راه بلدِ جبهه‌های غرب کرخه

شوشان -  قاسم منصور آل‌کثیر : با شنیدن تاریخ شفاهی دفاع مقدس متوجه حضور شخصیت‌هایی می‌شویم که در عین سادگی، خالصانه به عنوان نیروهایپشتیبان جبهه در کنار رزمندگان از این کیان دفاع کردند. 

جنگ تحمیلی صحنه رشادت انسان‌هایی است که جان خود را در طبق اخلاص گذاشته و در راه دفاعی مقدس از میهن، راهی جبهه‌ها شدند، در این میان فقط رزمندگان نبودند که در جنگ مشارکت کردند، برخی انسان های مخلص نیز در پشت جبهه ها به عنوان نیروی پشتیبان، سخت مشغول خدمت بودند.

پشتیبانی جبهه و جنگ بین بسیاری از روستاییان به این صورت شکل گرفت، بدون اینکه در سطح کلان برنامه ریزی شود، بدون اینکه جایگاه خاصی برای آن در نظر گرفته شده باشد.

بمباران بی امان شروع شد که بسیاری از مردم بی گناه مجبور به ترک خانه های خود شدند. شوش تقریبا خالی از سکنه شد و نیروهای عراقی به نزدیکی مرز رسیدند. در نزدیکی منطقه عملیاتی فتح المبین مسیری وجود دارد به نام مسیرِ چنانه که شامل ده‌ها روستا در قسمتِ غرب کرخه است.

در این بین شخصی به نام "عنکوش چنانه" در غرب کرخه با شروع جنگ از جایش تکان نخورد. بسیاری به او گفتند منطقه بشدت خطرناک است و ماندن جایز نیست اما او به همراه هشت دختر و چهار پسر و چهار عروس تصمیم گرفت در جایی که هست بماند و قدمی به عقب برنگردد. 

عنکوش از همان ابتدا به عنوان نیروی پشتیبان جبهه با رزمندگان همکاری می کرد. خود و خانواده‌اش با هر ابزار و کمکی به یاری رزمندگان می شتافتند. نوه‌ی مرحوم عنکوش می گوید در دوران جنگ، تیپ 45 تکاور ارتش در منطقه چنانه مستقر بود و عنکوش همکاری‌اش با این تیپ را شروع کرد. 

حمله به شوش توصیف ناپذیر است به طوری که یکی از رزمندگان در خاطراتش می گوید " اسفند ماه 1360 حمله سنگینی در منطقه  شوش و دشت رقابیه از دو محور شوش ( عنکوش و شلش ) و تنگه رقابیه  آغاز کرد. آنها ابتدا پیش از 10 ساعت تمام آتش تهیه خود را روی مواضع نیروهای خودی در جبهه شوش ریختند. بطوری که در این مدت بیش از 50 هزار گلوله توپ و خمپاره شلیک کردند و از منطقه جهنمی ساختند."

بعدها به علت شهرتِ عنکوش، نام جبهه ی قبل از فتح المبین را جبهه عنکوش گذاشتند. جبهه عنکوش اکنون برای بسیاری از رزمندگان خاطره انگیز و یاداور سال ها دفاع مقدس است.

عنکوش به همراه خانواده اش شجاعانه در زمان جنگ به عنوان پشتیبان نیروهای رزمی عمل می کرد و در خدمت سربازان اسلام بود.

هاشم نبگان از فرهنگیان و مدیر مدرسه روستای عنکوش می گوید مرحوم عنکوش راه بلدِ رزمندگان بود. به علت آشنایی اش با جغرافیای منطقه همواره مسیرهای مختلف را به آنها اطلاع می داد همچنین آشنایی و دانش کاملی نسبت به شیوه های بومی و سنتی وضعیت هواشناسی منطقه را ازبر بود. 

سرانجام عنکوش در سن 85 سالگی و در سال 1388 دار فانی را وداع گفت. نیروهای ارتش نیز برای پاسداشت از ایشان برای سالها همراهی‌اش با رزمندگان، در مراسم تشییع جنازه‌ی او با لباس رسمی ارتش شرکت کردند و تابوت او را با پرچم مقدس کشور تزئین و یاد او را گرامی داشتند. از آن سال تا کنون هیچگاه اسم عنکوش خصوصا بر سر زبان مسئولان شوشی نیامد و به فراموشی سپرده شد. 

باید از روش های نوین و ثبت تاریخ شفاهی جنگ، آن را به گوش نسل های آینده برسانیم. همان گونه که ما با ورق زدن تاریخ و دیدن فیلم های دفاع مقدس به دلاوری های رزمندگان می رسیم و افتخار می کنیم، آیندگان هم باید این آثار را ببیند و به گذشتگان خود افتخار کنند. گفتن است، تصاویر با کیفیتی از مرحوم عنکوش در دست نیست و این تصاویر را از اهالی روستا به دست آوردیم.