صنعت در خوزستان

وجود صنعت در یک جامعه نشانه رشد و بلوغ هنر و اندیشه در آن جامعه است ، مردمی که از خاک ، کوزه ساخته و یا ازآهن گداخته ابزار وآلات می سازند و یا اینکه چوب درخت را تبدیل به وسیله ای برای منزل می کنند ، همیشه مورد تقدیر واحترام دیگران و چه بسا آیندگان بوده اند ، اینان کسانی هستند که دستهایشان منشأ اثر وبوجود آورنده ی چیزی است ، ارزنده و افتخار آمیز، حتی برای نسل های بعدی .

اکثر شهرهای استان خوزستان از دیر باز دارای صنعتی وهنری مخصوص به خود بوده اند ، از گذشته های دوربگیریم تا حالا ، از ظرف های سفالی بدست آمده ازحفاری های باستانشناسی ، تا صنعت زرگری و قفل سازی و گلیم بافی که همه وهمه باعث مباهات مردم این خطه از خاک ایران است .

دزفول از آن دسته شهرهایی است که سال های دراز است که با صنعت خوگرفته و دردل کوچه بازارهایش هنوز دست های هنرمندانی معدود هستند که ابزار و ادوات بنایی و ظروف معرق می سازند و یا اینکه به خراطی مشغول اند مردم استان خوزستان دزفول را به دارا بودن ورشوسازان ماهر وزرگرهای چیره دست و در ایران به ( شهرآجری ) می شناسند ، آجرهای بکار رفته در نمای خانه ها با نظمی خاص در کنار هم قرار گرفته و هنر و صنعت آمیخته با فرهنگ و سنت و عقاید را باز گو کننده اند .بیش از یکصد سال از ساخت قلعه اکرو پل در شوش دانیال می گذرد ،این ساختمان عظیم و باشکوه گرچه طراحش خارجی بوده ولی با دست های هنرمندانه استاد کاران دزفولی ساخته شده و با وجود بمبارانهای جنگ همچنان استوار و پابر جا بر بالای تپه باستانی اکروپل تحسین همگان را بر می انگیزد .

شوشتر یکی از آن معدود شهرهایی است که باید به آن بالید ، سازهای آبی این شهر از حدود هزار و پانصد سال پیش تاکنون همواره بازدید کنندگان را مبهوت می کند و همچنین پارچه ی دیبای آن که از گیاه ( قلبلب) تهیه وبافته می شد وسالهای سال خانه کعبه را مزین می کرد ، صنعت نساجی آن زمان شوشتررا پیش روی ما می گذارد .

صنعت نساجی وقفل سازی سالها در شوشتررواج داشته ولی شور بختانه مدت زمانی است که از این صنایع و انجام دهنده های آنها چندان خبری نیست .

بختیاری ها از دیر باز به قالی بافی و بافتن ( چوقا ) شهره بوده اند . ( چوقا ) تن پوش مخصوص مردان بختیاری است که مقاوم در برابر شرایط گوناگون می باشد این لباس مثل خیلی از صنایع دیگر ایل بختیاری از پشم حیوانات ساخته می شود .

زنان در صنعت این استان سهم بسزایی دارند و فعالیت آنها دراین حوزه قابل تقدیر است ، در خوزستان چه بسیارند زنان هنرمند و گمنامی که سالهاست در شهر های شادگان اهواز سوسنگرد و آبادان و خیلی از روستا های دور و نزدیک مشغول حصیربافی و کپو بافی به اشکال مختلف هستند و همه دیده ایم که چه نقشهای زیبایی دارند ، نقشهایی که بر گرفته شده از ذهن خلاق آنهاست .

شرایط محیط زیست با عث شده که مردمان درهندیجان به ساختن وسایل صید از قبیل تور ماهیگیری ، گرگو ، لنج و غیره .... بپردازند .

در هفتگل گلیمی با حاشیه ای بنام ملیله بافته می شود که کار دست ترکان آن ناحیه می باشد ، آیا براستی جانشینی برای آنها و همچنین سازندگان کلا نمدی در بهبهان و دیگر صنعت کاران از این دست وجود دارد یا این که به تدریج رو به فراموشی می روند و صنایع جدیدی جای آنها را می گیرد.