بلاخره پس از کش و قوس های فراوان‌ دکتر شریعتی رفتنی شد . اما یک اصل را نباید فراموش کنیم‌ آنهم تخریب سرمایه ها و بزرگان‌ استان ، ببینید حمایت همه جانبه استان های دیگر درخصوص رجال سیاسی خویش را .

نقد های جدی بر عملکرد دکتر شریعتی در قامت استاندار وارد است قطعا اشتباهات در انتصابات یا سیاست های اتخاذ شده با نقد های جدی همراه است ، اما چرا تا زمانی که ایشان سکاندار بود جملگی منتقدین‌ در مدح ایشان می نوشتند اکنون که ایشان نیست قلم ها را از نیام کشیده اند و نکات مثبت و منفی ایشان را در پرده ای تیره و تار کرده و ایشان را به مصابه یک مستبد و دیکتاتور رانت خوار و مفسد به تصویر کشیده اند .؟

این رسم‌ بدعهدی نباید باعث گردد تا هر آنچه به ذهن متبادر میگردد بر قلم جاری شود . چگونه شریعتی باعث بانی سیل بود ؟؟ چگونه شریعتی باعث و بانی‌ ریز گرده ها بود ؟؟ چرا همه قصور را بر گرده ایشان انداخته اید و اخلاق حرفه ای و رسم جوانمردی را فراموش نموده اید . دکتر شریعتی را نقد منصفانه کنید نه تخریب مغرضانه .چرا در جامعه ما هر کس که آمد و هر کس که رفت عده ای منفعت طلب گرد وی جمع میشوند اگر به منافع و مطامع خویش دست نیافتند تخریب مغرضانه را آغاز می نمایند. اگر شریعتی به مغرضان منصبی میداد باز نگاه شما در خصوص ایشان تیره و تار بود و از نگاه شما عملکرد ایشان جز افت و مصیبت و واپسگرایی چیزی نبود ؟؟ .قطعا خیر.

آنچه که مشخص است دوستان‌ ما انصاف رو به انزوا برده و از زاویه نگاه خویش دست به قلم گشته اند ، در کدام‌ دادگاه ایشان متهم به مال اندوزی از صنعت نیشکر هفت تپه گشته ؟؟ اگر مستنداتی دارید بسم الله منتشر نماید تا ما هم چون‌ شما از ایشان تبری جوییم اما اگر هدفتان تخریب است این رسم جوانمردی نیست ، نقد منصفانه از تخریب مغرضانه متفاوت است ، یا شما عزیزان تفاوت نقد و تخریب را نمی دانید یا میدانید و عامدانه دست به قلم میبرید .از این‌ همه تخریب بزرگان استان به چه نتایجی رسیده اید ؟؟

نتایج و پیامدهای نقد ، انتقاد و تخریب از زمین تا آسمان تفاوت دارد. انتقاد به خاطر برخورداری از منطق همه فهم، همواره موجب ایجاد مطالبه ای عمومی وایجاد فضایی برخورداری از شور و مشورت و ارائه بهترین راهکارهای عملکردی است و در نتیجه باعث بهبود و اصلاح امور می شود. تخریب اما هرگز کارآمدی ندارد و نه تنها به بهبود امور منجر نمی شود، بلکه به کارگیری ابزارها و روش های نامطلوب در آن ، سبب ساز افول اخلاق در جامعه هم می شود. انتقاد به خاطر رویکرد همگرایانه ای که در ماهیت خود دارد، همبستگی ، اتحاد و همدلی و انسجام ملی را تقویت می کند، اما تخریب به خاطر توجه مطلق به منافع گروهی و جناحی و توسل به تاکتیک هایی چون گروکشی ، خرده گیری ، القای ناکارآمدی حریف ، زیر سوال بردن اقدام های مثبت و ... زمینه های واگرایی و بی اعتمادی را در جامعه فراهم می کند. به عبارتی نقد سازنده سرمایه های اجتماعی را تقویت می کند اما تخریب سرمایه های اجتماعی را فدای منافع گروهی خاص می کند.

در مجموع باید گفت راه نقد از تخریب جدا است ؛ اولی با انگیزه اصلاح انجام می شود و دومی با هدف تخریب ، اولی از قاعده و قانونی مشخص پیروی می کند و دومی تابع قانونی نیست ، اولی سازنده است و دومی ویرانگر ، اولی به دنبال گشودن درهای تازه و دومی به دنبال به بن بست کشادن با هدفی مشخص. پس بیاید ماهیت نقد منصفانه را در خودمان تقویت نمایم‌

العاقبه للمتقین الهم و اجعلنا من المتقین

X Share

Stumble Upon Delicious Cloob

Digg

تمام حقوق مادی و معنوی این سایت متعلق به شوشان است و استفاده از مطالب با ذکر منبع بلامانع است.

طراحی و تولید: ایران سامانه