«مصادره» نخستین تجربه کارگردانی مهران احمدی در سینماست؛ چهرهای که در طول فعالیت حرفهای سینماییاش زحمات زیادی را متحمل شد و تقریبا دست به هر کاری زد، از دستیاری کارگردانی گرفته تا مدیریت تولید و بازیگری که بیشازپیش کمک کرد تا او بین مردم دیده و شناخته شود.
وقایع اتفاقیه: مهران احمدی، بازیگر و کارگردان تئاتر بهتازگی کارگردانی در سینما را تجربه کرده و فیلم «مصادره» به نویسندگی محمد فرقانی و تهیهکنندگی محمدحسین قاسمی را در سیوششمین دوره از جشنواره فیلم فجر ارائه داده است. «مصادره» نخستین تجربه کارگردانی مهران احمدی در سینماست؛ چهرهای که در طول فعالیت حرفهای سینماییاش زحمات زیادی را متحمل شد و تقریبا دست به هر کاری زد، از دستیاری کارگردانی گرفته تا مدیریت تولید و بازیگری که بیشازپیش کمک کرد تا او بین مردم دیده و شناخته شود.
«مصادره» تاکنون بنا به استقبال بالای مخاطبان هر شب در سانسهای فوقالعاده اکران میشود. احمدی دغدغه کارگردانی در سینما را با پرداخت موضوع بحران هویت انسان روی پرده سینما نشان میدهد. بازیگران پرمخاطب ازجمله رضا عطاران، هومن سیدی، بابک حمیدیان، هادی کاظمی و خود مهران احمدی که بهواسطه بازی در نقش بهبود مجموعه تلویزیونی «پایتخت» نزد مردم محبوب شده، در این فیلم ایفای نقش کردهاند.
روایت این فیلم از دهه ۵۰ آغاز میشود و اگرچه اثری کمدی است اما با بیان تلخیهای جامعه نشان میدهد تنها بهدنبال خنداندن مخاطب نبوده است. تجربه طولانی او در کار با جمعی از موفقترینهای سینمای ایران به او چیزهای زیادی آموخته و این تجربیات بیش از همه در «مصادره» به کارش میآمدند. بهاینترتیب هرچند به قید آمار، او کارگردان اول است ولی به قید تجربه، بیش از بسیاری از فیلمسازان امسال تجربه کار عملی سینما دارد. «وقایعاتفاقیه» درباره فیلم «مصادره» و نحوه برخورد سیوششمین دوره از جشنواره فیلم فجر با فیلمهای اول کارگردانها با مهران احمدی به گفتوگو پرداخته که در ادامه میخوانید.
کارگردانی و بهطور خاص ساخت فیلم «مصادره» را با چه انگیزهای آغاز کردید؟
همیشه دستیار کارگردان و برنامهریز نامها و فیلمسازان معتبر و درجهیک سینما بودم و دغدغه من کارگردانی در سینما بوده اما منتظر فیلمنامهای با عناصر و ویژگیهای مورد نظرم بودم و تا پیشازاین به چنین قصهای دست پیدا نکرده بودم. فیلمنامه «مصادره» چه از لحاظ فرم و چه از لحاظ محتوا استانداردهای لازم را داشت.
موضوع بحران هویت بهعنوان محور فیلم «مصادره» در خلال اشاره به تغییر هویت فردی که به خارج از کشور رفته بیان میشود. به نظرتان این معضل در داخل کشور نیز مطرح نیست؟
بله، قطعا نوع بیان این دغدغه از طریق قصه فردی که برای ایجاد پذیرش در شهر غریب تغییر میکند، بیان میشود اما شکلگیری ایده به نحوی است که به کلیت این پدیده نگاه میکند. من در مملکت خودم شاهد بحران هویت و تغییر شخصیت بسیاری از هموطنانم برحسب شرایط هستم اما راه بیان در فیلم ما به این شیوه اتفاق افتاد. این مسئله فقط به کشور و به ایرانیها ختم نمیشود بلکه امروز این مسئله جهانشمول است و در آینده تاثیرات منفی این ناهنجاری در کل جهان قابل رویت خواهد بود.
اگرچه این فیلم بهعنوان اثری کمدی معرفی میشود اما در برخی لحظهها طنز تلخی را میبینیم و خندیدن صرف را بههمراه ندارد. این مسئله چه واکنشی از مخاطب سینمای کمدی ایجاد کرده است؟
بله، کمدی در فیلم «مصادره» گروتسک است، یعنی واقعیت تلخی که به جای بیان از طریق تیغ برنده تراژدی با حلاوت کمدی مطرح میشود. هدف ما صرفا خنداندن مخاطب نبوده و تعمدا به سمت این نوع کمدی رفتیم اما بااینحال، هربار اکران این فیلم حدودا با ۲۷ بار صدای خنده مخاطب همراه شده است. در استاندارد فیلمهای کمدی مخاطب هر ۶ دقیقه باید بخندد و حالا شما این تعدادی که گفتم را بر زمان فیلم ما تقسیم کنید. بههرحال مخاطب در بعضی لحظهها با کاراکتر اصلی ارتباط برقرار میکند و به نوعی غم او را درک میکند.
استقبال و واکنشها نسبت به «مصادره» تا چه حد با پیشبینی شما همخوانی داشته است؟
ما هر شب سانس فوقالعاده داریم و این نشان از استقبال بالای مردم است. درباره نظرات و نقدها باید بگویم، هیچ فیلمی نبوده که رضایت همگان را جلب کند. سلیقه برخی منتقدان با فیلم در یک راستا نیست یا با دلایلی منطقی کار را نقد میکنند و ما نیز میپذیریم اما برخی دیگر با غرضورزی نسبت به فیلم گارد میگیرند که اهمیتی هم ندارد و هر دو دسته منتقد برای همه فیلمها حضور دارند.
شما بهعنوان هنرمندی که تجربه کارگردانی در تئاتر و سینما را داشتهاید، کدام حوزه را برای کارگردانی جذابتر میدانید؟
هرکدام جذابیتهای خود را دارد اما من درحالحاضر مجذوب و عاشق کارگردانی در سینما هستم زیرا طیف گستردهتری از مخاطب به تماشای آثار سینمایی مینشینند و بهطور کلی تجربه تازهتری است.
درباره جشنواره امسال و تغییرات آن انتقادی دارید؟
کاهش تعداد فیلمها اتفاق خوبی بود اما من معتقدم باید بخش نگاه نو برای فیلمهای اول کارگردانها در نظر گرفته شود یا مجموعهای با هر عنوانی برای دیدهشدن بیشتر اثر کارگردانهای فیلم اولی ایجاد شود.