نامه ای به یک مدیر خوزستانی

فقط تمایل دارم به اتاق شما که آمدم بگویم: مولایمان علی می فرماید: از ارباب حاجت که خواستار ارتباط با توست خویشتن را پنهان مکن! و چه می دانم که تو پنهان نمی شوی تو را هر روز در سایت های بروز شده است دیده ام و چقدر هم متعجب شده ام که تو با این همه سفر کاری و جلسات متعدد! چگونه برای خبرنگاران سبقت داری؟! جناب رئیس ... امروز از دهان منشی شنیدم که امورات من به شما مربوط نیست! در یک لحظه به عقلانیت و دیانت و ذهنیت خودم شک کردم و به استاد علوم اسلامی پناه بردم و در نوشته هایش خواندم که: برترین معنای مدیریت اسلامی این است که ارزش های اسلامی بر پایه مدیریت تاثیر داشته باشد یعنی مدیریتی متاثر از ارزش های اسلامی و یکی از پشتوانه های اسلامی مدیران حمایت از زیردستان است. این بار به خودم نگفتم که : شادم که می گذرد که بر خود نهیب زدم که : اینجا ایران است. خوزستان است. جناب رئیس ...

تو بازهم ویژه نامه رنگی از خودت بساز و من باز می گویم تو وقت نداری تو سایت را بروز می کنی و من می گویم تو جلسه ای و تو تعداد منشی هایت را زیادتر می کنی و من می گویم تو سفر کاری هستی... و باز من می گویم این روزها که شادم می گذرد .... می گذرد اما یک روز هر دویمان روی یک پل از کنار هم خواهیم گذشت.

و آنجا یکی از ما که حتما نمی دانیم کیست(!) باید ماه ها بگذرد و منتظر اجازه ورود باشد و آن هنگام نه تو می توانی بگویی و نه من که : این نیز بگذرد !....