دوباره در محاصره ای دختر علی !

چه بنویسم برای تو که تاریخ صبوری را از تو آموخته و ایستادگی را و تدبیر را و عقل را و ...؟

کربلا رفته بودم بانو !

بر فراز تل زینبیه ایستادم بعد از ۱۴۰۰ سال و تنم لرزید از تداعی آن چه دیده ای از این فراز !

چه گذشته بر تو ای پیر جوان ؟!

تو که با تکریم رفتی به نینوا و خیل یلان بنی هاشم به امیری عباس، حافظت بودند و با تجلیل سوارت می کردند و کمرشان و زانویشان پلکان تو بود تا بر اشتر و کجاوه بنشینی ....با گیسوانی سیاه.

عصر عاشورا همه را بر اشتران نشاندی و خودت ماندی و خیل چشم های ناپاک دشمنان غدار.... و تنهائی ...و نگاهی به گودال قتلگاه و به سوی علقمه ....کجائید مردان مرد بنی هاشم ؟!

برگشتی به مدینه بی یار و یاور و از همه سهمگین تر بی حسین ...با کمری خمیده و با گیسوانی سفید چندان که شویت نشناختت زینب !

بر فراز تل زینبیه بارها مبهوت ماندم از صبوری تو و وقارت با آن همه بار سنگین مصیبت...

دوست دارم بیایم بارگاه نورانیت را زیارت کنم و سر بر ضریحت بگذارم و همنوا با تو بر حسینت اشک بریزم.

اما چه کنم که دوباره هم در محاصره ای دختر علی !

این بار هم در محاصره ی سپاه جهل و تعصب و کینه و کفر !

خدایا به سر بریده ی حسین ،به حنجر پاره ی اصغر و به سوز دل زینب، اماکن متبرکه و مقدس شیعیان را از گزند کینه توزان تهی عقل و دشمنان اسلام و قرآن مصون بدار ...

شهادت عقیله بنی هاشم حضرت زینب کبری سلام الله علیها تسلیت باد ...