فیتیله فردا تعطیله، فردا خاک می باره!

شوشان - غلامرضا جعفری : راستش چه تعطیل بکنند چه نکنند به شخصه فردای پس از تعخیلات یا همان تعطیلات خاکزده، بچه هایم را به مدرسه نمی فرستم، دلیلش هم کاملا عینی است.

چندین سال است که ما گرفتار این به اصطلاح ریزگردهاییم، انتظار کار دقیق و درست و حسابی از مدیران نداریم اما خداییش آموزش و پرورش در طول این چندسال بخصوص یکی دو سال اخیر نشان داد حتی توان برنامه ریزی برای پاکسازی مدارس بعد از فاجعه را ندارد، تا حالا شده این اداره تنبل اعلام کند که برای این مورد کاملا بارز و قابل مدیریت به شکلی ساده، برنامه ای داشته باشد؟ خاکها می آیند و بچه ها را چند روزی محبوس خانه ها می کنند_ البته با الطاف مدیران بحران و نداشتن یک بسته مدیریتی و در پی این وجود عدمی، رفتن پدرها و مادرها بر سرکار و ادامه اش هزاری نگرانی از فاجعه محتمل در خانه ها و برای بچه ها_ و پس از حبس، کودکان باید به سر کلاسهایی بروند که پر از موجودات بی سر و تهی هستند که در میان ریزگردها سفر خود را آغاز و تا جسم کودکان به پایان می‌رسانند و عجبا که اداره عظیم آموزش و پرورش در واقع یاری دهنده اقسام بیماری ها و ویروس ها و ریزگردها در برابر جان نازک کودکان است.

هر بار که خاک هجوم می آورد از خود می‌پرسم یعنی فهم این مسئله اینقدر سخت و سنگین است؟! اینکه کودکان نمی توانند و نباید در معرض طوفان خفته ریزگردها در کلاس ها قرار بگیرند و منطق تعطیل کردن در حقیقت ناشی از همین دلیل دور کردن بچه ها از فاجعه خاک های پرنده است؟! اگر قرار باشد که بعد از هر تعطیل کردنی بچه ها همان خاک را و شاید به شکلی شدیدتر، در کلاس پاکیزه نشده نوش جان کنند؛ تعطیلی چه معنا دارد؟! خوب بفرمایند بچه ها با جان نازکشان در میان خاکها بخوابند و بروند تا آقایان به تمام معنا مدارس را تعطیل کنند، در جایی که کودکانش را دعوت به مرگ می‌کنند جایی برای آموختن نیست...

ادامه ندارد، آقایان لازم نیست شکایت کنند.