سفر بخیر؛ مسافران معصوم جنوب...

امید حلالی : حتمن باز هم تسلیت و اظهار تاسف. باز هم وعده پیگیری ماجرا و پیدا کردن مقصر و آخر سر هم همه کاسه و کوزه ها را شکستن روی سر راننده بی نوا. همان طور که در خیلی از سوانح پروازی خلبانی را که دیگر حضور ندارد مقصر می کنیم تا سنگ مزارش برای بارها و بارها توسط کسانی که مقصرش شناخته اند، شکسته شود. اما امان از دل داغدار مادران، خانواده های چشم به راه و آنان که 26 فرزند و خواهر نوجوان و معصوم یا دوست همکلاسی خود را از دست داده اند.

فاجعه خیلی عمیق و دردناک است، بیشتر از آنچه فکر می کنیم. شاید برای ما فقط یک خبر باشد. کشته شدن 26 دانش آموز دبیرستانی چهارمحالی که در قالب کاروان راهیان نور و برای بازدید مناطق جنگی و عملیاتی به خوزستان آمده بودند و در راه برگشت بین دهدز و لردگان - دهستان موزرم - دچار سانحه می شوند.

- آخر یکی نیست به آقایان مسئول بگوید مگر کسی که اسباب و لوازم پذیرایی اش آماده نیست مهمان دعوت می کند و آیا این کار شرط عقل و ادب است؟ آوردن 3 تا 4 میلیون زائر در قالب کاروانیان راهیان نور بسیار خوب و پسندیده است اما وقتی جاده و اقامتگاه مناسب و مجتمع بین راهی برای این کار موجود نیست - چیزی که مدیران اجرایی از آن به عنوان زیرساخت یاد می کنند - چه نامی باید بر این کار گذاشت؟

- چند سالی است که به برکت خون شهدا و ایثارگران و رشادت رزمندگان، مسیر شلمچه و طلاییه و فکه و هویزه و دوکوهه و دهلاویه و ...  به مسیری عقیدتی و معنوی برای ملت ایران خاصه جوانان نسل سومی تبدیل شده و چند روز آمدن به این میعادگاه ها چنان دوره های کوتاه مدت خودسازی تلقی می گردند. اما راستی اگر این مسیر زیارتی پاکباختگان جایی در نظام عقیدتی برای خود یافته و مهم است پس چرا به آن رسیدگی بایسته ای نمی شود تا هر سال خبرهای دردناک و تاسف باری از این دست نشنویم و چنین رویدادهایی به وقوع نپیوندد؟ و بدتر از همه آنکه تمامی ضعف های اجرایی و مدیریتی انباشته شده طی سالیان بعد از جنگ تحت لوای نام سترگ شهدا لاپوشانی نشود؟ که راستی مگر شهدا رفتند که وضع جاده های ما اینگونه باشد و شهروندان جان شان در کف دست شان باشند تا بخواهند مثلن به جنوب بیایند یا جان عزیز خود را دادند تا کشور سر و سامانی به خود بگیرد؟

- راستی آقای وزیر حاج بابایی که گویا در کنار وظایف سنگین مدیریت بر آموزش و پرورش نیم نگاهی به انتخابات ریاست جمهوری هم دارند و از کارهای تبلیغاتی نیز به مناسبت های مختلف ابا نمی کنند حالا بیایند و توضیح بدهند که چه نیازی هست و چرا دختر دبیرستانی این مملکت تحت هر عنوان اردویی یا غیره و ... شب را بیرون از منزلش و شهرش سپری کند؟ یا راستی وزارت فخیمه از وضع راه ها و اوضاع جوی کشور و منطقه خبر ندارد یا شرایط را چک نمی کند؟

- برای هر اعزام این چنینی چند مسئول مصاحبه کرده و این کار را به خود نسبت می دهند. حالا اما چه کسی پاسخگوست؟ آیا باز هم سر و کله این مسئولان قد و نیم قد و ریز و درشت پیدا می شود و حاضرند که درصدی از مسئولیت را برعهده بگیرند؟ حتمن خیر!

- دو یا سه سال پیش است که یکی از مسئولین ستاد راهیان نور که مسئولیتش به رییس دفتر رییس جمهور واگذار شده به خوزستان می آید. یادم می آید که طبق دعوت قبلی به استانداری می رویم. در جلسه صحبت از همه نوع تمهیدی است و هر یک از دستگاه ها وظایفی بر عهده می گیرد. پایان جلسه فرصت کوتاهی دست می دهد تا با آن مقام محترم به حساب خودمان زرنگی کرده و در رابطه با راه های دسترسی به استان خوزستان چانه زنی کنیم که : «به وضع راه های استان برسید، چند میلیون مسافر زیارتی علاوه بر مسافرهای نوروزی در راه جنوبند و ... » معاون عمرانی وقت نیز کنارمان حضور دارد. زاویه دید و تحلیل را گویا می پسندد. مسئول مربوطه چند جمله ای می گوید که محتوای آن «عمده نکردن خبر تصادفات راهیان نور توسط رسانه هاست و ...» سپس سوار ون تشریفات می شود و تشریفش را می برد! روزهای قبلش هم باز تصادفی دلخراش رخ داده بود و ... در نشست های بعدی هم و هر بار که مسئولی از پایتخت می آید روی همین نکته بزرگ نمایی نکردن تصادفات تکیه می کند بی آنکه مثلن بگوید : «امسال چند گردنه و پیچ خطرناک را برای تسهیل در رفت و آمد از سر راه زائران مناطق عملیاتی حذف کردیم یا امسال فلان کار خدماتی را به سامان رساندیم و ...»

شهدا شرمنده ایم. ما بجای همه مسئولان ناکارآمدی که مقصران پنهان چنین وقایعی اند از شما معذرت می خواهیم. شاید ما بیشتر باید می نوشتیم و تذکر می دادیم شاید ترتیب اثری داده می شد. اما باور کنید گوش برخی مسئولان و مدیران و سر رشته داران اعتبارات در رفتن شما خیلی سنگین شده و به سمت کری رفته و آن قدر چشم هایشان را غبار روزمرگی گرفته که به دیدن ناهنجاری ها عادت کرده و به کوری گراییده اند.

شهدا شرمنده ایم که آن طور که باید و شاید حرمت میراث تان را آنچنان که باید پاس نداشتیم ورنه این نباید وضع بازار و تورم و جاده ها و بیمارستان ها و بانک هایمان بود ....

پس از آقا امام زمان(عج) و رهبر معظم انقلاب که خود دلباخته مناطق عملیاتی اند و در یکایک آنها به گاه نبرد حضور داشته اند شما محق ترین کسانی هستید که به همراه خانواده های این عزیزان باید به شما تسلیت بگوییم چرا که این دختران معصوم دلباخته راه و یاد شما بودند ...

و سفر بخیر مسافران معصوم جنوب ...

اشک هایمان بدرقه راه تان باد.