شوشان - محمدسعید بهوندی :
فراوان در مورد آن نوشتهام، امّا بقدری مهم است که اگر در پایان همهی مطالبم به آن اشاره کنم، اگر چه تکرار خواهد بود، امّا تکرارش هم زیباست و آن اینکه؛ "باارزشترین گوهر و دارایی انسان آزادگی است". آزاده بودن در مواجه با آن دسته از وسوسهها و قیودی که نمیگذارند فضیلتهایی مانند؛ آگاهی، شجاعت، کرامت، محبت و... که خود نیز از باارزشترین گوهرها و داراییها هستند، در وجود آدمی رشد نموده و ثمری شیرین و گوارا ببار آورند و یکی از محکمترین و جانسختترین آنها، ناتوان و بیرمق شدنِ مِناعتِ طَبع در وجود آدمی است. چگونه؟! مانند؛ آنجاهایی که میشود و میتوانیم طلب ننموده و خویشتنداری کنیم و یا از همّتِمان نیز کار ساخته است، امّا باز دست نیازمان را بسوی دیگران دراز مینماییم و در تعریفی کوتاهتر و عمیقتر؛ آزادگی حصار غیر قابل نفوذ در مقابل فشار سهمگین حقارتها و آلودگیهاست!.