بایدها و نبایدهای عاشورا

از سال 61 هجری که حسین بن علی (ع) از مکه به دعوت کوفیان آهنگ آن دیارکرد 1372 می گذرد از آن تاریخ تاکنون در باب مجاهدت و فلسفه قیام حسین بن علی (ع) و یاران اندکش سخن فراوان به میان آمده است، در آن نیمروز پر راز و رمز و پرحادثه چه گذشته است که پس از گذشت 1372 سال ابعاد جنایت حرامیان و ایثار و فداکاری حضرت اباعبدالله (ع) ناگفته های فراوانی وجود دارد .

در سال 61 هجری و پس از آن تراژدی غم انگیز در هر جای گیتی قیام و انقلاب و حرکتی و جنبشی اتفاق افتاد صرف نظر از اینکه آن حرکت ریشه اعتقادی و دینی داشته و یا نداشته باشد، رهبران آن حرکت با الگوبرداری از قیام امام حسین (ع) و دادن رنگ و لعاب عاشورایی به آن در نتیجه گیری و خروجی آن موفقیت های چشم گیری بدست آورده اند به طوری که گاندی رهبر فقید هند که هیچ تعلق خاطری به دین اسلام و مذهب تشیع نداشته در بدو شروع قیام خود علیه استعمار خطاب به مردم هند اعلام کرد من هیچ چیز تازه ای برای رهایی شما نیاورده ام بلکه نجات ما تنها همان راهی است که حسین بن علی (ع) در سرزمین نینوا انتخاب کرده بود و ما باید برای چیره شدن بر دشمنان الفبای مبارزه را از فرهنگ عاشورا بیاموزیم تا به اهداف خود برسیم (نقل به مضمون) جنبش اسلامی، انقلابی و ملی ایران در سال 57 به رهبری زعیم عالیقدر جهان حضرت امام (ره) و دفاع 96 ماهه ما علیه نوادگان عبیدالله ، عمر سعد و یزید و شمر نیز جوهر ، خمیر مایه و ریشۀ آن تأسی از قیام خونبار حسین (ع) بوده است ، صحنه های خلق شده و خارق العاده برگرفته از نهضت عاشورا در دفاع هشت ساله دقیقاً بازسازی و شبیه سازی شده عملی و زنده صحنه های عاشورا بود که توسط رزمندگان حسینی بر روی صحنه آمد.

به همین خاطر قیام عاشورا کهنگی ندارد روز دهم محرم هر سال چنان محزون و غم انگیز است که انگار حسین (ع) و یارانش در همان روز به شهادت می رسد، تعزیه ها و سینه زنی ها و نوحه خوانی ها و ناله ها و اشکها چنان با سوز و گداز است که انگار قتل فرزند رسول الله (ص) در همین عاشورای امسال اتفاق می افتد و ما به همین اشک ها و ناله ها دل بسته ایم با این امید که بتوانیم در روز حساب از خرمن پرفیض حسین(ع) خوشه ای برچینیم.

در همین راستا ذکر چند نکته که در عالم ذهن ارادتمندان حسین (ع) می چرخد, و دغدغه ی خاطرشان می شود ضروری است و اجتناب ناپذیر به نظر می رسد :

-1 همه ساله با شروع ماه محرم جوانان پرشور و متدین به قصد قربت و ارادت به اهل بیت مقدمات عزا را فراهم کرده و با جنب و جوش زاید الوصفی بصورت خود جوش مراسمات سینه زنی و روضه خوانی را اداره می کنند انشاء الله قبول درگاه حق واقع شود. سؤال اینجاست که با وجود اینکه در هر کوی و برزن و محله ای مساجد و تکایا و حسینیه های فراوانی با امکانات کامل سرمایشی و گرمایشی وجود دارد و خواهران و برادران می توانند در امنیت کامل و بدور از هرگونه گناه و خطا به عزاداری بپردازند ، برگزاری مراسم عاشورا در محله های دیگر با صرف هزینه های زیاد و نبود امکانات اولیه و مهم تر از همه نبود حایل و مانعی جهت تفکیک برادران و خواهران که بعضاً ممکن است به معصیت منتهی شود منطقی به نظر نمی رسد ، جا دارد در این خصوص بزرگان بررسی و تجدید نظر نمایند.

-2 یکی از سنت های حسنه عاشورا این است که از دیرباز ارادتمندان به حسین بن علی (ع) با فرا رسیدن روزهای تاسوعا و عاشورا به نیات گوناگون گوسفند ذبح می کنند، غذا طبخ می نمایند و نذری می دهند و بدین طریق میلیون ها پرس غذا در سراسر کشور بین مردم توزیع می شود دریافت کنندگان این غذاها عموماً کسانی هستند که اگر آن غذا را دریافت نکنند هیچ تأثیری و تغییری در زندگی آنان حاصل نمی شود ، چقدر قشنگ و زیباست آنهائی که زحمت این کار را می کشند به حواشی شهرها و محله های فقیر نشین رفته و یتیمان و گرسنگان آبرومندی که بعضاً ماه هاست غذای گرم تناول نکرده اند این طعام را به آنان برسانند و بدین طریق از خوان نعمت اباعبدالله الحسین تنعم نمایند ، متأسفانه باید گفت سبک توزیع غذا بگونه ای است که بنظر می رسد هیچ خلایی از نیاز نیازمندان را پر نخواهد کرد، فراموش نکنیم که در متون دینی و اسلامی ما فلسفه اصلی قربانی کردن و نذری دادن این است که گرسنگان سیر شوند.

-3 در این ایام مداحان ، تعزیه خوانان و نوحه سراهای دلباخته و عاشق فراوانی وجود دارد که با سوز و گداز و به قصد قربت و ارادت با تبیین مصائب و مشکلات عاشورا روشنگری کرده و ابعاد و زوایا و تظلماتی که بر خاندان حسین (ع) روا داشته شده را بیان می کنند چیزی که در این بین نگران کننده بنظر می رسد و می تواند به تضعیف اعتقادات مردم منجر شود وجود عده قلیلی که تحت عنوان مبلغان دینی برای حضور در مراسمات و اجرای برنامه های مذهبی قیمت های نجومی میلیونی تعیین می کنند البته این موضوع فقط به محرم و صفر محدود نمی شود و در طول سال و مناسبت های مختلف از دهۀ فاطمیه گرفته تا سفره های حضرت ابوالفضل (ع) و قرآن خواندن قبلاً از مراسمات و برگزاری یادواره های شهداء و وفات ها اتفاق می افتد.

بدیهی است در صورت عدم توجه بزودی مداحی در بین بعضی از افراد تکامل نیافته دینی به یک صنعت پر درآمد تبدیل خواهد شد و بشدت اعتقادات و باورهای دینی مردم را دچار آسیب خواهد کرد ، به هوش باشیم که شهدای اسلام به قصد قربت و بدون هیچ چشم داشت مادی جان و سر دادند تا دین و نهضت عاشورا زنده بماند و استمرار یابد مبادا جان و سر و تن آنان را به ابزاری جهت کسب درآمد تبدیل کنیم و بدانیم چنین تفکری با اسلام ناب محمدی منظور نظر مقام معظم رهبری در تقابل و تغایر است، بزرگان دینی آستین همت بالا زنند و از تبدیل مقدسات به عنوان ابزاری جهت کسب مطامع دنیوی جلوگیری نمایند.