سهام خزلی
با پایان یافتن انتخابات ، تب و تاب تبلیغات هم فرو نشست و روزهای دلواپسیِ شمارش مجدد آرا نیز سر آمد. هر چند گروههای خود جوش در کنار عده ای از نیروهای خدوم شهرداری کمر همت به پاکیزگی و رفع زنگار از مبلمان شهری بستند ، اما آنچه واضح و مبرهن است ، ناکافی بودن این تلاش و نیاز به عزمی راسخ تر و گسترده تر برای زدودن آلایش از چهرۀ غبار گرفتۀ شهر است.
در روزهای داغ تبلیغات بر سر هر کوی و گذر شاهد پوسترهای رنگارنگ از برخی کاندیدها بودیم که بدون در نظر گرفتن پیامدها و بعضا دور از شئونات عرفی ، بر در و دیوار شهر نصب شده بود. مبلمان ضعیف شهریِ اهواز که خود در پس لایۀ ضخیمی از گرد و غبار ، چهره ای مخدوش داشت ،حالا به پوسترهایی پاره و نیمه چسبیده مزین شده که چشم هر شهروند فهیم و آگاهی را می آزارد. در این میان سوال بسیار مهمی که شاید دغدغۀ فکریِ بسیاری از بانوان باشد ، عدم راهیابی نامزدهای زن ، به این دوره از شورای شهر اهواز است.
در این میان میتوان به محقق نشدن مطالبات بانوان به عنوان یکی از دلایل عدم راهیابی کاندیداهای زن به پنجمین دورۀ شورای اسلامیِ شهر اهواز اشاره کرد. بررسی عملکرد بانوان در احقاق مطالبات این قشر عظیم که نزدیک به نیمی از جمعیت کلانشهر اهواز را تشکیل می دهند،نشان از محقق نشدن این خواسته ها دارد. البته نمیتوان منکر تلاش های بانوان عضو دوره های پیشین شورای شهر اهواز دراین زمینه شد ، اما پر واضح است که این پی گیری ها نا کافی و بی ثمر بوده است.
افتتاح غیر کارشناسانه دو پارک مخصوص بانوان در اهواز و عدم توجه و نظارت بر چگونگی بهره برداری صحیح از این مکانهای مهم ، نمونه هایی از این ادعاست.از سوی دیگرمی توان به ناکارآمد بودن سبک رایج ومتداول تبلیغ، برای ایجاد شناخت در اذهان عمومی ،اشاره کرد.
یک پوستر تبلیغاتی هر قدر هم که استادانه ، با بکارگیری انواع و اقسام ترفندها سعی در جذب مخاطب داشته باشد ، باز هم نمیتواند اهداف و آرمانهای یک کاندید را به اذهان عمومی القا کند.به هر تقدیر انتخابات به پایان رسید و اکنون ما مانده ایم و یک شهر با چهره ای مخدوش که نیازمند و منتظر تحقق وعده های ره یافتگان شوراست. بسیار شایسته است که نخستین اقدام ،پاکسازی کامل مبلمان شهری از بقایای پوسترها و وعده های تبلیغاتی باشد.