- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۵ آذر ۱۴۰۳ - ۱۰:۵۹
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
محمد سعید بهوندی
با اطمینان کامل می توان ادعا کرد که بر زبان راندن هیچ کلمه ای به اندازه ی کلمه ی "مصلحت" سنگین و دشوار نیست. از آن جهت که؛ گاهی انسان با تمام محدودیت ها، ناتوانی ها، حب و بغض ها، آمال و آرزوها، نیازها و... در مقاطعی به خود حق می دهد که بر اساس آنچه به مصلحت خویش و دیگران تشخیص می دهد، عمل نماید. گاهی حقیقت چیز دیگری است و مصلحت اندیشی چیزی دیگر. هیچ شکی نیست که مصلحت اندیشی از آن جهت ضرورت زندگی امروز ماست که؛ گاهی عمل به حقیقت به دلایل گوناگون ضررهایش بیش از عمل نکردن به آن است. در چنین حالت ها و وضعیت هایی در حقیقت انسان به وسیله مصلحت اندیشی نمی خواهد حقیقت را به مسلخ ببرد، بلکه می خواهد به حقیقت دیگری که ارجح تر و اولی تر است، عمل نماید و آن حقیقت؛ حراست از زندگی شرافتمندانه و عالمانه ی اوست. اما گاهی در این ماجرا(مصلحت اندیشی) آنچه کار را ممکن است با مشکل مواجه ساخته و نتایج نامطلوبی را ببار آورد، تشخیص نادرست و بی موقع مصلحت است. بدین معنا که؛ آیا آنچه مصلحت انگاشته شده و به آن عمل شده است، در حقیقت همان مصلحتی بوده که می بایست باشد؟!
باید قبول کنیم که؛ انسان بدلیل همان نواقصی که در آغاز بحث ذکر کرده ایم، ممکن است گاهی در تشخیص مصلحت و مصادیق حقیقی و واجب آن راه خطا را بپیماید و موضوع مهم دیگر آنکه؛ مصلحت امری موقتی است، که ممکن است تنها در مقطع یا مقاطعی محدود ضرورت پیدا نماید. لذا تسری و توسعه ی آن به عنوان یک رویه و روش همه جایی و همیشگی، می تواند عمل به حقایق را دچار مشکل سازد. یکی دیگر از مسائلی که ممکن است مصلحت اندیشی را خطر آفرین و زیانبخش نماید، این است که بعضی از انسان ها معمولا هر کجا احساس نمایند عمل به حقیقت منافع شخصی و گروهی آنان را به مخاطره می اندازد، با پیش کشیدن موضوع ضرورت و وجوب مصلحت، حقیقت را ذبح نمایند.
امروز(۲۲ بهمن ۱۳۹۶) انقلاب اسلامی ما با همه ی فراز و فرود و اتفاقات و توفیقاتش، قدم در چهل سالگی خود می گذارد و چه بسیار مصلحت اندیشی هایی که در ۳۹ سال گذشته برای حفظ آن بوسیله ی رهبران، مدیران و دلسوزان آن انجام گرفته است. اینجا قصد ما این نیست تا قضاوت نماییم؛ آیا تمامی آن مصلحت اندیشی ها که ان شاالله از سر دلسوزی و احساس مسئولیت و ضرورت صورت گرفته است، همه و همه همانی بوده که می بایست باشد؟ اما گفتن این حقیقت مهم و اساسی ضرورت پیدا می کند که؛ هیچ مصلحتی بالاتر از این نیست که در چهل سالگی آن برای این پرسش های اساسی و مهم پاسخی محکم و مطلوب داشته باشیم: به کدامیک از شعارهای اصلی و محوری انقلاب اسلامی بدرستی جامه ی عمل پوشانده ایم؟ آیا وضعیت دینی، اخلاقی و فرهنگی جامعه بهبود یافته است؟ آیا فاصله های طبقاتی و تبعیض ها از بین رفته و یا حداقل کمتر شده است؟ آیا عمران، آبادانی و پیشرفت کشور مطابق اهداف و برنامه ها پیش رفته است؟ آیا عمل به عدالت اجتماعی و رفع ظلم در همه ی ابعاد آن قابل دفاع است؟ آیا رفاه عمومی و آرامش و آسایش مردم هم اکنون همان چیزی است که مد نظر بوده است؟
این پرسش ها و شاید چندین پرسش دیگر، همه حقیقت های غیر قابل انکاری هستند، که می بایست آنها را در قالب یک مصلحت اندیشی ضروری و واجب به حساب آورده و میزان تحقق آنها را دقیقاً تحلیل و بررسی نموده و چنانچه در راه تحقق آنها به هر دلیل(درونی و بیرونی) خدای ناکرده سهل انگاری و یا کم کاری نموده ایم و یا نه؛ نیازمند نگاه و برنامه ریزی عمیق تر و نوتر همراه با تیزهوشی و اراده ی راسخ تری هستیم، یاالله! هنوز هم دیر نشده، آستین ها را بالا زده و به مدد و عنایت همیشگی الهی، منابع طبیعی و انسانی خدادادی و فراوان و استعداد و هوش سرشار جوانانمان، ایران را آنگونه که شایسته ی این ملت نجیب و صبور است، در همه سطوح و ابعاد بسازیم .
انقلاب اسلامی ما حقیقتی روشن بود، با اهدافی روشن و متعالی، برآمده از خواست عمومی دهها میلیونی مردم این سرزمین که با شجاعت و شفافیت تمام در ۲۲ بهمن سال ۱۳۵۷ بوقوع پیوست. جای هیچ تردید و پرسشی نیست که بزرگترین، مهمترین و حیاتی ترین مصلحت آن است که؛ به هیچ وجه نباید به بهانه ی در نظر گرفتن مصالح دیگری، اهداف مقدس آن که می توان بخش مهم و زیادی از آنها را در پرسشهای مطرح شده یافت، مورد کم توجهی واقع شوند. امروز واجب ترین و حیاتی ترین اقدام، عمل به تمامی آن شعارهای مقدسی است که از گلوی تمامی مردم، برای رفع تمامی مظاهر ظلم و فساد و بی عدالتی در همه ی چهره ها و اشکال آن، در بهمن ۵۷ و پس از آن فریاد برآورده شد. بنابراین هر کس در هر مقام، موقعیت، جمعیت و گروهی تحت هر نام، سلیقه و افکار بخواهد تحقق این اهداف والا و الهی را مورد تشکیک قرار داده و یا در راه آنها به هر مقدار و کیفیت سنگ اندازی نماید، بدون شک خود را در مقابل آن قرار داده است و مطمئناً جایگاه و پایگاهی در بین مردم ایران ندارد.
