شوشان - جواد الهايي سحر :
در سال هاي اخیر ، تشدید بحران آب و گسترش دامنه آن در مقیاس جهانی به صورت کاهش امکانات عرضه و افزایش تقاضا و تشدید رقابت و بروز تعارضات ملی، منطقه ای و محلی میان استفاده کنندگان، آلودگی بی سابقه منابع سطحی و زیرزمینی، کارایی نامطلوب اقتصادی و وجود بی عدالتی در توزیع و مصرف آب و... موجب شده تا رژيم خودپالايي كرخه در معرض تهديد واقع شده ، جهت رهايي از اين مشكل نياز به يك الگوي راهبردي جغرافيايي براساس قوتها، ضعفها، فرصتها و تهديدها تنظيم و به وزارت نيرو ابلاغ گردد
در طول چند سال گذشته گزارشها و مشاهدات متعددی به ثبت رسیده که آشکارا نشان از آغاز واقعیت نگران کننده ای که آستانه تحمل تاب آوری كرخه را به پایان سوق مي دهد كه باید خود را برای آغاز دوران مشكلات عديده در استان آماده کنیم
اما مشكلاتي همچون :
1) سدسازي گسترده بر رودخانه كرخه و انتقال آب
2) نصب تلمبه هاي مكش آب گازوئيلي بر رودخانه كرخه
3) استفاده بيش از ظرفيت كرخه در كشاورزي و كاهش دبي آن
4) عدم لايروبي سد ، مخزن و مسير اصلي رودخانه كرخه
5) ورود ذهاب هاي كشاورزي حاوي سموم و مواد شيميايي به رودخانه
6) تامين طرح آبرسانی غدیر با هدف تامین آب شرب برای شهرهای مرکزی، جنوبی و غربی خوزستان (شامل ۲۶ شهر و یک هزار و ۶۰۸ روستا) که پیش از این از کارون تامین می شدند، این طرح در حال حاضر آب شرب چهار شهر آبادان، خرمشهر، اهواز و شادگان را از کرخه تامین می کند.
بیش از ۳۵۰ هزار مترمکعب در شبانه روز (۶۰ درصد) آب مورد نیاز اهواز هم اکنون از طرح غدیر تامین می شود
همچنین ۹۶ هزار مترمکعب در شبانه روز به خرمشهر و ۱۵۰ هزار مترمکعب در شبانه روز به آبادان منتقل می شود
7) تجاوز به حريم رودخانه ها و دستكاری های گسترده بشر
8) كشت سنگين، برداشت پياپي محصول و استفاده گسترده از مواد شيميايي موجب افزايش توليدي شده كه در دراز مدت به قيمت ناپايداري و کاهش تاب آوري كرخه تمام مي شود.
آري هم اكنون کرخه با یک هزار و ۴۵۰ میکروموس شوری حال خوشي ندارد در صورتي اين عدد در سال هاي پيشين كمتر بود.
اين معضل كرخه بايد هر ایرانی و هر انسانِ آزاداندیشی را به تامل، تفکر و لرزشِ دل وا دارد که چگونه اجازه بدهيم كرخه همه ما، عشق ما، نشانه زایش ما، اینگونه پژمان و ناشیرین و نامعطر شود؟