من اگر جای اصول گرایان بودم

دو جریان فکری عمده و اثرگذار در کشور وجود دارد که در حاکمیت هستند و حکمرانی می کنند. این دو طیف فراز و فرودهایی داشتند و گرچه در زمانها و ادوار مختلف میزان قدرت آنان در حاکمیت کم و زیاد میشد اما وجه مشترک آنان حفظ نظام سیاسی موجود بوده و همانگونه که از نام طیف تحول خواه مشخص است تاکید و دغدغه اش اصلاحات در نظام بوده تا درسایه اصلاح گری ضعف های نظام برطرف و قوت های آن را برجسته نماید و از پتانسیل قانون اساسی و براساس آن به تحکیم پایه های نظام و توجه به جمهوریت و اسلامیت نظام ،دوام و قوام جمهوری اسلامی را تضمین کنند.برهمین اساس ضمن اختلاف دیدگاهی که با جریان اصول گرایی داشت در حساس ترین زمانها و در آنجا که پای منافع ملی در میان بود باحضور پرشور در اجتماعات و انتخابات های متعدد و راهپیمایی ها و با صدور بیانیه های موثر نقشه های دشمنان و اپوزیسیون را نقش برآب کرده و بااین خط مشی و موضعگیری های بجا و به موقع خدمات شایانی به نظام و این مرز و بوم نمودند و اصولا این خدمتگزاری را وظیفه ذاتی و شرعی و قانونی خود می دانستند و نظام را از خود و خود را پاره های نظام می دانستند. 

اما متاسفانه هرسال که از انقلاب میگذشت جریان اصولگرایی دایره خودی و غیر خودی را تنگ تر و تنگ تر کرد و پس از اتفاقات سال ۸۸ این دایره خیلی تنگ تر شده بطوری که اصلاح طلبان را از خود راندند و با غیر خودی قلمداد کردن اصلاح طلبان آب در آسیاب دشمن ریختند و تلقی بخشی از آنان این بود که اصلاح طلبان در زمین دشمن بازی میکنند و مثل نقل و نبات واژه هایی چون فتنه گر، بی بصیرت،و...... رانثار آنان میکردند و در تحلیل ها به این نتیجه رسیدندکه مردم دیگر اقبالی به این جریان ندارد. علیرغم تنگناها و فشارهای پیدا و پنهان به اصلاح طلبان و بی مهری ها و برچسب های ناچسب و حتی رد صلاحیت بزرگانی چون مرحوم آیت الله هاشمی رفسنجانی که شناسنامه نظام بود اصلاح طلبان میدان راترک نکرده و مایوس نشدند و با سعه صدر و مدیریت و مدارا به حداقل ها راضی و با حمایت از دکترحسن روحانی که در طیف اصلاح طلبان نبود اما دیدگاه هایش به صلاح طلبی نزدیک تر بود باعنوان کاندیدای اعتدالگرا معرفی شده بود وارد کارزار انتخاباتی شده و این بار نیز مردم را به پای صندوق ها آوردند و مورد اقبال مردم واقع شده و پیروز شدند. 

پس از واقعه تلخ ۸۸ این حضور پرشور و رقابت تنگاتنگ که نماد جمهوریت و مردمسالاری نظام بود فرصتی تاریخی و بی بدیل برای ترمیم دوگانگی ها و تضاد و فاصله شدید اصولگرا-اصلاح طلب بود. گرچه دوباره جریان اصلاح طلبی انسجام خود را پیدا کرد امید را به جامعه برگرداند و پیروز میدان شد اما به نظر نگارنده این یک فرصت و غنیمت بزرگ برای جریان اصول گرایی بود که به ضعف های خود بیشتر پی ببرد و به فکر فرو رود و به گدشته ی خود به ویژه تخریب اصلاح طلبان در فاصله چهار سال قبل مراجعه کند و با تحدیدنظر در رویه ناثواب و ناصواب خود، یک آشتی ملی ایجاد و دایره خودی و غیر خودی را پهن تر میکردند و به ترمیم گسست ها و دلخوری ها و نامهربانی های گذشته می پرداختند. 

اما متاسفانه نه تنها در این خصوص اقدامی نکردند بلکه بیش از پیش به اصلاح طلبان تاختند و عزم خود را جزم و کمربندها را محکمتر بستند و کمر به زمین زدن اصلاحات و اصلاح طلبی بستند اما دیدیم و دیدند که علیرغم مشکلات متعدد داخلی و تورم وگرانی وبیکاری و مسائل اجتماعی  باردیگر مردم به رویکرد اعتدالگرایی و اصلاح طلبی رای دادند اما این بار نیز فرار به جلو از سوی طیف اصولگرا ادامه داشته و در بر همان پاشنه جرخید و دوباره علیه اصلاحات و اصلاح طلبان خیز برداشتند و کمربه نابودی آنان بستند به زعم خود اینان دشمن مردم و نطامند و باید از سر راه برجیده شوند. کاری کردند که در انتخابات مجلس همانند آن دو دوره انتخابات ریاست جمهوری حضور پررنگ نداشته باشند و زمینه را برای حضور آنان فراهم نکردند و دیدیم که چگونه مردم استقبال سردی نسبت به انتخابات داشتند و دیدیم که چگونه دشمنان روی این موضوع موضع گرفتند و جولان دادند. سرمایه عظیم این مملکت و این نظام مردمند و هر اقدامی و هر سیاستی که دل مردم را خالی کند و مردم را از صحنه خارج کند و مشارکت واقعی مردم در  حکمرانی را کم کند به این مردم و نظام ظلم کرده گرچه ممکن است با نیت خیر و برای حفط این مرز و بوم و نظام گام بردارد. نماد رابطه حسنه ملت دولت نماد جمهوریت نماد مرمسالاری نماد مشارکت مردم در حکمرانی" انتخابات" است. 

اگر مردم حضور جدی و پررنگ درانتخابات داشته باشند هیچ آسیبی به این نظام و میهن نمیرسد و اگر به هربهانه ای زمینه و بستر مناسبی فراهم شود که نتیحه آن مشارکت حداقلی مردم باشد بزرگترین ضربه به نظام و مردم و مملکت است. آنچه که گذشت، گذشت و برنمیگردد اما توصیه دوستانه، خیرخواهانه، دلسوزانه و مدبرانه ام به عنوان یک شهروند علاقمند به مردم و نظام ومیهنم به اصولگرایان این است. من اگر جای شما بودم اشتباهات گذشته را تکرار نمیکردم و اینقد کینه و تنفر از آنکس که" تکرارکرد" به دل راه نمی دادم. 

از این نجابت و صبوری و دلسوزی و مدارا حداکثر استفاده را میکردم دراین برهه حساس اززمان با آغوش باز اصلاح طلبان را پذیرا بودم و کدورت ها را کنار میزدم و بخاطر نظام و ملک و میهن همدیگر را میبخشیدیم سعه صدر به خرج میدادم وبا این کار بزرگ، تمام ترفندهای دشمن را خنثی و امیدشان را به یاس تبدیل و در انتخابات آتی شوری شگرف برپا میکردم بطوری که جهانیان انگشت به دهن و متعجب و مخالفان این مملکت متاسف میشدند.  اگر عزم جزمی وجود داشته باشد این کار شدنی است. 

وظیفه من و شما و هر ایرانی که دل در گرو ایران و اسلام و جمهوری اسلامی دارد این است که بهر وسیله ای که می تواند درراه اعتلای کشور گام بردارد و این حقیر نیز در این برهه ی حساس توانستم این مطالب را در آن راستا قلمی کنم تا قدمی هرچند ناچیز در خدمت به میهنم بردارم. حال صلاح کار خویش خسروان دانند.  ایران و ایرانی سربلند.