آقای رییس جمهور خوش آمدید، اما…!

مقصود این نوشته چند کلامی با ریاست محترم جمهور کشورمان دکتر حسن روحانی است.

آقای رییس جمهور حتما در مورد استان ما چیزهایی شنیده اید یا دوستان و مشاورانتان به شما خواهند گفت. اینکه سرزمینی چهار فصل است و اقلیم بسیار زیبایی دارد. اینکه مردمانی ساده ، بی ادعا و یک رنگی دارد که هم در صحنه جنگ ۸ ساله اول بوده و هم در انتخابات ها و راهپیمایی ها حضور پر صلابت بار داشتن. اینکه خرمشهر،آبادان،اهواز،دزفول،مسجد سلیمان  و شوش دانیال اش قطب های اقتصادی ایران هستن و خوزستان  قسمتی از تاریخ این سرزمین.  سرشار از موهبت های الهی و  همچنان استواراست و پایدار. حتما می دانید به لحاظ محرومیت و شاخص های توسعه یافتگی هم از آخر اولیم! مثلا آمار بیکاریمان علی رغم وسعت  و جمعیت  استان، بسیار دردآور است.

آقای رییس جمهور امروز مردمان استان من در کنار شجاعت و شهامت، منطق و بصیرت را هم کسب کرده اند تا شاهد درخشش جوانان برومند این خطه در سطح کشور و حتی جهان باشیم و آرزوی همچون امیر دریابان علی شمخانی و سردار دلیر اسلام محسن رضایی محقق شود.

آقای رییس جمهور در دوران ریاست شما موقعیت های نسبتا مناسبی حتا برای تعداد کمی از فرزندان این سرزمین  فراهم نشد ،  آقای رییس جمهور از شما گله مندیم! خوزستان  محروم اما غنی! به هر شکل و شاخص نگاه می¬کنم شایسته بودیم جزء اولین استان های میزبان شما بودیم.  ولی فقر و محرومیت ما خدادادی نیست خداوند هرآنچه نعمت و رحمت بوده به این سرزمین و مردمانش بخشیده. درست است در استان من هستند کسانی که حتی پول نان شبشان را هم قرض می گیرند. اینان هر ماه منتظرند روز ۲۶ام برسد تا بتوانند با پول یارانه امرار معاشی مختصری داشته باشند و هستند خانواده هایی که امروز ۳ تا ۴ نفر تحصیل کرده بیکار دارند و همچنان پدر خانواده مجبور است کار کند تا تامین درآمد خانواده خود را بدهد. با دستانی پینه بسته، روزها زودتر از آفتاب از خانه اش بیرون می رود و دیرتر از آفتاب به خانه اش بر می گردد. حتی دل آفتاب هم به حالش می سوزد .مادران ما هم که هرجا میدان عمل بود همپای مردان خود به میدان آمده اند و سنگ تمام گذاشته اند. مردمان سرزمین من اگر فقیریند، مناعت طبع دارند. هیچ گاه و در هیچ صحنه ای شانه خالی نکرده اند و همیشه با عزت و شرف زیسته اند و بی شک محرومیت ما ناشی از کم توجهی مسئولان کشوری و عدم مدیریت صحیح مسئولان استانی بوده است.

آقای رییس جمهور چند روز است که با خود کلنجار می روم که به مراسم استقبال شما بیایم یا نیایم… اگر نیایم رسم میهمانداری را به جا نیاورده ام که دور از منش مردمان سرزمینم خوزستان همیشه سرافراز است! میهمان نوازی خصلتی است که ویژگی بارز آن ها است که با هر بضاعت مالی حاضرند هرچه دارند برای میهمان هزینه کنند. اگر بیایم هم رسالت  خود را زیر سوال برده ام، چرا که گله مندم! گله مندم از مدیران کشوری شما که چرا کمتر به استان ما توجه می کنند؟ چرا برای رفع بیکاری استانی چاره ای نمی اندیشند؟ چرا مدیران استانی ضعیفی بر استان ما می گمارند و تا یادم هست به ندرت افراد شایسته و نخبه، مدیریت بخش های مختلف استان ما را بر عهده گرفته است! چرا در استان ما و در سطح کلان در کشور به نخبگان توجهی نمی شود! شعار دولت شما حمایت از نخبگان بود متاسفانه امروز حمایتی از نخبگان وجود ندارد!

در همین استان زیاد هستند انسان های توانمندی که قادرند در سطح ملی خوش بدرخشند ولی به دلیل کم توجهی مسئولان امروز خانه نشین شده یا خواهند شد. آقای رییس جمهور بدتر این است که این روزها هزینه دسته گل ها و تابلوهای خوش آمدگویی و هزینه تشریفات هیئت محترم دولت در استان در همین سفر پیش رو طبق خبر موثق، به شدت در حال افزایش است در حالی که در همین استان اگریارانه بخش بزرگی از مردم را قطع کنند با مشکلات عظیمی روبرو می شوند! آیا مدیران استانی ما اینقد ناتوانند که با این تشریفات می خواهند عملکردهای ضعیف خود را بپوشانند یا دولتمردان شما پرتوقع اند و دوستدار تعریف و تمجیدند؟ بدون تعارف عرض کنم اگر من مدیر دولت شما در استان خوزستان  بودم به جای این هزینه های اضافی و غیر ضروری، از عملکردم در راه رفع مشکلات مردم و پیشبرد اهداف دولت دفاع می¬کردم بدون کوچکترین هزینه تشریفاتی! هیهات چه کنیم که متاسفانه اعتقادی به ما جوانان نیست حتی صدایمان هم به جایی آقای رییس جمهور اکنون خوب می دانیم که کلید رفع مشکلات کشور در برهه کنونی بیش از چشمداشت به نتایج برجام (که می تواند بسیار گره گشا باشد)، در دستان جوانان برومند این سرزمین است که نمونه های آن را در صنعت های مختلف  مشاهده کرده ایم و در سال های جنگ نیز فرماندهان جوان و توانمند ما به منصه ظهور رسانده اند. به طور خلاصه خواسته ما دو چیز است:

1_ تلاش در جهت محرومیت زدایی واقعی از سیمای استان و به ویژه رفع مشکل بیکاری جوانان استان.

2 - با حمایت نخبگان و رساندن آن ها به جایگاه حقیقی، قدمی بزرگ در راه برون رفت از وضعیت کنونی کشور و رفع مشکلات در حوزه های مختلف به ویژه اقتصادی، میراثی ماندگار از خود برجای بگذارید.

و من هنوز هم فکر می کنم که آیا برای استقبال از کاروان شما بیایم یا نه…! به هر حال خوش آمدید...