شوشان - اردلان طلاوری :
کرونا مهمان ناخوانده ای که چند ماهی است در زندگی مردمان سراسر دنیا رخنه کرده و فعالیت های روزمره جوامع را مختل نموده است. از تعطیلی کسب و کارهای خورد تا بنگاههای اقتصادی ریز و درشت صنعتی و خدماتی. بحرانی که انسان قرن ۲۱ شاید فکرش را هم نمیکرد اینچنین اقتصاد چند صد هزار تریلیون دلاری اش را با چالشی عمیق مواجه ببیند.
در بحبوحه کرونا اما ابتدا باید گفت واژه امید میتواند به عنوان شاه کلید تدوام تلاش و انگیزه بشر در طول قرن ها و اعصار نقطه اتکا عبور از این بحران جهانی باشد.
بر همین اساس گذشته از چالش و رویارویی غول های اقتصاد دنیا با توجه به کاهش فرصت ها و ظرفیت های اشباع و زمین گیر شدن صنایع بزرگ و شرکت های چند ملیتی اما اقتصاد ایران با توجه به تغییرات به وجود آمده در کاهش اتکای آن به نفت و شکل گیری چرخه ی مالیات - خدمات قبل از شیوع کرونا از یک سو و فرصت های بی بدیل کار و سرمایه گذاری با بهره گیری از علوم جدید و البته تجربه ی دیگر ملل و همچنین بهره گیری از فرصت تحریم های ظالمانه میتواند حتی در بحرانی به نام کرونا برای خود رهاوردهایی داشته باشد. از طرفی پایه گذاری فرهنگ عامه در رونق بازار سرمایه و بورس به جهت تامین نقدینگی شناور بنگاهها در طول یکسال و به ویژه چندماه اخیر پالس های مثبتی است که می تواند نوید روزهای بهتری را گواهی کند.
از این رهگذر اما به تولید با رنگ و بوی صادرات و البته انگیزه تامین بازار داخل به عنوان یک بازار بزرگ منطقه ای با توجه به کاهش واردات به دو دلیل مهم ارزی و کرونایی در نگاه اول و سرمایه گذاری هدفمند و بلند مدت در این بخش باید توجه ویژه داشت.
در این شرایط حتما در بخش صنعت و کشاورزی و صنایع تبدیلی باید انگیزه ی بیشتری به خرج داد. کما اینکه رشد حضور سرمایه گذاران و صدور جواز فعالیت های اقتصادی خود نشانگر اقبال عمومی است که باید کانالیزه، هدایت شده و البته مدیریت شده باشد تا از سوخت منابع در تولیدات اشباع جلوگیری شود.
دو صد البته بازار سوداگران در فعالیت های مختلف اقتصادی هم هنوز داغ است اما باید پذیرفت دنیای تجارت دنیای داد و ستد است و چنانچه تولید کننده خود فروشنده ی خوبی نباشد کار را باید به شرکت های واسط سپرد. البته علاج کار هم پیداست یا آموزش فروش به تولید کننده و یا ساماندهی بازار واسطه گری و بازرگانی در کانال مطمئن.
طی بررسی های بعمل آمده چنانچه در سال پیش رو حدود ۱۵۰۰ میلیارد از مجموع ۳۰۰۰ میلیارد تومان نقدینگی سرگردان در جامعه را بتوان به بخش های مولد( صنعتی، کشاورزی،مسکن) و استارت آپ های خدماتی و کسب و کارهای نو تزریق کرد ( میزان سرمایه گذاری در هر کدام از بخش ها با الگوریتم و نمودار قابل ارائه است) تحول عظیمی در رونق تولید و اشتغال کشور اتفاق خواهد افتاد.
حقیقت آن است که ایران هم اکنون کشوری با ظرفیت های خالی، نیروی جوان و کارآمد و سرمایه عظیم مادی و معنوی مردمی است. هماهنگی و مدیریت این سه منبع عظیم و از طرفی اتصال صنایع مادر با کسب و کارهای خورد و بنگاههای خدمات رسان به عنوان حلقه های واسط یک زنجیره، اقدام بزرگی است که شاید ما را حتی در بحران کرونایی به دروازه های رشد و تعالی بیشتر اقتصادی بکشاند و البته این امر با تلاش، پشتکار و سازماندهی و مدیریت صحیح واقعیتی دور از دسترس نیست.