یک تیر و چهار نشان

* آقا جان بروید دلارهایتان را اگر احیاناً خریده اید بفروشید. دلار پایین می آید. روز چهارشنبه یکی از صرافی های کیانپارس اهواز فقط دلار می فروخت به 3500 تومان و دیگری نه می خرید و نه می فروخت به دلیل تلاطم بازار. در خیابان آزادگان (همان 24 متری که به نظر می رسد چندان با مسما نیست و باید در فرهنگ شفاهی مردم ویرایش شود!) هم یک قفل کتابی بزرگ بر در صرافی زده شده بود و فروشندگان محترم دلار در پیاده رو نهایتن 3300 می فروختند و 3100 می خریدند. از ما گفتن بود. شایعه هم نمی کنیم : دلار ها را بفروشید و دیگر نخرید! مرگ بر آمریکا ...

* از عزیزان محترم شرکت توزیع برق اهواز تقاضا داریم برای فصل جدید و پاکسازی شبکه برق از شر و لوث وجود درختان مزاحم! لطفن اره برقی دست کارگروه های تخصصی (بنداز و برو جلو!) ندهند. مطمئن باشید کار با اره دستی بهتر راه می گیرد چرا که دیگر اعضای اجرایی این کارگروه های اگر بخواهند شاخه های قطور را از هستی ساقط کنند از کت و کول می افتند! با اره شاید متوجه بشوند چه می کنند اما با اره برقی نه! چون در ظرف چند ثانیه تنه قطور را هم می اندازند چه رسد به شاخه های نورس! از «حضرت آقای حضرتی مدیرعامل محترم» هم تقاضا داریم با سیری نه در آفاق و انفس بلکه در همین محله قدیمی (نیو ساید) که محصول شهرسازی استعمار پیر انگلیس است و هم اکنون عمری 70 ساله دارد تفرج کنند و ببینند که حتا یک سیم برق در آسمان نیست بلکه در زیر زمین قرارشان داده اند و به این ترتیب حداقل در شریان های اصلی کلانشهر اهواز که مدال آلوده ترین شهر جهان را هم بر گردن خود دارد فکری کنند تا کابل های برق را در زیر زمین قرار دهند. این طور مزیت های دیگری هم عاید شهر و شهروندان می شود: هم درخت های معصوم اینگونه قصابی، ببخشید سلاخی! عذر می خواهیم غلط املایی و انشایی بود : هرس! نمی شوند، هم برخی افراد معلوم الحال به فکر کشیدن برق غیرمجاز نمی افتند و هم عزیزان سارق مفتول های مسی برق امیدشان ناامید می شود و مالخرها در نتیجه ورشکست می شوند.

یک تیر است و چهار نشان! ضرری ندارد. لطفن امسال به این پیشنهاد عمل کنید. همیشه که نباید حرف حرف خودتان باشد. یک بار هم که شده به حرف های برادران افشاگر! و قلم بدست تان توجه کنید ...

* از پیامک های قابل انتشار نیک که در این حرفه متبحر است و این خرد - رسانه شخصی را به مجلس وعظ و خطابه و در بعضی اوقات سلاح برنده تبدیل کرده. شما هم بخوانید اشکال ندارد و به قول آن عزیز که شاکی ما هم شده است طبقه بندی ندارد! : «مدیری بزرگ را در تخت بیمارستان دیدم که در تصادف تنها فرزند ذکورش را از دست داد و به من می گفت : داغ اخراج ناحق از پرسنل، داغ عزل ناحق از پست، داغ گرفتن ناحق پروژه از پیمانکاران بر دل زیردستان و مدیران و پیمانکاران تحت امر خود نهادم. ای کاش خدا چنین داغی بر دل من می گذاشت. ای کاش خدا خودم را می کشت و مثل باران اشک می ریخت و می گفت : نیک داغ از دست دادن فرزند خیلی سوزناکه. نیک تو به من می گفتی لج با مردم نکن، مدارا کن، خدا بد انتقام می گیره. گوش از تو نگرفتم.»

* هی می خواهیم کوتاه بنویسیم نمی شود. هی می خواهیم جدی بنویسیم باز هم نمی شود و طنزمان می گیرد! نتیجه آن می شود که سردبیر به دلیل تخطی از قواعد و اساس نامه این ستون گوش مان را می پیچاند و به آبدارخانه مبارکه هم می سپارد تا چای و بعد قهوه مان را سر وقت نرساند. آخر می دانید سوخت ما ستون نویسان بجای بنزین سهمیه بندی شده چای قند پهلو است که فعلن آن هم توسط مسئول محترم آبدارخانه به دلیل نوسانات اخیر بازار ارز سهمیه بندی شده و برای هر چایی فقط یک قند داده می شود! پس دم توسعه نیشکر و صنایع جانبی خودمان گرم! هیچ می دانید اگر قند و شکر آنها نبود چنین ستون های انتقادی نیز تولید نمی شدیا اگر می شد حال و هوایی نداشت و این طوری از آب در نمی آمد؟ البته می دانید که بعضی های دیگر در بین ما دودی هستند! قبلن هم گفته باشیم که فکر بد نکنید دودی از نوع سیگاری اش را گفتیم و منظورمان بود نه از نوع منقلی اش! اما ما خلاف سنگین مان چای قند پهلوست. به همین دلیل روابط مان با توسعه نیشکر بهتر است تا اداره دخانیات! اصلن زه آب هایش را عشق است که فعلن ماهی ها را برای مان زنده نگه داشته! دم رییس خوزستانی محیط زیست کشور هم گرم! آقای محمدی زاده. یک دفعه هم دیدی شد کاندیدای ریاست جمهوری آینده. تا کور شود هر آنکه نتواند دید!  تیپش که انصافن از امثال آقایان نیکزاد و حاج بابایی که هیچ کم ندارد، بهتر هم هست! مگر نشنیده اید که می گویند قرار است تعداد زیادی از وزرا و افراد کابینه کاندیدا شوند تا آراء بشکند و انتخابات برسد به دور دوم؟ آخ گوشم ... پیچاند! گوشم را ول کن جناب سردبیر! نمی گویم دیگر نگفتنی ها را نمی گویم.  قول می دهم. بیت حافظ را هم حفظ می کنم که گفت :

گفت آن یار کز او گشت سر دار بلند // جرمش آن بود که اسرار هویدا می کرد!

تکمله ادبی : حلاج که منظور بیت حضرت حافظ شیرازی با اوست هم اهل خوزستان است نه اهل بیضای فارس. حلاج اهل شوشتر است، ثابت می کنیم! محمدی زاده هم اهل «کُتی او لاتَر» یعنی دزفول خوب و حاصل خیز است. آب مان را که بردند پس سند این شخصیت ها را بزنیم تا مصادره شان نکرده اند.