قلم ها، آتش جنگ را خاموش کنند شاید؟!

شوشان - خداداد ابراهیمی:

  می خواستم به بهانه عید مبعث امروز را شادمانه آغاز کنم. این توقع ساده ای بود که فضای مجازی سرشار  از شعر و سرود نشاط و بانگ رود باشد!

دلم می خواست پاراگراف های خونین کتاب های جنگ را فراموش کرده باشم

دلم می خواست لا اقل همین یک روز عید، رحمت للعالمین درجهان فراگیر باشد!

اما گویی صدای شوم انفجارها درآنسوی تر روحم را می آزارد.

موشک ها آسمان آبی را شکافته اند وسینه هزاران بیگناه را...

قارچ های سمی جای جای زمین خدا را شخم زده اند تا گل ها وسبزه ها را به آتش بکشند...

تا شور وشادمانی "دبکه" های مزارع خاموش و فراموش باشد

ای کاش "تعلیق"های مخوف آلفرد هیچکاک را از یاد ببرم!

ای کاش....

امروز هم شادی ونشاط درکار نبود

ابرقدرت ها، آتش بازی را آغاز کرده اند و سیاستمداران، جان انسان ها را به بازیچه گرفته اند.

تا خرابه های شام همچنان بزرگترین موزه جنگ تاریخ باشد

بشار اسد در دژهای زیرزمین های ضدموشک کاخ ریاست جمهوری ، قدم می زند، چین در بازارهای جهانی سرگرم جوش زدن معامله هاست ، پوتین هنوز چکمه های جنگ را به پا نکرده است، ترامپ دیوانه وار، منشور جنگ های بعدی را انشاء می کند، پرچم ایران اما بر دوش مردم در خیابان های دمشق در اهتزاز است؛ جنگ تحمیلی باز هم بر ما تحمیل می شود؟!

دریغ که صدای خروش قلم ها به گوش نمی رسد؟!

قلم ها، قلم ها آتش جنگ را خاموش کنند شاید؟!