شهرداری و شورای شهر ایذه ، بایدها و نبایدها

فرشاد داودی: كهن شهر ایذه با قدمتی به بلندای تاریخ و فرازو نشیب های زیاد و قرار گرفتن در شاه راه دژپارت كه فلات ایران را به بین النهرین مرتبط می ساخت همیشه ی ایام از اهمیت بالایی برخوردار بوده است . امروزه اما شهر ایذه شاید دارای حداقل نشان هایی از قدیم باشد نشان هایی كه نشان از شهری آباد با داد و ستدی گسترده و مردمانی شاد و پر غرور داشت و گواه این امر نیز سنگ نوشته ها و نقش برجسته هایی ست كه در شهر و اطراف آن خودنمایی می كنند.

شهر ایذه با جمعیتی حدود یكصدوبیست هزار نفر و شهرداری یا بلدیه ای كه حدود پنجاه سال قدمت دارد راه خود را گم كرده و به بیراهه می رود زیرا اصول شهرسازی و زیبا سازی به دلایل مختلف در آن رعایت نشده و این سنگ بنای كج تا به امروز ادامه دارد . عمده ترین دلیل این بیراهه رفتن عدم پایبندی به قانون بوده ، قانونی كه باید در قسمت های مختلف شهرداری اعمال میشد ولی نشد و متاسفانه این روند نیز همیشه ادامه داشته و اگر با خودمان صادق باشیم عمده ترین دلیل آن هم فرهنگ غلطی كه در جامعه و منطقه ی ما حاكم است میباشد . لذا این فرهنگ قانون را به حاشیه برد و باعث برهم خوردن نظم و انظباط شهری و غیر اصولی ساختن شهر گردید .

تا چهارده سال پیش شهرداران به تنهایی حاكم شهر بودند و لی پس از آن شهرداران تحت نظارت شوراهای شهر عمل میكنند شوراهایی كه برگرفته از متن مردمند و موظفند ضمن ارائه ی راهكار، بر عملكرد شهرداری نیز نظارت دقیق داشته باشند یعنی شهرداران تا حد زیادی سایه ی بزرگ شورای شهر را بالای سر خود می بینند و این موضوع هم می تواند حركت و روند شهرداریها را در جهت مثبت هدایت كند هم در جهت عكس ان. و باز هم نقش فرهنگ حاكم بر جامعه در این قضیه تاثیر گذار است به طوری كه در خیلی از شهر ها اعضای شورای شهر تحت فشار مردم وهوادان خود نیستند ولی در شهر هایی مثل ایذه بعضی ازاعضای شورا فشارهای ناشی از هواداران را به شهرداری منتقل و شهرداری هم در اكثر موارد نقض قانون كرده و این خود شروعی برای هرج و مرج و به حاشیه رفتن قانون می شود.

وقتی مصلحت عموم جای خود را به مصلحت خویش می دهد قانون معنایش را از دست می دهد و عادت به قانون گریزی نتیجه ای جز وضعیت امروز شهر ایذه ندارد چه به لحاظ فرهنگ شهروندی و چه به لحاظ اصول شهرسازی و شهر زیستی. شهرداری و شورای شهر چهارم ایذه محكوم است تا ساز ناكوك خود را كوك كند و اگر بخواهد همچنان بر طبل ناهماهنگ اركستر خود بكوبد به بیراهه خواهد رفت و سرگذشتی بهتر از گذشتگان خود نصیبشان نخواهد شد پس بهتر است قانون گرایی پیشه كنند گر چه راه قانون را رفتن در ابتدا هزینه بردار خواهد بود ولی در دراز مدت غیر از منفعت و پیروزی چیزی نصیبشان نخواهد شد .

لذا اگر شورای یازده نفره ی شهر ، شهردار و زیر مجموعه ی آن تصمیم دارند پیروز میدان مصلحت و قانون باشند باید موارد زیل را مد نظر قرار دهند.

1-قانون گرایی در صدر برنامه‌ها قرار گیرد.

2- فرهنگ موجود در شهر حركت روبه رشد را به چالش می كشد لذا اصلاح و هدایت فرهنگ شهروندی یك امر زروری ست كه باید در راستای آن تلاش همه جانبه كرد از جمله مواردی كه زودتر می توان به نتیجه رسید برگزاری كلاسهای توجیهی در محلات ،برگزاری همایشهای فرهنگی و نیز گنجاندن كلاس فرهنگ شهروندی در مدارس شهر میباشد.

3- ایجاد دفتر مشاورین كه باعث خواهد شد مجموعه ی شهرداری و شورای شهر با یاری گرفتن از متخصصین امور مختلف تصمیمات و مصوبه های پخته تری را برای انجام امور اعمال نمایند.

4-غییر دید و توجه ویژه به شهرسازی نوین ، عمران شهری ،فضای سبز و مبلمان و دكوراسیون شهری

5-عقد خواهر خواندگی شهر باستانی ایذه با یكی از شهر های داخلی مثلا شاهین شهر اصفهان و یكی از شهر های خارجی در قدم بعدی ، كه انشاالله بتوان ضمن تبادل تجربه و دانش نسبت به الگو گیری مناسب در راستای ساختن شهری آبادتر اقدام كرد.

6-افزایش درامد شهرداری چه ازطریق مراجعه ی مكررو هدف دار به مراكز قدرت و پول و چه از طریق ایجاد مكانهای درامدزا در شهر و اطراف آن

7- همدلی و تعامل سازنده ی شهرداری و شورای شهر

امید است مجموعه ی شهرداری و شورای شهر ایذه كه میراث داران ایذه ی باستان هستند بتوانند با عملكردی مثبت و متفاوت و بدور از هر زنده باد و مرده باد دست به دست هم دهند و برادرانه و برابرانه چشم اندازی برای ایذه ترسیم كرده كه در پایان با سری سربلند به آن ببالند و مایه ی افتخار مردم شوند... .