شوشان تولبار
آخرین اخبار
شوشان تولبار
کد خبر: ۹۰۲۸۸
تاریخ انتشار: ۲۵ تير ۱۳۹۷ - ۱۹:۳۴
شوشان - علی عبدالخانی:

در تقسیم بندیهای مربوط به توسعه و رفاه عمومی، بهداشت صدر نشین است. مراکز خدمات جامع سلامت و توزیع عادلانه آن مراکز در طول و عرض جغرافیای یک شهر یا روستا را می توان یکی از معیارهای توسعه بهداشت و درمان تلقی کرد.

اما آیا صرف وجود چنین مراکزی برای تحقق این امر کفایت می کند یا اینکه همه چیز مرهون کارکرد کیفی آن مراکز و نحوه تعامل آنها با مردم و رضایت شهروندان باقی می ماند.

برای ورود به این بحث و شناخت میزان حقوق مردم در این ارتباط، ابتدا بخش کوچکی از وظایف مسئولین بهداشت را متذکر می شویم: یکی از این وظایف، پشتیبانی مالی، تدارکاتی و تجهیزاتی مورد نیاز در مراکز بهداشتی درمانی و خانه های بهداشت است.

از دیگر وظایف مسُول بهداشت، آزمایش نمونه های آب، فاضلاب، مواد غذایی و عوامل زیان آور محیط، بهداشت هوا و پرتوها، همچنین برنامه ریزی، گسترش و تغییرات واحدهای بهداشتی متناسب با تغییرات جمعیتی و تسهیل دسترسی اقشار مختلف جامعه به خدمات بهداشتی، پایش اجرای فعالیتهای پیش بینی شده از جهت اجرای بموقع فعالیتها، در دسترس بودن خدمات، پوشش خدمات به گروههای هدف، انضباط اداری و رفتارهای اجتماعی پرسنل و حتی نگهداری از ساختمانها، تاسیسات و تجهیزات و... تنها بخشی از وظایف مسئول بهداشت به شمار می رود.

با این توضیح می خواهیم به مرکز جامع سلامت شهری شماره ۸ وابسته به بهداشت غرب اهواز سری بزنیم و در مقام تطبیق آنچه آن مرکز باید باشد، و آنچه هست برآییم.

این مرکز باصطلاح جامع متشکل از ۴ اتاق در یک منزل مسکونی ( کمپلو شمالی - اهواز ) واقع شده است.

هر کدام از اتاقها مربوط به عده ای از کارکنان است و تنها محیط بسیار محدود و چند متری باقیمانده به مخاطبان مرکز که عمدتا نوزدان و کودکان و خانمهای باردار هستند اختصاص دارد.‌ 

نکته ظریف و شاید غیر منطقی و صدالبته غیر بهداشتی در این معادله تحمیلی آن است که همه ۴ اتاق مربوط به کارکنان دارای کولر و تنها محیط مخاطبان فاقد هیچگونه وسیله خنک کننده ( حتی پنکه ) است.

در شرایطی که دمای اهواز بالاترین ارقام خود را تجربه می کند، باید از نزدیک به آن مرکز سر زد و شاهد شکنجه شدن اطفال و نوزدان در آن مرکز بود.

از زاویه ای دیگر می دانیم که دکلهای مخابراتی آثار سوء و منفی بر سلامت مخاطبان بر جای می گذارند و به همین دلیل در حال حاضر عده ای از شهروندان که در مجاورت مستقیم دکلها قرار گرفته و خود را زیاندیده یا در معرض زیان فرض می کنند ، شکایاتی را بر علیه شرکتهای مخابراتی ( اختصاصاً ایرانسل ) تقدیم مرجع قضایی نموده که موضوع دعاوی آنان تحت بررسی قرار دارد.

آنچه بُهت و حیرت هر رهگذر از کنار مرکز جامع شماره ۸ را برمی انگیزد، در حقیقت استقرار یک دکل مخابراتی در حیاط آن است که چنین اتفاقی اگر از جانب مردم عادی صورت می پذیرفت، با توجه به انگیزه انتفاعی اشخاص حقیقی شاید قابل پذیرش جلوه کند اما آیا این امر از سوی یک  مرکز با شخصیت برجسته حقوقی که داعیه ترویج بهداشت روان و جسم شهروندان را دارد، قابل پذیرش است؟ باید بررسی شود که مالک آن منزل، خود فضای حیاط منزل خود را به قیمت بسیار هنگفت به اجاره شرکت مخابراتی درآورده که در چنین صورتی، دلیل انتخاب آن منزل دکل دار از سوی مسئولین امر چه بوده است؟ در چنین فرضی، آیا نگاه مسئولین مربوطه تنها دربرگیرنده منافع مالک منزل و انتقال منافع مضاعف و بیش از حد به ایشان نیست؟ در مقابل اگر اداره بهداشت مالک آن منزل باشد، باز هم پذیرش استقرار دکل در حیاط منزل محل شک و شبهه خواهد بود.

در همین راستا، آیا چنین امری بخودی خود یک تناقض اشکار حقوقی از حیث اهداف و رسالت مراکز بهداشتی تلقی نمی شود؟ آیا محروم کردن مخاطبین نوزاد، کودک و خانمهای باردار از حداقل وسایل یا تجهیزات سرمایشی پشت پا زدن به وظایف محوله از سوی مسئول بهداشت غرب اهواز که موظف به تامین چنین تجهیزاتی است، نیست؟

اگر به این موضوع از زاویه ای اخلاقی بنگریم باز هم این سئوال قابلیت طرح پیدا می کند که: راز دوگانه بینی و تبعیص میان کارکنان مرکز مذکور که در محیطی خنک فعالیت می کنند و مراجعه کنندگان آسیب پذیر که جبراً و قهراً باید گرمای طاقت فرسا را تحمل کنند، در چیست؟

آیا این دوگانه نگری دال بر واهی بودن شعار توخالی << تکریم ارباب رجوع > > ارباب رجوع از سوی متولیان امر بهداشت غرب اهواز نیست؟ وقتی وضعیت مراکز بهداشتی در منطقه ای بنام لشکر یا کمپلو شمالی که جزء مناطق معتدل و برخوردار است، همینی باشد که شرح آن رفت، باید گفت که خداوند به داد مردم مراجعه کننده به مراکز واقع در مناطق محروم و کم برخوردار برسد.

اینها سئوالاتی هستند که ریاست بهداشت غرب اهواز در صورت تمایل می توانند پاسخگوی آنها باشد.
نام:
ایمیل:
* نظر:
شوشان تولبار