- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
شوشان – عبدالرحیم سوار نژاد : در ساعت ۴ و ۱۰ دقیقه بامداد سرد روزچهارشنبه ٢٩بهمن ماه۱۳۸۲ فاجعه ای دلخراش رخ داد که ذهن و دل و روح همه مردم کشور را به درد آورد. ۵۱ واگن باری به عللی که هنوز نامعلوم مانده، به طور ناگهانی به حرکت در آمدندو در ایستگاه خیام نیشابور، از خط خارج و پس از واژگون شدن تعدادی از واگن ها و محمولات آن منفجر شدند .
شدت انفجار به حدی بوده که ترکش‌های جدا شده از قطار، بسیاری از افراد را بی‌دست
و سر و پا میکند و تعدادی از روستاها بین۳۰تا۱۰۰درصد تخریب و بیش از ۵۰۰ نفر
کشته و زخمی شدند. و این بار در ساعت ۸
و ۵۰
دقیقه صبح روز ۲۹ بهمن که خاطره ایستگاه خیام نیشابور
آتش بر دلها می زد ، داغ دیگری بر دل مردم ایران نشست و «آسمان» در پای «دنا» سقوط
کرد و ۶۶ پرستوی
سبکبال پرواز کردند و رفتند و زمین را باز ماتم گرفت تا در پی کشتی سانچی ، سقوط اتوبوس
سربازان و زائران به دره ، آتش سوزی پلاسکو ، کارگران معدن ، زلزله سرپل ذهاب باز عزیزان را روانه گورستان سازیم و دفن نماییم !
بازهم به تماشا می نشینیم در روزی که پر از داغ است و در می یابیم که جان
مردم بی ارزش ترین دارایی این کشور نزد مدیران است !
بازهم جلسات بی ثمر پس از حادثه
برگزار می شود و با چراغ قوه در جستجوی مقصر
می گردند !! و سیمای ملی در نمایشی سوگوارانه پس از چند روز فاجعه را به دست فراموشی
می سپارد و دوباره تا حادثه ای دیگر در انتظار
می ایستند و شاید به خواب می روند !
ما هر روز می میریم ! متاسفانه
ما به تماشای اشک آلود مٌردن دیگران عادت کردیم
تا نوبت به خودمان برسد ! آنهم مٌردن در شرایطی سخت که رنج بازماندگان را در
خود دارد !
با شنیدن خبر سقوط پرواز
شماره ۳۷۰۴ هواپیما ATR72 آسمان از تهران به مقصد یاسوج دوباره مٌردیم
همانطور که در ایستگاه خیام نیشابور آتش گرفتیم و با دیدن شعله سانچی غرق شدیم، بازلزله
زدگان زیر آوار ماندیم ، با سربازان در اتوبوس به دره سقوط کردیم ،با آتش نشانان در
پلاسکو‌سوختیم تا در یابیم خبری از زندگی نیست فقط به سختی نفس می کشیم و زنده ایم !
بیاییم به سیاست ها ی مدیران
این کشور نگاه کنیم و راهکارهای حل مشکلات را بازنگری نماییم ، خواهیم دید که در مدیریت
بحران موفق نبوده اند ولی دست از لجبازی و لجاجت برنمی دارند !! حاضر به کناره گیری
نیز نمی شوند چون برای جان انسانها ارزش قائل نیستند !
ای مدیران ما که سوختیم و زنده زنده مردیم، اما بگذارید فرزندانمان
در این سرزمین پرگهر با نشاط زندگی کنند و از مواهبش لذت ببرند،خیلی آسان است فقط شیوه اداره کشور را تغییر دهید. نگذارید ایران
بمیرد.
ما به تسلیت عادت کردیم تا نوبت
خودمان شود و باران تسلیت ببارد.
ایران عزیز بازهم تسلیت....
https://telegram.me/Asavarnejad
