کرونا مستبد است نه دموکرات!

یادم می‌آید وقتی در روستا زندگی می‌کردیم، مادرم صابون را در صندوقچه یا چمدان لباس‌های نو می‌گذاشت تا معطر و خوشبو شوند. البته هر وقت هم میهمانی می‌آمد، صابون را از پاکتش در می‌آوردند و در گوشه‌ی لگن شیب‌دار می‌گذاشتند و به ما بچه‌ها مأموریت می‌دادند که حوله بر دوش و آفتابه و لگن در دست، سرِ سفره بین میهمانان بچرخیم تا دست و دهان خود را بشویند؛ و این‌چنین تجربه میهمان‌نوازی کسب کنیم و درعین‌حال مهارت خود را در نگهداری صابون خیس بر حاشیه‌ شیب‌دار لگن و جلوگیری از افتادن این لوکس کالا به داخل گودی آن، نشان بدهیم! و بعد از اتمام کار دوباره صابون را در همان پاکت خیس و مندرس گذاشته و در میان لباس‌ها قاطی می‌کردند تا آن‌ها را بخور کند! به گمانم این کاربرد و کارکرد صابون هنوز در برخی مناطق کشور عزیزمان پابرجا باشد. چه رسد به خرید انواع مایع دستشویی و الکل و مواد ضدعفونی‌کننده و ماسک‌های فیلتر‌دار و دستکش‌های یک‌بارمصرف توسط جامعه‌ی زیرِ خط لعنتی فقر که تاکنون اگر فریاد بلندشان از «دشواری‌های زندگی» به‌جایی نمی‌رسید! شاید الآن به موهبت کرونا «عطسه‌ها و سرفه‌هایشان» توجه‌ها را به خود معطوف سازد! و اگر نسازد لااقل مسئولان محترم را فراری بدهد؛ و همین‌که به‌اندازه‌ی کافی از سرفه کنندگان دور شدند؛ حالا شاید بتوان فاصله‌ی طبقاتی را با تعداد عطسه‌ها و سرفه‌ها و نه با دهک‌های اقتصادیِ غیرملموس اندازه گرفت!