زنده باد قلم؛ جادوی آزادی خواهی

شوشان - مصطفی نظاری :

در خبرها آمده بود که منتظر الزیدی به پارلمان عراق راه یافت! وی همان خبرنگار پرتاب کننده کفش به سوی جرج بوش در سال 2008 می باشد.  خوب به یاد دارم که الزیدی پس از پرتاب کفش به جرج بوش او را «سگ» خطاب کرد! و کفش های خود را «بوسه خداحافظی» از طرف مردم عراق نامید! درست است وی را محافظان نوری المالکی دستگیر کردند و تا توانستند شکنجه دادند و بارها در رابطه با شکنجه شدنش در زندان مصاحبه کرد، ولی پس از آزادی گفت: «من آزاد شده ام اما هنوز کشورم اسیر است!«

الزیدی در قالب حزب مقتدی صدر به پارلمان راه یافته است و حزب مقتدی صدر به دلیل تشیع، مقبولیت بیشتری در میان مردم دارد، اما نباید جادوی آزادی خواهی را نادیده گرفت!

به راستی که، این همه نیرو چگونه در دستانی که قلم در آن خوش رقصی می کند جمع شد تا کفش که نه، [ صدای اعتراض یک ایدئولوژی فکری - انقلابی] را پرتاب کند؟ این ایدئولوژی «آمریکا زدگی» امروز با بودن الزیدی در میان راه یافتگان به پارلمان عراق به بلوغ رسیده و ثمره اش هزاران هزار کفش است که به صورت آمریکا، سیلی وار، پرتاب می شود !

بازتاب پرتاب کفش نشان می داد اگر چه قلم انعکاسی جهانی به اندازه گسترش امروز رسانه ها دارد اما گاهی یک جفت کفش با رویی سیاه می تواند زیبا تر از صفحه ای از کاغذ با رویی سپید عمل کند!

بی شک خبرنگار مسئولیت سنگینی بر دوش دارد. دیدبانی جوامع و به رشته تحریر در آوردن آن به نحوی که اصلاح صورت گیرد، کار بسیار دشواری است. تا آن اندازه که قسم به قلم نیز در کتاب آسمانی مسلمین آمده است. حال در کشوری جهان سومی که بحران جنگ تلاطم امواج سیل آسا و ویران گر را بیشتر جلوه می دهد، و بحران دارد غرق می کند هر آنچه باید را، کار خبرنگار وظیفه ای خطیر تر است. او می بیند، می فهمد، تحلیل می کند و اگر در جامعه ای که آزادی بیان تنها در حد شعار رنگارنگ دولتمردان آن باشد زندگی کند، بی شک سختی کار هر روز فرسوده ترش خواهد کرد. پس خبرنگار بودن در کشوری که میزبان رئیس جمهوری شود که با اراجیف و سفسته می خواهد تبلیغات جنگ را به نفع مردم جلوه دهد و کشور خود را مدافع حقوق آزادی خواهی! هم خود و هم همه خبرنگاران حاضر در جمع می دانند این بازی با کلمات خوش رقصی است برای پاک کردن خشونت از چهره آمریکا، نیک می دانند آبی است که بشویاند خون خشک شده مظلومان را از چهره جنایت کار شیطان بزرگ!  شاید بهترین کار در آن روزگار این همه وانفسا، کنار گذاشتن قلم و تکیه بر کفش بود !

بی شک اما همه مقدمه چینی های سطور بالا برای رسیدن به این نکته بود؛ راه یابی الزیدی به پارلمان عراق تنها یک خبر نیست! رای ایشان نماینده تفکری انقلابی از میان مردمی است که در اذهان خود کفش ها به سوی شیاطین تمامیت خواه پرتاب نموده اند. همین که وی در انتخابات شرکت نموده و رای آورده است عقبه فکری آن را نشان می دهد و این مساله به معنی این است که آمریکا راه را اشتباه رفته و با این همه تبلیغات در میانه جنگ های خود، همراهی سازمان های به ظاهر مدافع حقوق مردم، مصاحبه های آنچنانی با نقاب حمایت از صلح در دنیا، و ... هیچ تفکری در جهان نسبت به او تغییر نکرده است.

در آخر :

این روزها قبله اول مسلمین جهان توسط همین شیطان بزرگ مورد هجمه قرار گرفته است! رای مردم عراق، اعتراض کشورهای اسلامی، تعداد کشته های جوانان غزه، و این همراهی ایران عزیز می تواند شیطان را میان همه اشتباهات محاسباتی که تا به امروز در سیاست بین الملل داشته، منزوی تر کند!

* دبیر تحریریه روزنامه آوای دز