- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
محمد کیانوش راد
عشق او را گرفتار كرد ، وگرنه شايد به دام ساواك نمي افتاد. به زندان افتاد. راه و رسم عاشقي همين است .
نمي توانست او را نبيند. بي قراري و كلافه شدن شرطِ عاشقي و دلددادگي است و او بايد براي آغاز زندگي مخفي او را مي ديد. دستور تشكيلاتي را هم بايد اجرا مي كرد. رضا را دستگير كرده بودند . رضا گروگان ساوك بود. اين بار دومش بود. بار اول به دستگير نشده بود. اين بار شرايط عبدالله سخت تر بود. شرط آزادي ِ رضا تحويل عبدالله بود. فشار و تهديد بر خانواده عبدالله زياد شده بود .
يك بار دستي بر دستش قفل شد. كاظم دستش را محكم گرفت. گفت : بايد برويم ساوك و همه چيز را بگويي ، تا رضا را آزاد كنند. با تو كاري ندارند. گفته اند كاري با تو ندارند. عبدالله بهت زده ايستاده بود. چه كند ؟ دست را رها كند و فرار كند؟ . تصميم سختي بود.
بار اول در سال ٥٢ با محسن و در هنرستان دستگير شده بود . از ابان تا بهمن ٥٢ ، زندان بود.
زندان در محله و نزديك خانه اش بود. حالا زندان مركز نيروي انتظامي شده است. خيابان زند در جايي كه در گذشته ، نامش " آخر آسفالت " بود. آسفالت خيابان ، از مركز شهر در آنجا پايان مي يافت. حاشيه شهر اهواز از اينجا آغاز مي شد و خانه ها با حلبي و كپر و حصير بنا شده بود. درست در ضلع ديگر شهر حاشيه نشينان ديگري بودند كه نام منطقه را خود " حصير آباد " مي گفتند. عمده ساكنان اين دو منطقه مهاجران روستاها به شهر اهواز بودند. "شلينگ آباد " محله اي ديگر بود كه به دليل فقدان لوله كشي آب و انتقال آب ، آب را با صدها متر شلينگ هاي پلاستيكي به خانه ها منتقل مي كردند. شلينگ آباد در ضلع جنوبي منطقه ي " كمپلو " بود.
عبدالله هم در آخر اسفالت زندگي مي كرد. او عاشق و دلداده " باسمه " بود. راي همين گرفتار شد. نمي شد او را نبيند و برود.
كاظم گفت : ساواك گفته كاري با تو ندارد. فقط بيا و بگو رئيست كيست؟ قول داده اند با رضا هم كاري نداشته باشند ودوباره سر كارش برود. عبدالله گفت : هر چي شما بگوييد. باشد مي آيم. نمي توانست حرف كاظم پدرش را رد كند و شاهد گرفتاري رضا برادرش باشد. قبول كرد . مي آيم . حرف پدرش را نمي خواست زمين بگذارد. براي هر اتفاقي هم خود را آماده كرد. يك ماه زير شكنجه و بازجويي رفت. ساواك دروغ گفته بود. عبدالله مي دانست كه اين تله و حيله ساواك است . برادر در گروگان ساواك بود.
پدر، عبدالله را به ساواك برد. باور كرده بود كه راست مي گويند. يك ماه شكنجه و ضرب و شتم و بازجويي بود. دادگاه نظامي اورا به ٨ سال زندان محكوم كرد و در دادگاه تجديدنظر به ٥ سال تبديل شد. در زندان ماند تا با امواج انقلاب ٥٧ ، و به دست مردم رهايي يافت.
٥٢ با محسن رضايي گروهي تشكيل داد كه بعدها به " گروه هنرستان " معروف شد. ٥٣ شهيد سيد نورالدين شاه صفدري در دزفول گروهي ديگر تشكيل داد كه بعدها به " گروه شهيد سبحاني " ناميده شد. گروه ديگري در خرمشهر فعال بودند. در اين سال و در زندان با تلفيق اين سه گروه ، گروه " حزب الله " را تشكيل دادند. بعدها در تشكيل گروهي با نام " ارتش مجاهدين ايران " و سپس در تشكيل " گروه منصورون " نقشي كليدي داشت.
ديروز براي مجلس ختم " باسمه " به ديدار عبدالله ساكيه رفتم. حسينيه جاسم مسعودي. كنار منزل قديم پدربزرگ و پدري ام. خانه ي پدري عادل و نادر اسدي نيا هم همين جاست. عادل انقلابي و متدين بود. روشنفكري رنج ديده و مردم گرا و عدالت خواه. عادل اكنون در سوئد است.
امروز راهي ديگر برگزيده است. در اواخر دوره نمايندگي اش در مجلس بمخالفت سياست هاي دولت مير حسين موسوي شد ، اما با آمدن خاتمي ، به خاتمي پيوست. عادل امروز نظرات جديدي يافته است. اين تغيير با تجديدنظر و يا هرچه آن را بناميم ، بيش از خواندن ، محصول تجربه زيستي اوست. او در اواخري كه در ايران بود ، از نابرابري ها و تبعيض ها و اشرافيت ها آزرده خاطر گشت و از همه چيز آرام آرام كناره گرفت. عادل به پاكدستي و پاك دامني شهره بود. اكنون سال هاست ازخانه پدري و سهر و ديارش دور و در غربت است.
در حسينيه جاسم مسعودي و با عبدالله از خاطرات و يادها گفتيم. زمان چون باد يادها را با خود مي بود و مي آورد. عبدالله را فعالان امروز اهواز كمتر و يا شايد اصلا نشناسند. كساني كه بر سفره انقلاب نشستند و هر روز فربه تر از ديروز شده اند. اما عبدالله همان است كه بود. بي هيچ تغييري ، بي هيچ ثروت و جاه و جلالي. با ديدن عبدالله، آدم در حسرت و غبطه مي ماند.
جنس او ، بر اساس آنچه در تاريخ اسلام خوانده ام ، از جنس همان مومنان صدر اسلام است. مجاهدي ساده و بي ريا ، محجوب و بي توقع ، فداكار و جان بر كف ، از آن انسان هايي كه حجاب. ِمعاصرت بر آن ها افتاده ، لايه لايه مردمان به اهواز آمدند .
مهاجران به اهواز آمده ، او را نمي شناسند. امثال او از سوي ديگر ، در هياهوي مردمان ِ نو دولتان و نوكيسگان پس از انقلاب گم گشتند ، اما به قول شريعتي ، زمان مردِ پاك را تنها نخواهد گذاشت. مردم او را خواهند شناخت ، ياد فداكاري هايش چون گوهر درخشان تابانده خواهد شد. عبدالله ساكي ( ساكيه ) را مي گويم . مردي ساده و بي آلايش ، شير روز و زاهد شب. مردي از جنس حاشيه نشينان.
حسينيه جاسم مسعودي هم داستان ها دارد. جاسم مرد ي شناخته شده نزد اهوازيان قديم است. انساني متموّل و بذله گو و مردم دار و دين دار . حسينيه او در زمان خودش ، از بهترين اماكن مذهبي اهواز بود. مردم برايش جوك ها مي ساختند و او راحت از كنار آن سخنان مي گذشت.
حسينيه جاسم مسعودي در يكي قديمي ترين ، بخش هاي اهواز قرار دارد. خيابان فردوسي كه امروز شهيد خوانساري ناميده شده است. مش يدالله بقالي محل ، هنوز هم آنجاست. به سراغش رفتم و ناباورانه و با خوشحالي ديدم ش . خودش هست. مش يدالله. با او عكسي هم گرفتم . تا پنج ، شش سالگي در اين محل سكونت داشتم.
خانه ماپار ، هفت خانه با ما فاصله داشت. خانه ماپار ، پلاك ٥٥٥ قديم هنوز هم بر سر در آن نمايان است. خانه بدليل معماري قديمي و زيبايي عمارت آن ، اكنون در اختيار سازمان ميراث فرهنگي است. و جايي ديدني از براي گردشگران و مشتاقان اهواز شناسي.
عبدالله ساكيه مادرش" باسمه " را از دست داد و ديروز براي ديدنش در مجلس ختم مادرش باسمه به حسنيه جاسم مسعودي رفتم. عبدالله ساكيه ( ساكي ) هيچ فرقي نكرده است. كاشكي اين آدمها زيادتر باشند. كاشكي مردم اهواز امثال عبدالله را بيشتر بشناسند . اينها شناسنامه اهوازند.
محمد کیانوش راد
اهواز ١٤ دي ماه ١٣٦٩
ناشناس
| 
۰۸:۲۴ - ۱۳۹۶/۱۰/۱۵
پاسخ
عالی ناشناس
| ۱۴:۵۷ - ۱۳۹۶/۱۰/۱۷
پاسخ
از فضل پدر تو را چه حاصل!؟ ناشناس
| 
۱۲:۰۴ - ۱۳۹۶/۱۰/۲۰
پاسخ
واقعا لذت بردم