سیستم اداری فاقد کارایی و اثربخشی مطلوب

شوشان – محمد سعید بهوندی :

به دلایل عمده ی زیر بخشی از کارمندان و کارکنان اداری دستگاههای دولتی فاقد کارایی و اثربخشی مطلوب می باشند و همین مسئله باعث عدم کارایی باکیفیت سیستم اداری و همچنین نارضایتی بخش قابل توجه از مردمی گردیده که به فراخور کارها و رفت و آمدهای اداری ، با آنان کم و بیش سر و کار دارند:

- بعضی از آنان در شغلی که انجام وظیفه می نمایند، فاقد استعداد لازم و کافی هستند و به قول معروف؛" برای این کار ساخته نشده اند" و متاسفانه در انتخاب و گزینش آنان در این خصوص نیز دقت لازم صورت نگرفته است. پس بنابراین هر گونه تلاش و آموزش برای آماده کردن آنان تقریباً بی فایده است و لذا تا زمان بازنشستگی ادامه می دهند و خدا می داند که دستگاه مربوطه چه خسارت ها و ضررهای پیدا و پنهانی را از این بابت متحمل می شود و در این مدت سی سال خدمت نیز چه تعدادی از مردم نسبت به سیستم اداری کشور ناراضی و بدبین می شوند.

- بعضی ها به لحاظ استعداد چندان مشکلی ندارند. ولی عدم آشنایی با وظایف، به دلیل پشت سر نگذاشتن آموزش های مرتبط با شغل مورد تصدی و عدم دانش و مهارت لازم و کافی خصوصاً در مشاغل تخصصی و فنی، تقریباً از آنان افرادی ضعیف و مستاصل در دستگاه ساخته است که کمترین خسارتش طولانی شدن و پرهزینه شدن فعالیت ها، دوباره کاری، فرصت سوزی و پایین آوردن راندمان فعالیت ها و خروجی دستگاه و همچنین پایین بودن سطح محصول و نتایج می باشد.

- بعضی دیگر از آنان نه به لحاظ استعداد دچار ضعف هستند و نه به لحاظ دانش و مهارت مشکل و کمبودی دارند، بلکه آنان را به کاری گماشته اند که علاقه لازم را به آن نداشته و لذا دائماً دچار افت انگیزه هستند و بقول معروف؛" کمتر دل به کار می دهند" و مدام در حال افسوس خوردن، اعلام نارضایتی نمودن و افسرده بودن می باشند. متاسفانه سیستم نیز به دلایل مشکلات جایگزینی و کمبود نیرو، قادر نیست و یا هیچ تدبیر و برنامه ای برای تغییر شغل آنان ندارد. اینان نیز سی سال بصورت ناراضی و بیمارگونه خدمت خویش را به اتمام می رسانند.

-  بعضی از آنان از سلامتی و آمادگی جسمی، روحی _ روانی و عاطفی برای فعالیتی که در دست دارند، برخوردار نیستند و معلوم نیست، بر اساس چه قاعده و قانونی استخدام گردیده اند. البته اگر شغل مورد تصدی با آن مقدار از توانایی های آنان همخوانی داشته باشد، مانند بکارگیری معلولان جسمی در مشاغلی مانند؛ تلفنچی ادارات چندان مشکلی را بر دستگاه تحمیل نخواهد نمود. اما روی سخن و مطلب ما به آن دسته از مشاغل و سمت هایی است که شخص شاغل می بایست از حداقل هایی برای انجام وظایف محوله برخوردار باشد.

- بعضی دیگر از آنان هیچکدام از مشکلات و ضعف های گفته شده را ندارند، بلکه ایراد کارشان مثل برخی دیگر از افراد در اقشار و صنوف مختلف متاسفانه برمی گردد به آن خوی و خصلت هایی منفی که به لحاظ شخصیتی و منش های اخلاقی و رفتاری واجد آن می باشند و بقول معروف؛" از شخصیت پاک و سالم و درستی برخوردار نیستند" و به دلیل تربیت بد که از آن برخوردار گردیده و یا آموزش های غیر رسمی ناقص و نامناسبی که از آن بهره گرفته اند، رفتار و عملکرد بیمارگونه و ناسالمی برای کارشکنی و سنگ اندازی از خود بروز می دهند.

- و دسته ی آخر کسانی هستند که نسبت به رویه ها و مزایای مادی و معنوی درون دستگاه خویش ناراضی بوده و این نارضایتی را به انحاء مختلف مانند؛ بی خیال بودن، کم کاری نمودن و تلاش کافی نکردن، بروز می دهند. زیرا احساس می کنند که؛ آنکه کار می کند و آنکه به خمیازه کشیدن مشغول بوده و یا مرتب در حال پرسه زدن در اداره از این اتاق به آن اتاق است در حقوق و مزایا و ارتقاء و تشویق مساوی هستند و ای چه بسا پیش آمده، آنکه کمتر کار می کند، به دلیل داشتن پشتیبانان صاحب قدرت و نفوذ، جلوتر از اولی بوده و شایستگی ها عملاً دارای معنا و مفهوم نبوده و اثرگذار در پیشبرد اهداف سازمانی نیستند.