علّت العلل باز نشدن گره بسیاری از مشکلات کشور

شوشان – سید طاهر موسوی زاده :

سال گذشته در همین روزها بود که اوّلین نشست هم‌اندیشی انتقال آب بین حوضه‌ای در دانشگاه شهید چمران اهواز برپا شد، در این نشست که اساتید صاحبنظر از دانشگاه های استان های اصفهان، چهارمحال و بختیاری، لرستان و خوزستان، جمعی از نمایندگان مجلس شورای اسلامی، استاندار خوزستان، تعدادی از سازمان های مردم نهاد، و کارشناسان سازمان های دولتی حضور داشتند، موضوع انتقال آب بین حوضه ای، که به جهت تأثیر گذاری همه جانبه از اهمیتی راهبردی برخوردار است، مورد بحث و بررسی قرار گرفت و در بیانیۀ پایانی نشست توصیه های عالمانه و دلسوزانه ای ارائه گردید.

اهمیت پیگیری مسألۀ انتقال آب، خصوصاً از سرشاخه های رودخانه ای مانند کارون از آنجا ناشی می شود که این رودخانه بهمراه شاخه های ورودی به آن، بزرگترين سيستم رودخانه اي کشور و مهمترین منبع تأمین آب استان خوزستان را تشکیل می دهند. این رودخانه آب شرب مردم دهها شهر و روستا، آب صدها هزار هکتار زمین کشاورزی حاصلخیز و آب صدها واحد تولیدی بزرگ و کوچک مسیر خود را در استان خوزستان تأمین می کند، امّا با اجرای طرحهای زیانبار و فاقد توجیه انتقال آب به فلات مرکزی، که عمدتاً جهت تأمین آب برای صنایع فاقد توجیه اقتصادی و تولید محصولات کشاورزی غیراستراتژیک صورت گرفته، این رودخانه به گونه ای دچار کم آبی شده که ضمن از دست دادن خاصیت خودپالائی، بزودی از امکان تأمین کامل آب برای طرحهای مهم توسعه کشاورزی استان و بهره برداری از زمین های کشاورزی حاصل خیز آن و نیز ادامۀ فعالیت بسیاری از صنایع موجود استان و زمینهای زیر کشت موجود نیز باز خواهد ماند.

در چنین شرایطی، در 16 اسفند امسال، دومین نشست این هم اندیشی؛ با موضوع ارزیابی پتانسیل منابع آب حوضه، در دانشگاه شهرکرد و با حضور جمعی از اساتید دانشگاه‌های کشور و جمعی از کارشناسان دستگاه‌های اجرائی برگزار شده که پس از سخنرانی های اساتید و کارشناسان امور آب با صدور بیانیه ای 8 بندی به کار خود پایان داده است. بیانیه ای که تشابه محتوای آن با بیانیۀ نشست سال گذشته، بهمراه مضمون گلایه آمیز سخنرانی های بعضی از سخنرانان نشست، نشان از آن دارد که گویا مسئولان مربوطه و مدیران امور آب، گوش شنوائی برای شنیدن توصیه های عالمانه و دلسوزانۀ این اساتید و کارشناسان نداشته اند و در امر انتقال زیانبار آب بین حوضه ای بدون رعایت مصالح ملّی عمل می کنند.

همچنان که یکی از اساتید شاخص، طی سخنرانی خود در این نشست از مدیریت غلط منابع آب کشور، بی اعتنائی مسئولین مربوطه به هشدارهای صاحب نظران، دخالت منفعت طلبی ها، تضییقاتی که برای اساتید و کارشناسان دلسوزِ منتقد و مانند آن بشدّت گلایه داشت. با این حال آیا می توان امیدوار بود که برای برگزار کنندگان اینگونه نشست ها و اساتید، پژوهشگران و کارشناسان شرکت کننده انگیزه ای باقی بماند تا در حل مسائل کشور به هم اندیشی پرداخته و به دستگاه های اجرائی کمک کنند ؟