شوشان - داود مدرسی یان :
اجلاس سالانه سازمان ملل، بیش از آنکه ضمانت اجرایی داشته باشد ویترینی است از بیانیهخوانی. روسای جمهور غالباً در این اجلاس شرکت میکنند که مواضع کشورشان را در رابطه با مسائل جهان بیان کنند. دقیقاً محفل بیانیهخوانی است!
حالا در کنار این بیانیهخوانی، گاه برخی دولتها طرحهایی را در رابطه با موضوعات مختلف ارائه میکنند که درباره آن طرحها رایگیری هم میشود ولی حتی اگر تصویب شود عملاً هیچ سودی به حال ملتها و دولتها ندارد! شبیه این است که یک بیانیه را جمعی از روسای جمهور امضاء کنند!
دولت آمریکا در ادامه تحریمهای خود علیه جمهوری اسلامی اما برای نخستین بار دست به اقدامات تحقیر کنندهای زده! برای وزیر امور خارجه و هیئت همراه روحانی با تاخیر ویزا صادر کرده، حالا بعد از صدور ویزا حضور و تردد آنان را در نیویورک به شدت محدود کرده، اصلا به تیم رسانهای رئیسجمهورمان ویزا نداده و ...!
انتظار میرفت #روحانی بعلت محدودیت های اعمال شده و ذلتبار و در اعتراض به تحریمها و تحقیرهای آمریکا، در این اجلاس بیانیهخوانی شرکت نکند تا مواضع و اعتراض ایران در سطح جهان بهتر شنیده شود. قطعاً هیچ اتفاقی در صورت عدم شرکت روحانی در این اجلاس، برای ایران نمیافتاد بلکه خبرِ عدم حضور روحانی در فضای رسانهای جهان مثل بمب میترکید که چرا رئیس جمهور ایران، اجلاس را تحریم کرده است؟
روحانی میتوانست با یک کلیپ ۲۰ دقیقهای حرفهایش را به کل جهان برساند! اما حالا با #حضور_ذلیلانه و تحقیرشده به نیویورک رفته تا در اجلاس بیانیهخوانی(!) شرکت نماید. علاوه بر محدودیت های اعلام شده، معلوم هم نیست چندنفر پای صحبتهای وی بنشیند! روحانی میتوانست تحریم قهرمانانه را بجای حضور ذلیلانه رقم بزند!