شوشان - ابوالفضل بابادی شوراب / عضو شورای سیاستگذاری رسانه تحلیلی خبری اقتصاددان :
این روزها جامعه لر با کثرت ابرسیاست ورزانی مواجه است که نتیجه عملکردشان را، در وضع کنونی لر می بینیم و گاها طرفداران آنها بابت کم کاری های خود، حاکمیت را مقصر جلوه می دهند و به ایجاد تضاد لر و حاکمیت دامن می زنند، اما تاریخ نشان داده لرها در شرایط حساس تر تاریخی و باتوجه به مقتضیات زمانی، با حضور سیاستمداری زیرک و باهوش همچون حسینقلی ایلخانی بختیاری توانسته اند از منافع اجتماعی خود محافظت کنند.
ایلخانی با استفاده از راهبردهای ویژه و زیرکانه، توانست برای حدود ۱۵ سال مدیریت سیاسی و اجتماعی مقتدرانه خود را در مناطق لرنشین بختیاری اعمال نماید، که در این برهه تاریخی، نیاز جامعه لر به حضور سیاستمداری با این سطح کنش ورزی ملی و منطقه ای، بیش از پیش احساس می شود.
کنش های او هرگز باری به هر جهت و در راستای قدرت نمایی بی موقع و بی دلیل و اتحادهای نافرجام نبود، چرا که او با دور اندیشی می دانست در چه مواقعی از تاکتیک های دفاعی و یا هجومی استفاده نماید.
وی به تحولات سیاسی ملی و فراملی واقف بود و مبتنی بر این سیاست ها، راهبردهای سیاسی خود را می چید، او می دانست که امکان انسجام لرهای بختیاری مهیا است و به همین جهت با ایجاد پیوندهای خانوادگی با بزرگان لر، میزان اثرگذاری خود را در جامعه قومی بالا برد.
او همچنین با ایجاد وصلت های خانوادگی، با بزرگان ایلات غیرلر و سران حاکمیت وقت ملی، ضریب نفوذ خود را در بیرون از سرزمین لر افزایش داده و برای خود متحدانی قدرتمند فراهم کرد.
نحوه تعاملش با بازیگران اصلی قدرت خصوصا حاکمیت وقت، مبتنی بر شناخت خواست قدرت های ملی و فراملی از لرها خصوصا لرهای بختیاری و حرکت در این مسیر و امتیازگیری ها در قبال آن، برای استحکام جامعه ایلی خود بود.
او مطلع بود که هیچ بازیگر سیاسی عاقلی ولو با پشتوانه قوی مردمی، خارج از خواست و تصمیم حاکمیت ها، کنش سیاسی خود را طرحریزی نمی کند و به همین جهت هرگز بدنبال تضادسازی دوگانهِ لر و حاکمیت وقت نبود، حتی در شکل ظاهری آن.
از حضور تیمی از مشاوران هوشمند و عاقل بهره می جست، ولی هرگز خود را اسیر محض استراتژی های مشاوران قرار نمی داد و تصمیم نهایی را محتاطانه و مستقلا می گرفت و مقتدرانه اِعمال می کرد.
او آینده نگری ویژه ای داشت و مبتنی بر این آینده نگری نحوه تعاملش با سیاستمداران دیگر را بر می گزید، تا با کمترین اصطکاک بازیگرانی که ممکن بود در آیندهِ سپهر سیاسی ایران نقش موثرتری داشته باشند را همراه خود داشته باشد و یا حداقل از گزند و کینه ورزی احتمالی آنها مصون بماند.