وقتی همه چراغ‌ها را سبز می‌بینیم!

رانندگی فعالیتی دشوار و پیچیده است كه به توانایی جسمی و روانی زیادی نیاز دارد. در كشور ما در خصوص برخورداری راننده از توانایی‌های جسمی سختگیری می‌شود اما همین دقت نظر در مورد توانایی‌های روانی افراد اعمال نمی‌شود و مشكلات زیادی برای جامعه به وجود می‌آورد.

به گزارش شوشان به نقل از نیمروز، صدای آژیر آمبولانش نگاه همه را به خود جلب كرده بود اما نگاه نگران مرد میانسال كه از پنجره آمبولانس گه گاهی به خیابان نگاه می‌‌كرد و زیر لب چیزی زمزمه می‌كرد بیشتر به چشم می‌آمد. مطمئنا نگران بیمارش بود كه شاید در ترافیك كلافه كننده برایش احساس خطر می‌كرد.

اما علت اصلی ترافیك این بار حجم بالای خودروهای تك سرنشین نبود. راننده‌ای می‌خواست روی پل دور بزند اما برخی خودروها به او اجازه این كار را نداده بودند و همین موضوع سبب گره خوردن خودروها در هم شده بود و كسی هم كوتاه‌بیا نبود! بی‌قانونی و لجبازی عده‌ای جان بیماری را به خطر می‌انداخت و آمبولانس هم درون این خودروها گیر افتاده بود و راه پس و پیش هم نداشت...

یكی از مهم‌ترین خصلت‌های ما ایرانی‌ها رانندگی بد و رعایت نكردن قانون است. رانندگی جزو آن دسته از موارد در سبك زندگی مردم است كه نیاز دارد تا به سرعت تغییر كند.

این آمار سازمان پزشكی قانونی كشور، تكان‌دهنده است كه طی سال‌های 1388 تا 1390 حوادث رانندگی با وجود سیر نزولی، نخستین علت مرگ و میر در میان ایرانی‌ها را به خود اختصاص داده است.

فرهنگ رانندگی تبدیل به نوعی رقابت، خشونت و انجام رفتارهای غیرعادی شده است و این موضوع به تصادف‌های مرگبار دامن می‌زند.

رانندگی فعالیتی دشوار و پیچیده است كه به توانایی جسمی و روانی زیادی نیاز دارد. در كشور ما در خصوص برخورداری راننده از توانایی‌های جسمی سختگیری می‌شود اما همین دقت نظر در مورد توانایی‌های روانی افراد اعمال نمی‌شود و مشكلات زیادی برای جامعه به وجود می‌آورد.

اما علاوه بر رانندگی بد خودروها، یك معضل اساسی نیز در تهران و شهرستان‌ها وجود دارد و آن هم موتورسیكلت‌ها هستند. بسیاری از راكبان موتورها با وجود تشدید برخورد پلیس، خودشان را تافته جدا بافته می‌دانند و به سبك (هرجا موتور بره میرم!) سبب مشكلات زیادی می‌شوند.

حركت مارپیچ، سرعت بالا، عبور از پیاده‌روها، نداشتن كلاه ایمنی، رد كردن چراغ قرمز، باربری بدون رعایت قوانین و ... جزو معمول‌ترین تخلفات موتورسیكلت‌رانان به حساب می‌آید. برخی از رانندگان این وسیله نقلیه گویا تمام چراغ‌ها را سبز می‌بینند حتی چراغ قرمز‌ با لامپ‌های ال.ای.دی را!

هرچند كنترل و جریمه پلیس در این چند سال بسیار گسترده‌تر از پیش شده اما همیشه عده‌ای هستند كه آرامش را برای دیگران بهم می‌زنند.

كنترل و جریمه سنگین شاید بتواند مقدار كمی جلوی رانندگان متخلف را بگیرد اما هیچ‌گاه نمی‌تواند تاثیر چندانی در نحوه رانندگی ما ایرانی‌ها ایجاد كند. مقدم بر این كارها فرهنگ‌سازی منطقی در میان مردم به ویژه در میان دانش‌آموزان از سنین پایین دارد. اقدامی كه چند سالی است پلیس با طرح‌هایی همچون "همیار پلیس" در كشور آغاز كرده و ثمرات خوبی در میان خانواده‌ها داشته اما كافی نبوده و نیست.

در بزرگراه‌های كشوری مانند ونزوئلا و بسیاری از كشورهای جهان، هیچ‌گاه اتومبیل‌ها روی خطوط حركت نمی‌كنند و مسیر خود را هم تغییر نمی‌دهند و نكته جالب در این است كه در این كشور موتورسیكلت‌ها روی خطوط در یك مسیر مشخص و در مبان اتومبیل‌ها حركت می‌كنند و مطمئن هستند خودرویی به سمت آنها تغییر مسیر نخواهد داد!

اگر لاین مقابل، روی پل نبود و آمبولانس در میان خودروها همان‌طور گیر می‌كرد شاید بیماری كه درونش بود هیچگاه به بیمارستان نمی‌رسید...