- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
توفیق ساکی
مدتی است که در فضای سیاسی استان از واژه پراگما یا عملگرایی سخن زیادی به میان آمده است که موافقین و مخالفینی در این زمینه قلم فرسایی نموده اند.
دقت در نوشتار و گفتارهای دو گروه مخالف و موافق این گزاره موجود در قاموس فعالیت سیاسی،میطلبید که در این باره با زبان ساده ایی به گفتار زیر بپردازم.
پراگماتیسم به معنای عمل گرایی یا کاربردگرایی تعریف شده است. واضحتر اینکه پراگماتیسم به معنی اصالت عمل و در سیاست بیشتر به معنای واقع گرایی یا مصلحت گرایی در عمل سیاسی نیز تعریف می شود.
شیوه عملگرایی و تسامح در عمل سیاسی و دوری از ایده آلیسم یا آرمانگرایی نیز از جمله محور های تعریفی برای پراگماتیسم نیز می باشد.
تاریخ معاصر ظهور رسمی این مکتب به قرن 19 میلادی و از آمریکا نشات میگیرد اما عمری به درازای تاریخ سیاسی و در نظام های مختلف سیاسی با انواع دیدگاهها و باوره ها دارد.
مقصود چالرز ساندرز پیرس از به کار بردن واژه پراگماتیسم، روشی برای حل کردن و ارزشیابی مسائل عقلی بود که بعدها پراگمات ها معتقد به این شدند که حقیقت چیزی است، که از دیدگاه انسان خوب باشد و درباره هر نظر یا آموزه ایی باید بر اساس نتایج آن داوری نمود.
انعطاف جهت پیشبرد مطالبات و مقاصد سیاسی و تقدم مصلحت روز و عامه بر معتقدات شخصی، امری امروزی و مرتبط با تاریخ و مکان خاصی نبوده و نخواهد بود.
در این روش عمل سیاسی افکار و عقاید همچون ابزارهایی هستند برای حل بهتر و بیشتر مشکلات و معضلات بشری می باشند و تا مادامی که این روش خروجی های مطلوب و مثبتی جهت رفاه و پیشرفت جامعه در بردارد، عمل به آن نشان از هوش و ذکاوت سیاسی حکایت دارد.
در مقطع کنونی و در شرایط خاصی که در آن بسر میبریم، به نظر میرسد میتوان عملگرایی بر اساس واقع موجود را بعنوان شیوه عمل در گفتمان اصلاح طلبی تعبیر و تفسیر نمود.
با زبان ساده دو مثال جهت تبیین بیشتر عملگرایی در شرایط مختلف را میزنم، به نظر شما یک فعال اقتصادی اگر سرمایه را بعنوان یکی از شرایط مهم عمل اقتصادی بدانیم در شرایطی که از 10 میلیون تومان،100میلیون تومان و یک میلیارد تومان سرمایه برخوردار باشد از خود یک روش مشابه اقتصادی و درآمدزایی را پیشه خود خواهد کرد؟ طبیعتا جواب منفی خواهد بود و داشتن هر کدام ازمبالغ سرمایه اعلام شده، شرایط متفاوتی را نزد سرمایه گذار به وجود می اورد.
اتخاذ روش یکسان سرمایه گذاری با سهم آورده های مختلف یک اشتباه اقتصادی خواهد بود.
مثال بعدی به این ترتیب است که آیا عمل سیاسی در سه فضای مختلف انسداد سیاسی، فضای نیمه باز سیاسی و فضای باز سیاسی به یک شکل و شیوه خواهد بود؟ باز جواب منفی خواهد بود و اصولا در هر فضای سیاسی خاص اعلامی در مثال بالا باید از روش خاصی جهت نیل به اهداف سیاسی بهره برد.
لذا به نظر میرسد اتخاذ روش های مناسب سیاسی منطبق با واقعیت ها در چارچوب عملگرایی مناسب در صحنه سیاسی استان در برهه های مختلف نشان از درک سیاسی فعال سیاسی خواهد بود و نگاه ارزشی به این مقوله و بدون توجه به نتایج این رویکرد کاری عبث و بیهوده می باشد.
در پایان ذکر این نکات ضروری به نظر میرسد که گر چه هیچ عمل سیاسی اقتصادی اجتماعی بدون عیب و نقض نیست اما درک منطقی شرایط جهت تدوین بهترین راهکارهای مناسب برای پیگیری مطالبات بر اساس واقعیت های موجودعین صواب در فعالیت سیاسی می باشد.
ممکن است منتقد برخی شیوه ها و عملکرده ها بوده و هستیم اما خروج از جاده انصاف و عقلانیت و هجمه به عناصر سیاسی غیر همسو با تفکرات خود را نمی توان در چارچوب خیر خواهی و مصلحت اندیشی عامه تلقی نمود و به نظر میرسد که توسل به این سبک از نقد با اهداف خاص و شخصی از سوی عناصر مخالف عملگرایی پیگیری می شود و ارزشی نمودن و تاختن به مخالفین را میتوان در راستای پیگیری منافع خاص و پنهان شدن ورای مطالبات مردمی تلقی نمود.
