سیاه و سفید (یا رنگ خدایی)؟

بعد از چند ماه سکوت خود خواسته به بهانه فرمایشات مقام معظم رهبری در خصوص انتخابات آزاد، فرصت را مغتنم شمرده و در برنامه ایی کوتاه را براساس سفارش قرآن کریم (یا ایها الذین آمنوا آمنوا) و پیامبر اعظم (ص) به مطلبی جهت تذکر ارائه می دهم هر چند: گوش اگر گوش تو ....

واقعا چرا ما ایرانی ها علیرغم تمام خوبی هایمان به خصوص سیاسیون دوست داریم همه چیز را همیشه سیاه و سفید ببینیم و بیندیشم؟ و جالب تر آنکه همیشه حق با خودمان است (البته فکر می کنیم)! دوستان سیاسی، بنده را می شناسند که در تمام انتخابات بخصوص در انتخابات ریاست جمهوری دکتر احمدی نژاد به عنوان نفر دوم ستاد استان خوزستان بودم و باز تصدیق می فرمایند که در این مدت هیچ منفعتی مستقیم و غیر مستقیم نبرده ام، ولی واقعا حیف که می بینم برخی از دوستان سیاسی همیشه آماده ایم دارایی هایمان را حراج کنیم. چرا نگاه مان به افراد لحظه ای تغییر می کند. به قول دکتر احمدی نژاد ظاهرا در کشور ما حرف زدن هیچ هزینه ای ندارد، و آزادی از این بیشتر در کجای دنیا دیده اید؟ بنده نمی گویم انسان ها در رفتار و گفتارهایشان بی عیب و نقص هستند. مگر نعوذ با الله ما معصوم هستیم ، ولی سوال این است بسیاری از ما بیش از سه دهه است در تمام لحظات فعال در کنار انقلاب و رهبران عزیزمان بوده ایم آیا همین کافی نیست؟ همه ما دچار اختلاف نظر و اشتباه می شویم ولی آیا باید از خطا دوستان خود غمض عین کنیم و اشتباه دیگران را جار بزنیم، با این مقدمه می خواستم کمی موضوع را کاربردی تر و شفاف تر بحث نمایم و به قول حضرت آیت اله جنتی حفظ ا... ببینیم برخی گردن کلفت های سیاسی و .... چه می گویند؟

همه می دانیم مفهوم آزادی از مفاهیم اخلاق اجتماعی که ظاهرا در هر فرهنگی معنی خاص خود را دارد ولی این مفهوم و انتخاب از حقوقی است که مثل سایر حقوق اجتماعی بشر مثل حق حیات ضروری و لازم است پس انسان نمی تواند این حق را از خود سلب کند. چرا که هر انسان عاقلی می داند سلب این حق از خود عین بلاهت و بی عقلی است. اما عده ای با استفاده از این قبیل کلمات و سواستفاده از احساسات جامعه و بعضا فتنه گری خود و دیگران را به اشتباه و گمراهی سوق دادند.

در خصوص انتخابات آزاد چند نظر است. اینکه معتقد هستند آزادی در انتخابات یعنی چه؟ مگر به قول مقام معظم رهبری در این بیش از سی دوره انتخابات قبلی آزاد نبود؟ و بنده اضافه می کنیم اگر آزاد نبود پس چه گونه آنها رای آورده اند؟ باور بفرمائید این مقوله چنان روشن است که حتی دشمنان نظام نیز به آزادی انتخابات در ایران اسلامی باور دارند و لذا تا دوشین نمی گفتند آزادی نیست. بلکه می گفتند تقلب شد. ضمن اینکه واقعا در این سه دهه کجا یک نفر را مجبور به حضور در انتخابات و یا رای به شخص خاصی کرده اند؟ البته تشویق مردم بر حضور در انتخابات و اسرار بر حضور یک امر مبارک و مقدس است و تکلیف شرعی و اجتماعی هر فرد ایرانی است، و حتی هموطن مسیحی و یهودی و سایرین ادیان الهی مانند ما مسلمانان در تعیین سرنوشت خود مکلف هستند.

و اما نگاه های مختلف از سمپاتی انتخابات آزاد چیست؟ نگارنده معتقد است دو جریان قائل به این قول هستند و در این خصوص سلایق متفاوت است، عده ای منظورشان از آزادی این است که اصل آزاد بودن در انتخابات را قبول دارند ولی توجه شان به شورای محترم نگهبان است که با اغماض بیشتر در تائید و یا رد صلاحیت ها رفتار شود. ضمن آنکه تذکر این امر ضروری است که اجرای قانون از همه چیز بالاتر است و وجود شورای محترم نگهبان در امر انتخابات ضرورت قانون اساسی و عقلانی است. مگر می شود هر کسی بیایند و امورات مردم مسلمان را بدست بگیرند؟

اما کسان دیگری که داد انتخابات آزاد را سر می دهند بعضا باید منظورشان را روشن کنند؟ دیروز حرف تقلب بود و با این اظهارات خواسته یا نخواسته آب به آسیاب دشمن می ریزند و حتی هنوز حضور 40 میلیونی و کم سابقه مردم موقع شناس و شریف ایران اسلامی را در پای صندوق و شکست خود را شاید بعضا قبول نکرده و یادشان رفته که در نظام که شعار مردم سالاری دینی می دهد، مردم حرف اول و آخر را می زنند، و اگر شخصی در منطقه ای رای بالاتر را آورد نباید فکر کند در کل کشور هم رای اکثریت را آورده ، این آقایان اگر منظورشان از آزادی یعنی عدم صلاحیت هیئت اجرایی وزارت کشور ، که این وزارت در تمام دوره های گذشته و زمان مسئولیت خودشان کارها را به درستی انجام داده و می دهد و یادمان باشد که حضرت آقا بارها فرمایش کرده اند که تخلف در رای مردم حرام است و ایشان فرموده اند بنده نیز مواظب هستم، ضمن آنکه از طرف قانون ابراز لازم برای کنترل صحت انتخابات به درستی پیش بینی شده است.

اما اگر منظورشان نظارت عالیه شورای محترم نگهبان است که باید گفت: اولا در کدام دوره سراغ دارید که انتخابات تک حزبی برگزار شده است؟ همیشه سلایق گوناگون و افراد مختلف تائید شده اند ، مگر در سال 88 چهار نفر با افکار متفاوت تائید نشدند؟ پس چرا به جای تشکر و قدردانی از حوصله و تدبیر رهبری فرزانه و شورای محترم نگهبان و حسن نظر به ایشان زود قضاوت می کنید و عجله به خرج می دهید. ثانیا: آیا آبروی نظام مقدس اسلامی که حاصل رنج ها و خون ده ها هزار شهید و ایثارگران عزیز است را فقط به بهانه ای به حراج می گذارید؟ آیا این همان عادت سیاه و سفید دیدن نیست؟ پس کجا رفت، شعار زنده باد مخالف من؟ احتمالا یادمان رفته فشارهای استکبار جهانی در طول این سی سال و به خصوص این چند سال اخیر را، و اگر رهبری حکیمانه حضرت آقا و حضور مردم مومن و ایثارگر ایران اسلامی و جوانان عزیز نبود، خدا می داند برخی به ثمن بخس، کشور را به دشمن داده بودند ، پس حرف دشمنان را تکرار نکنیم و کمی هر صبر و انصاف پیشه کنیم.

اما حرفی هم با دوستان خود دارم. واقعا چرا فراموش می کنیم که مقام معظم رهبری از ما چه می خواهد و وظیفه ما چیست؟ آیا هر بار و هر روز ایشان باید سخنان گذشته و معیارها را تکرار بفرمایند؟ مگر نه به این مضمون فرموده اند: هم خضوع و خشوع در مقابل استکبار خطاء است و هم تنگ نظری و دایره خودی و غیر خودی را تنگ کردن... و مامور به جذب حداکثری هستیم. پس این همه اختلاف و مبارزه طلبی برای چیست؟ برخی از ما منتظر هستیم کسی در جایی ترک اولا و یا خطایی مرتکب شود که آنهم بعضا از نظر ما اشتباه است، سریع حکم به انکار او می دهیم؟ مگر نه ما در مقابل خدا مسئول هستیم؟ پس چرا خطاء دیگران گناه کبیره است ولی سوء ظن و گمان ما عین ثواب! متاسفانه این مقوله در تمام جامعه نمود دارد. به جای اینکه بیشتر و بهتر به هم محبت کنیم سعی داریم جلوی رشد هم را بگیریم. به جای توجه به سفارش خداوند رحمان بر حسن ظن همیشه با عینک بدبینی و سیاه می بینیم. یادمان رفته پیامبر اعظم (ص) شخصی که بعد از 18 سال مسلمان شد و بعد از آن نیز گمراه، برای ثبت وحی به خانه خود فراخواند و با مهربانی و محبت اسلام را جهانگیر نمود.

به عنوان تکمله بحث؛ باید بگویم علیرغم برخی مشکلات دولت جناب دکتر احمدی نژاد به خصوص در دوره دولت نهم که منابع بهتر بود و مشکلات سیاسی کمتر به باور متخصصان چندین برابر دولت های قبلی کار و تلاش و خدمت و عمران و آبادی صورت گرفته و اگر از سوی ایشان جسارتی در تصمیم گیری ها مشاهده می کنیم یادمان نرود زمان جنگ جوانان ایران اسلامی با تکیه بر رهبری امام راحل و ایمان و جسارت کار را به پیش برده اند.

در آخر مهم تر از همه چیز معیار و تشخیص حال افراد میزان ولایت پذیری آنها در قول و عمل است و صرف شعار عین نفاق است. و از خود بپرسیم ما برای نظام چقدر هزینه داده ایم؟ مطمئن باشیم تا ولایت هست و پشتیبانی مردم مومن و جوانان غیور و خانواده عزیز ایثارگران به مملکت مان آسیب نخواهد رسید.

انشاء اله در نگاهمان رنگ خدایی را بجای سیاه و سفید و دیدن همه چیز با عینک بد بینی، جای دهیم و با گذشت و محبت و مروت با یکدیگر و مدارا با دشمنان بی غرض عمل کنیم. چرا که شکر نعمت اسلام عزیز بر همه ما واجب است البته در مقابل دشمنان معاند باید چون کوه ایستاد. ولی برای دوستان اگر خداوند ارحم الراحمین است ما چرا گذشت و محبت و بخشش به هموطنان نداشته باشیم. و باید بدانیم ایمان همه به یک اندازه نیست. شرط امام جماعت عادل ترک گناه کبیره و عدم اسرار بر صغائر است و ما ملت برادر دینی هم هستیم نه امام جماعت...