- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - مهری کیانوش راد:
مهر ماه ۵۷ بود و هنوز از انقلاب خبری نبود ، سال تحصیلی را باید در تهران شروع می کردم .
اهوازی خوزستانی بودم و با حجاب چادر ، که تازه چند سالی می شد که به عنوان حجاب برای خودم انتخاب کرده بودم - و به عنوا ن نمادی از مبارزه ، می خواستم آن را حفظ کنم.
ناحیه ۱۲ تهران ، حدود خیابان خاوران ، منطقه ای بود که باید تدریس می کردم ، راهنمایی و دبیرستان ایران دخت ، مدیر مدرسه خانم طباطبایی مدتی تحمل کردند ؛ اما روزی تذکر دادند ، که البته فایده ای نداشت . برای من مهم بود که با چادر به کلاس بروم .
روزی از کلاس احضار شدم ، خانم طباطبایی در دفتر مدرسه آقایی را معرفی کرد که برای توجیه من آنجا بودند ، سخن این بود که :
بدون چادر و با حجاب به کلاس بروم و سخن من این که :
«قبول دارم که چادر تنها شکل حجاب نیست ؛ اما امروز من مانند بیماری هستم که دارویش چادر است»
بعد از اّن ماجراها پیش آمد ؛ قرار شد در مدرسه پسرانه تدریس کنم و ... که با پیگیری همسرم ماجرا ختم به خیر شد ، که داستان مفصلی دارد.
انقلاب شد ، سال ها گذشت و حجاب جزیی از وجود زن ایرانی شد.
سال ۷۳ -۷۴ بود و در دزفول تدریس می کردم ، دخترم دانش آموز دبیرستانی بود.
جلسه ای با حضور مسیول آموزش و پرورش وقت ( آقای کرمی ) تشکیل شد و امام جمعه ( آقای اراکی ) ، آقای راجی و مسیول امور تربیتی ( آقای شارونی) و دیگر بزرگان ، معلمان دینی ، پرورشی ، مسیول دبیرستان ها تشکیل شد .
موضوع اجبار چادر در مدارس بود ، با صلاحدید آقایان ، که هر کدام سخنرانی مبسوطی به انجام رساندند.
هیچ کس سخنی نمی گفت .
سکوت پذیرش، سالن را
پر کرده بود.
نتوانستم تحمل کنم.
با اصرار از آنان خواستم ، به عنوان یک زن ، حداقل ده دقیقه به من اجازه ی سخن دهند.
با اکراه پذیرفته شد.
سخن من این بود:
«به عنوان زنی چادری که حجاب خود را قبل از انقلاب انتخاب کرده است ؛ مخالفت خود را با اجبار چادر بنا به دلایل ذکر شده اعلام می کنم و تاسف خود را که مردان برای زنان تصمیم می گیرند و اعلام می کنم به عنوان یک مادر اجازه نمی دهم ، دختر مرا مجبور به اجبار چادر کنند.»
سخنانی گفته شد و در نهایت اجبار چادر یک هفته به عقب انداخته شد.
از آن به بعد رسم تازه ای مرسوم شد.
برخی دختران با چادر تا شده در دست ، تا درب دبیرستان آمده و بعد چادر به سر از درگاه مدرسه وارد می شدند و موقع بیرون رفتن ، همین بازی تکرار می شد.
اندوه بر کسانی که شاید نادانسته ، تخم نفاق را در نسل جوان کاشتند.
سخن علی علیه السلام را در نهج البلاغه ، حکمت ۳۰۴ فراموش کردند که :
«دل ها را رو کردن و روگرداندنی است ، پس چون رو کردند ، آن ها را به انجام مستحبات وا دارید و هرگاه رو برگرداندند، به انجام واجبات اکتفا کنید»
بعد از این اجبار چه ماجراها به اسم حجاب بر زن رفت که تا به امروز ادامه دارد.
هر روز تخم نفاق رشد کرد و هر روز جلوه ی تازه ای یافت.
همه ی کسانی که می توانستند ، جلوی نفاق را بگیرند و نگرفتند ، روزی باید پاسخ گو باشند.
اندوه بر نسلی که قربانی اشتباه کسانی شد ، که می توانستند ، بهتر از این باشند.
