شوشان - محمدسعید بهوندی :
خطر شیوع این ویروس نحس، روستاها، مناطق فقیرنشین و حاشیه شهرها را چندین برابر بیشتر تهدید میکند. زیرا خلق و خوی عشایری دارند، با بستگانشان اهل رفت و آمد فراوان و راحت و بدون تشریفات هستند و کمتر حاضر میشوند، دست از این اخلاق و سنت بردارند. بنابراین واجب است که اکیپهای آگاهیبخشی با بلندگو به چنین جاها و مکانهایی کسیل شوند و با زبان و ادبیات درست، روشن، صریح و همهفهم، نکات ایمنی و اقدامات سادهی پیشگیرانه را یادآور شوند. مطمئناً اگر در روستایی یک نفر مبتلا شد، تا باخبر شود و یا مجاب شده و به درمانگاهی برای چکاب و پیگیری برود، دیگران از سر دلسوزی و مهربانی و تماس با او بسرعت آلوده میشوند. بنظر بنده علما و مراجع تقلید میبایست بر علیه این ویروسی که متاسفانه در عمل نه تنها جانها را میستاند، بلکه آبروها را هم دچار چالش میسازد و فشار روحی و روانی که ایجاد میکند، بمراتب از کشتن مبتلایان بیشتر و مخربتر هست، فعالانهتر از اینها وارد میدان عمل شوند. این مبارزه باید به یک "جهاد ملی - مذهبی" مبدل شود.
خانوادههایی که درگیر ماجرا میشوند، در حقیقت نفله میگردند. نه میتوانند به عزیزشان نزدیک شوند، نه از ترس ملاقاتش کنند، دوستان و بستگان هم از آنان عملاً فرار میکنند و این بسیار زجرآور است. پس تو را به هر که میپرستید، این مسئله را بسیار بیشتر از اینها جدی بگیرید. مواظبت، مواظبت، مواظبت...!.