ایران – روسیه ، نبردی دشوارتر از لهستان و آمریکا

به گزارش شوشان، تیم ملی والیبال ایران در آخرین مسابقه خود در دور مقدماتی لیگ جهانی 2017 در حالی به مصاف روسیه می رود که نبردی سخت تر و دشوارتر از دو بازی با لهستان و آمریکا امشب در انتظارش خواهد بود . دلایل این امر کاملا مشخص و روشن است و تزارها هرگز نمی خواهند زحمات چند بازی قبلی شان را به این آسانی ها هدر برود !

یکی از دلایلی که خوش قامتان روس را وا می دارد تا با تمام توش و توان به جنگ تیم ما آیند ، به این بازی به چشم بازی مرگ و زندگی نگاه می کنند و خوب می دانند در صورت شکست ایران می توانند یکی از مسافران برزیل در مرحله نهایی لیگ جهانی باشند .

ترکیب ایده آل روس ها
بدون شک شلیاپینکوف در این دیدار بهترین های خود را به میدان خواهد فرستاد و آنچه از بازی های قبلی این تیم متوجه شدیم بهترین ترکیب این تیم استفاده از کوالیف به عنوان پاسور ، ژیگالوف قطر پاسور ، ولکوف و کلیوکا در پست قدرتی و کورکائف و وادیم لی شورتسف در جمع مدافعان میانی و مارتین یوک در پست لیبرو خواهد بود که مطمئنا سرمربی روسیه دست به ترکیب موفق دو بازی با لهستان و آمریکا به جز جواب ندادنشان در طول بازی نخواهد زد .

الویت اول کولاکوویچ  
در مصاف با تیمی که روی دوفاکتور سرویس و دفاع تاکنون قربانی های بزرگی گرفته و مدعیان زیادی را زمین گیر کرده ، پیداکردن راه مقابله با چنین تکنیکی داشتن دریافت کننده های قهار خواهد بود که تیم ایران در حال حاضر فاقد چنین مهره هایی در ترکیبش است . به این ترتیب مهم ترین دغدغه امروز ایگورکولاکوویچ و دستیارانش پیداکردن راه حل مناسب در وهله نخست روی این موضوع و بعد انتخاب بازیکنانی که بتوانند در کناره های آنتن از ارتفاع بالا توپ را از دفاع بلند حریف عبور دهند . وجود جواد معنوی نژاد در این بازی می توانست به بخشی از دغدغه های ایگور پایان دهد ، اما در غیاب او میرزاجانپور به شرط برخورداری از روحیه خوب گزینه مناسبی به شمار می رود . اگر مرندی به عنوان لیبروی دریافت کننده در کنار عبادی پور و قائمی به نحو احسن توپ را در منطقه یک سوم بتوانند به معروف برسانند ، آنوقت محمد موسوی و قطر او که معلوم نیست فائزی ، غلامی و یا شفیعی باشد نیز می توانند بخش مهمی از مشکلات حمله روی تور ایران را در مقابل دفاع کند ، اما بلند و پر ارتفاع حل کنند .
اگر روند بازی امشب ایران شبیه دو بازی مقابل آمریکا و لهستان باشد ، پیشاپیش روس ها را باید فاتح بی چون و چرای بازی مرگ و زندگی شان دانست . تیمی که حالا با پیداکردن جانشینان جوان و با تجربه برای ستاره های بازنشسته و کنار گذاشته اش مثل تیتلوخین ، گرانگین ، وربوف ، موزرسکی با نفراتی چون دیمتری ولکوف ، کورکائف و ژیگالوف پر امید تر از همیشه چشم به موفقیت در مسابقات قهرمانی جهان 2018 و المپیک 2020 دارد .

 تیمی پرسابقه و پر مدال  
تیم ملی والیبال روسیه (با احتساب شوروی سابق) در 25 دوره لیگ جهانی شرکت کرده است و فقط در سال های 2004 و 2005 مجوز حضور در این مسابقات را پیدا نکرده است. این تیم دارنده 4 مدال طلای المپیک و چندین مقام قهرمانی جهان ، جام جهانی و اروپاست و سهم عمده ای در تکوین والیبال امروز جهان داشته است .
روسیه در سال های 1993، 1998 و 2000 نایب قهرمان لیگ جهانی شد و در سال 2002 (با شکست سه بر یک برزیل میزبان در بلوهوریزونته) به اولین مدال طلای لیگ جهانی خود دست یافت.
این تیم با بازگشت دوباره به این رقابت ها در سال 2006، به طور مدام مدال آوری کرد و در سال های 2011 (با شکست 3 بر 2 برزیل در گدانسک لهستان) و 2013 (با شکست سه بر صفر برزیل در ماردلپلاتای آرژانتین) به دو طلای دیگر نیز دست یافت.
روسیه در جام جهانی 2011 هم قهرمان شد. پس از انحلال شوروی سابق، تیم ملی روسیه با نام جدید خود اولین طلای المپیکی خود را در المپیک 2012 لندن کسب کرد (که در مجموع چهارمین تجربه قهرمانی در المپیک برای روسیه محسوب می شد). در المپیک 2016 ریو، روسیه با قبول شکستی تلخ از آمریکا در حالیکه دو ست اول را پیروز میدان بود، از کسب مدال برنز جاماند.
فدراسیون والیبال شوروی سابق یک سال بعد از تاسیس FIVB در سال 1948 عضو فدراسیون جهانی شد. سال بعد آن، روسیه تیمی را برای شرکت در اولین دور از مسابقات قهرمانی جهان اعزام کرد و پس از آن در عرصه بین المللی با شش طلای قهرمانی جهان، شش طلای جام جهانی و 13 طلا در مسابقات قهرمانی اروپا نام آور شد.

نویسنده: علی شاکری