فاضل خمیسی
امشب بهانه ای است؛ برای گفتن از نماد حق گویی و حق صفتی انسانی که در کوچه های تاریخ نه تنها گم نشد، بلکه نیاز به الگو سازی او در عصر ربات و اندیشه روز به روز بیشتر احساس میگردد، انتخاب علی (ع) بعنوان رهبر و مدیر جامعه توسط حبیب خدا در آخرین حج الوداع و در میان بیشمار مردمانی که بجز حق گویی، کلامی از رسول خدا (ص) نشنیده بودند، یک امرصرفاً قدسی نبود.
انتخاب فردی با ویژگی تمسک به دانش و شجاعت و حق محوری و زهد پنهان و تدبیر فراوان و آشنا به قواعد مدیریت اجتماعی، با توجه به بسترها و مقدمه هایی که برای مردم ایجاد شده بود از مهمترین عوامل شايسته گزینی به شمار میآمد.
اینکه پس از رحلت پیامبر (ص) چرا این انتخاب دستخوش تغییر شد، به خیلی عوامل مرتبط است، اما مهمترین عامل را در این موضوع میتوان جست، که حکومت شایستگان برای سودجویان فردی و گروهی گران تمام میشود، و تاب آوری طبقات اجتماعی خاص و منفعت طلب در خصوص شایسته سالاری بسیار اندک است.
محور عظمت علی (ع) نه کندن در خیبر و نه قتل عبدود است، محورشایسته گزینی او آگاهی پیامبر اسلام (ص) از وجود ایمان مطلق به کرامت و شرافت انسانی و روح آزادگی و توانمندی رهبری، علی (ع) است.
شایستگان هستند، که عدالت اجتماعی را بر منافع فردی ترجیح میدهند، و در راه استیفای آن از هیچ زورمند و صاحب منصبی نمی هراسند، انتخاب علی (ع) آموزش شایسته سالاری اسلام است، ۱۴ قرن پیش، علی (ع) میگفت که:<احتکار جرم و تبهکاریست و هیچ فقیری گرسنه نمانده مگر در سایه او فردی به ثروت انبوه رسیده و گناه غیر بخشش آنست که گروهی از مردم بر دیگران ستم کنند.>
شاید اکنون آموزه های علی(ع) فقط برای نوشتن و قاب گرفتن باشد اما او نشان داد که بشر میتواند با عدل حکومت کند و اسوه ای شود که قرن ها پس از او حسرت شایسته گزینی همچنان به عنوان حلقه مفقوده طعم شیرین عدالت قرار گیرد.
سرآمدان بشریت از خلقت تاکنون بسیارند، اما انتخاب روز غدیر خم نشان داد؛ ملاکهای شایسته سالاری در روشن اندیشی، پاکی وجدان، بلندی همت و فکر، یاوری به ستم کشیدگان در اندیشه و عمل، فروتنی، شجاعت و خدامحوری علی (ع) تجلی پیدا کرده بود.