شوشان - عبدالرحمن نیک سرشت :
اصلاح طلبان از دادن لیست واحد در انتخابات مجلس یازدهم امتناع ورزیدند ولی بطور جداگانه به دلیل اثبات وفاداری خود به نظام سیاسی وارد لیست های متفاوتی شدند و شعار تحریم انتخابات را پس زدند این در حالی است که انتظار پیروزی در انتخابات را نیز نداشتند، تا عملا، کار به جایی کشیده شود که مشارکت پایین تر از حد معمول اتفاق بیفتد تا به رقیب سنتی خوش به حال خود در ارکان قدرت اثبات کند که تنها با یک کفش در میدان رقابت غیر دو قطبی امکان حضور گسترده مردم را پای صندوق های رای نمی تواند متصور شوند.
قبلاً هم در جایی شنیده بودم که آنها بحث پروژه ی تنبیه رقیب را در واکنش به رد صلاحیت ها کم و بیش مطرح می کردند.
به هر حال در کل اگر درون نظام اصلاح طلبان را از این بحث فاکتور بگیریم در جبهه ی مقابل یعنی اردوگاه اصولگرایی ما شاهد یک موقعیت جدید دگرگونه هستیم که به هیچ وجه، این وضعیت آنها را به سمت یک دست شدن استراتژیک سوق نمی دهد.
الغرض، بعضی از اصولگرایان وفادار قدیمی که پا به پای اصلاح طلبان رد صلاحیت شدند همانطوریکه قبلا، لیست تطبیقی آنها منتشر شده بود و یا چنانچه بعضی از آنها هم مجدد تایید صلاحیت گشته ولی مورد حمایت جناحی قرار نگرفتند و همچنین از طرفی خود آنها به نفع لیست واحد اصولگرایی هم انصراف ندادند.
دقیقا، این ناهماهنگی ها در اردوگاه اصولگرایی نشان از تفوق محفل های قویتر از جریان فکری سیاسی آنها دارد.
با این توصیف، آیا مجلس یازدهم نقطه عزیمتی از جناح گرایی به محفل نشینی نخواهد بود.!؟