شهرستان شوشتر یکی از تاریخی ترین شهرهای ایران است که با وجود داشتن ظرفیتهای مناسب سرمایه گذاری و استعدادهای بالقوه ای که با کمترین هزینه می توان به فعل در آورد و تولید ثروت نمود اما متاسفانه در برنامه ریزیهایی کلان ایجاد پروژه های ملی در این منابع عظیم به خوبی دیده نشده است و از این ظرفیت مناسب با بازدهی مطلوب غفلت گردیده است و اگر هم اقدام به امری نموده اند به دلیل عدم مطالعه دقیق و بی توجهی به نیروهای مجرب بومی و بدون اعتنا به مراکز علمی موجود علاوه بر زیاندهی بسیاری از سرمایه های مردم نیز پایمال گردیده و امیدها را بر باد داده اند.

مانند سدگتوند که نگرانی جدی تمام کشاورزان و سرمایه گزاران خوزستانی است و نگاههای امیدوار را به یاس مبدل نموده است! یا شاید مدیران دولتی و نمایندگان قانونگذار نتوانسته اند مدیران بالادستی را در این جهت متقاعد یا منابع موجود اقلیمی را بدرستی معرفی نمایند تا در برنامه های توسعه کشور به خوبی لحاظ و دیده شوند ! نتیجه این غفلت و فراموشی را می توان در وضعیت اشتغال و مطالبات انباشته و بر زمین مانده اهالی این شهر به عینه مشاهده کرد که با این چشم انداز و برداشتها از شرایط پیش رو روز به روز بر بی اعتمادی عمومی به دستگاههای اجرایی افزوده می گردد.

لازم موکد است که مسئولین با مطالعه همه جوانب و نیاز سنجی اجتماعی برای برون رفت از این وضعیت و امیدبخشی به نیروهای جوان و مولد راهکارهای ضربتی ارائه کنند و با اجرایی نمودن شتابنده راهکارها به عنوان یک عنصر آرام بخش فضا را برای بازیابی اعتماد عمومی و تدوین برنامه های دراز مدت در راستای اشتغالزایی آماده و فراهم نمایند . یکی از منابع موجود در شهرستان که همه نگاهها به آن دوخته شده است و می تواند با ظرفیت سازی جدید تا حدی اقناع جمعی را فراهم کند مجتمع کشت و صنعت کارون با بیش از پنجاه هزار هکتار زمین حاصلخیز کشاورزی می باشد که با وجود تلاش مدیران در تدوین برنامه مناسب و رشد تولید و بهره وری از امکانات اما نتوانسته است افکارعمومی را با خود همراه سازد.

حاکمیت چنین امری در آینده وضعیت مجتمع کارون را با چالش جدی روبرو ساخته است و بسیاری از موانع موجود حاصل این نگرش در روند توسعه است ، فقدان سرمایه گزاری و مراکز صنعتی در شهرستانهای شوشتر و گتوند موجب افزایش توقعات از مجتمع کشت و صنعت کارون به عنوان بزرگترین مرکز تولید شکر در کشور گردیده است که باید در این خصوص توجیه منطقی یافت و پاسخ داد وبرنامه ریزان و مدیران مجتمع باید شیوه و نگرش توسعه را به این سمت و سوهدایت کنند تا خروجی مناسبی برای برآوردن توقعات منطقه ای و تبدیل واکنشها به کنش تعاملی گردند، از درون این پاسخ به افکارعمومی تولید ملی رشد می یابد و می توان به آیتمهای مندرج در برنامه دست یافت.

دردآور آنجاست که مدیران و نخبگان اجتماعی نیز به این چالش جدی در روند برنامه ریزی بی توجه هستند و با نگاه آرمانگرایانه به شرایط زیست محیطی و عوامل انسانی منطقه ای و استعدادهای بومی و اقناع افکارعمومی توجه ای نداشته و آنها را به حاشیه رانده اند که با تفکر توسعه ای منافات دارد و در دراز مدت به نتیجه متناسب با برنامه منتج نمی گردد .

اخیرا" که نماینده مردم شوشتر و گتوند در مجلس شورای اسلامی در این امر ورود کرده است تا برنامه توسعه متناسب با ظرفیت شهرستان و شناخت الزامات تدوین گردد همان کسانی که عامل ایجاد فضای امروز هستند بدون توجه به شرایط اشتغال ، وضعیت اقتصادی ،بهره وری منابع و آینده نسل جوان و نیز بدون اینکه به وضعیت اسفبار موجودشهرستان اعتراف نمایند و چاره جویی شود سعی دارند با منحرف کردن اصل توجه به توسعه شرکت کارون با ایجاد شرایط تقابلی و دامن زدن به مسائل قومی مانع از تغییر وضعیت موجود گردند تا هزینه ریسک پذیری سرمایه گزاران را بالا برند و با تضعیف نگاه موجود که به تدوین برنامه در راستای توسعه و ظرفیت سازی می اندیشد به تقویت فرار سرمایه ها از این شهرستان دامن زده شود.

قطعا"همراهی مردم با برنامه منوط به خوش بینی به آینده ، تاثیر در اقتصاد شهری خانوار و اعتماد به کارگزاران است . در حال حاضر ضمن تشویق سرمایه گزاران جهت انجام و اجرای پروژه های مناسب گردشگری ، صنعتی،آموزشی و...تلاش کنیم با ایجاد فضایی مبتنی بر اعتماد و خوش بینی به ارتقا وضعیت مجتمع کارون و راه اندازی صنایع جانبی بیندیشیم تا امید برای فردای شوشتر فراهم کنیم و از حدس و گمان بپرهیزیم که فردا با امید در دستان جوانان است ،اندکی تامل کنیم و بدانیم که حق شوشتر بیش از این است.

برچسب ها: عبدالرحیم سوارنژاد

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه