- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۵ آذر ۱۴۰۳ - ۱۰:۵۹
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
رضا کدخدازاده- غدد اشکی‌مان دیگر دارند شرطی می شوند. هنوز قِصه غُصه قبلی‌مان تمام نشده، غُصه‌ای دیگر سر می‌رسد که به وسعت یک ملت جان سوزی کند! و چه واژه آشنایی شده این واژه تلخ و جان سوز «تسلیت»!
انگار قصد ندارد دست از سرمان بردارد. ای کاش هر چه زودتر این واژه شروع کند به غریبی کردن با ما... با ایران... با ایرانیان... با معدن چیان... با خانواده‌های معدن چیان... با ...
شاعران ایران در اشعار ناب و عرفانی خود همواره با محبوب نجوا و درد دل و بی‌پروا و بی‌آلایش از معشوق خود گله کرده‌اند. و در آخر البته به خود و خدای خود یادآوری کرده‌اند که باید تنها و تنها شاکر بود.
به قول ناصر خسرو:
مقهور به حکمت شود این خلق جهان پاک
زیرا که حکیم است جهان داور قهار
حافظ می‌گوید:
که را گویم که با این درد جانسوز
طبیبم قصدِ جانِ ناتوان کرد
انگار حافظ در اینجا زبان حال ما شده و می‌پرسد: چرا هر چی سنگِ مال پای لَنگه؟! آخر سال‌ها خاک و دود و گردِ زغال خوردن بس‌شان نبود؟!
در رنجور بودنِ معدنچیان همین بس که هر کس حتی وقتی می‌خواهد از کارش بنالد و سختی کارش را بزرگ‌نمایی کند، جرات نمی‌کند بگوید کارم سخت‌ترین کارِ دنیاست و می‌گوید کارم بعد از کارِ معدن، سخت‌ترین کار دنیاست!
هنگامی که ما خبر انفجار «معدن زغال‌سنگ یورت آزادشهر» استان گلستان و محبوس شدن چند ده هموطن معدن‌چی‌مان در اعماق ثروتمند اما بی‌رحم زمین را شنیدیم، دل‌هایمان لرزید. دل‌های خانواده‌های معدن چیان چه‌طور؟! به گمانم نه! چون دل‌های آنها سال‌هاست که می‌لرزد!
سال‌هاست با پوشیدن لباس کار معدنچیان، قلب‌های خانواده‌های آنها تندتر از دونده‌های دوی صد متر می‌تپد!
واقعاً لحظه‌ای نمی‌شود خود را جای این شریف‌ترین کارگران کشور قرار داد. چه قبل از محبوس شدن در اعماق تیره و تار زمین، و چه بعد از پَر کشیدن‌شان از اعماق تاریک معدن.
آری! آنها رفتند. خانواده‌هایشان در ماتم و ما نیز. اما هنوز معدن چیانی هستند که در این سرزمین با کم‌ترین دستمزد و متاسفانه با عدم رعایت نکات ایمنی دل به اعماق زمین می‌زنند تا با دستانی سیاه و خاکی، لقمه‌نانی پاک و حلال برای خود و خانواده خود دربیاورند. آنها را دریابیم!...
انگار قصد ندارد دست از سرمان بردارد. ای کاش هر چه زودتر این واژه شروع کند به غریبی کردن با ما... با ایران... با ایرانیان... با معدن چیان... با خانواده‌های معدن چیان... با ...
شاعران ایران در اشعار ناب و عرفانی خود همواره با محبوب نجوا و درد دل و بی‌پروا و بی‌آلایش از معشوق خود گله کرده‌اند. و در آخر البته به خود و خدای خود یادآوری کرده‌اند که باید تنها و تنها شاکر بود.
به قول ناصر خسرو:
مقهور به حکمت شود این خلق جهان پاک
زیرا که حکیم است جهان داور قهار
حافظ می‌گوید:
که را گویم که با این درد جانسوز
طبیبم قصدِ جانِ ناتوان کرد
انگار حافظ در اینجا زبان حال ما شده و می‌پرسد: چرا هر چی سنگِ مال پای لَنگه؟! آخر سال‌ها خاک و دود و گردِ زغال خوردن بس‌شان نبود؟!
در رنجور بودنِ معدنچیان همین بس که هر کس حتی وقتی می‌خواهد از کارش بنالد و سختی کارش را بزرگ‌نمایی کند، جرات نمی‌کند بگوید کارم سخت‌ترین کارِ دنیاست و می‌گوید کارم بعد از کارِ معدن، سخت‌ترین کار دنیاست!
هنگامی که ما خبر انفجار «معدن زغال‌سنگ یورت آزادشهر» استان گلستان و محبوس شدن چند ده هموطن معدن‌چی‌مان در اعماق ثروتمند اما بی‌رحم زمین را شنیدیم، دل‌هایمان لرزید. دل‌های خانواده‌های معدن چیان چه‌طور؟! به گمانم نه! چون دل‌های آنها سال‌هاست که می‌لرزد!
سال‌هاست با پوشیدن لباس کار معدنچیان، قلب‌های خانواده‌های آنها تندتر از دونده‌های دوی صد متر می‌تپد!
واقعاً لحظه‌ای نمی‌شود خود را جای این شریف‌ترین کارگران کشور قرار داد. چه قبل از محبوس شدن در اعماق تیره و تار زمین، و چه بعد از پَر کشیدن‌شان از اعماق تاریک معدن.
آری! آنها رفتند. خانواده‌هایشان در ماتم و ما نیز. اما هنوز معدن چیانی هستند که در این سرزمین با کم‌ترین دستمزد و متاسفانه با عدم رعایت نکات ایمنی دل به اعماق زمین می‌زنند تا با دستانی سیاه و خاکی، لقمه‌نانی پاک و حلال برای خود و خانواده خود دربیاورند. آنها را دریابیم!...
