برعکس بود باید افسوس خورد و هر چه سریعتر جبران کرد و ضعف ها را با عزمی جزم تبدیل به قوت نمود. اگربخواهیم شدنی است.

درد انسان را به تامل وا می دارد، اما نباید همیشه درد را بر دوش حمل کرد. همانطور که بی دردی بد است. حمل کردن شبانه روزی دردهای عاطفی مخرب است.