- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان / فاضل خمیسی:
(تقدیم به معلمانی که معلم می زیند و عالمانه میمیرند)
وقتی تصویرش را روی تخت بیمارستان سرم به دست و جسمی نحیف شده ناشی از بیماری «کرونا» دیدم که در یک دست کتاب و در دست دیگر تلفن همراش را برای تدریس به دانش آموزانش گرفته و مشغول آموزش آنها بود و به فاصله ی چند روز بعد تسلیم «مرگ» شد، بیشتر یقین پیدا کردم که«معلمی سبک زندگی است»که تابع زمان و مکان و جغرافیا نیست .
وقتی مرحومه «مریم اربابی» آموزگار شهرستان گرمه از توابع استان خراسان شمالی روی تخت بیمارستان نگران آموزش بچه ها و آینده ی آنهاست در واقع باید اذعان داشت این روحیه در تمامی معلمان و کسانی که شغل معلمی را برگزیده ،وجود داشته و چه بسا دهها معلم مرحوم شده بخصوص در این دوران «کرونایی» ، واپسین لحظات عمر خویش را ،نه نگران مال و منالشان نداشته اشان !
بلکه بیشتر به فکر دانش آموزان و درس و مشق آنها بوده و شاید به یقین میتوان گفت آخرین تصویر نقش بسته در خاطره ی معلمان درگذشته کلاس درس کودکان و نوجوانانی بودند که پشت میز و نیمکت نشسته و به معلم خود گوش داده و برخی اوقات بازیگوشی میکنند !
معلمی پس از نقش حرفه ای آن بشکل«رفتار» تبدیل و ارزشمندی آن «نه» بخاطر حرفه ، بلکه بخاطر شاکله ی رفتاریست که صاحبان آن شغل بدست میآورند .
پیروزی جوامع «نه» در میدان های جنگ بلکه در ارزش گذاری به نقش هایی است که میتوانند بصورت مثبت ، تربیت رسمی و غیر رسمی را عهده دار شده و باعث گردند ، فرماندهان جنگی شجاع یا دانشمندان باوجدان و درستکار را پرورش دهند، و اگر عزت معلمی را پاس داشتیم معتقد باشیم که به پلیس و زندان و حتی بیمارستان‌های کمتری نیاز پیدا میکنیم.
در حوزه ی تعلیم و تربیت مرحومه «اربابی» استثناء نیست ، آن معلمی که در آتش سوزی کلاس ،جانش را بخطر انداخته و دانش آموزان را نجات و در این راه جانش را از دست میدهد یا ، آموزگاری که «کلیه اش» را بدون هیچ چشم داشتی به دانش آموز خود اهداء میکند یا ، آن آموزگار روستایی که نصف حقوقش ناچیزش! را وقف بچه های روستا میکند و شبانه برای آنها لقمه های تغذیه ای درست میکند تا به نوعی سوء تغذیه را در آنها رفع کند، یا ... و هزاران نمونه از این دست رفتارها نشان میدهد که شغل «معلمان» فراتر از تعریف وظیفه است.
گفته میشود دلیل اصلی اینکه بعضی از کشورهای پیشرفته و جهان اولی، علیرغم شکست های سنگین ناشی از جنگ و دیگر عوامل ، دوباره به دوران «سرآمدی» خود باز میگردند ، مدیون معلمانی است که هیچوقت جایگاه اجتماعی و حقوقی خویش را از دست نداده و کماکان از عزت کافی در جامعه برخوردار و به پرورش کمی و کیفی دانش آموزان میپردازند و بدرستی که زنده بودن اجتماع را باید در حس عزت معلمان آن جستجو کرد ...
