"مگه زن ها چی کم دارن" این تیکه کلام شیما است، دختری که عشق به آتش نشانی دارد. شیما رشیدی متولد 67 یکی از معدود دخترانی است که به آتش نشان بودن گرایش پیدا کرده و در آتش نشانی اهواز مشغول به کار شد. با اینکه زن ها اجازه شرکت در عملیات آتش نشانی را ندارند اما افرادی مثل شیما همچنان تلاش می کنند تا روزی حضور زن ها در عملیات آتش نشانی را قانونی کنند.
شیما سال ها به عنوان همیار آتش نشانی در یکی از واحدهای آتش نشانی اهواز فعالیت دارد. او تنها دختر در واحد آتش نشانی است که مجبور است لباس های مردانه و بزرگ تر از هیکلش را بپوشد. با این حال شور و اشتیاقش به این کار را می توان از لا به لای صحبت ها و خنده هایش متوجه شد. بر خلاف بسیاری از مردم که شغل آتش نشانی را کاری مردانه و خشن می دانند اما شیما نظر دیگری دارد.
دختر و آتش نشانی؟
آتش نشانی را دوست دارم. مگر زن ها چی کم دارند؟ امیدوارم در آینده روزی از ما به عنوان آتش نشان استفاده کنند. به نظرم استفاده از دختران در آتش نشانی می تواند خیلی موثر باشد و به هیچ وجه نباید توانمندی خانم ها را دست کم گرفت.
آتش نشانی کاري مردانه نیست؟
شاید در ظاهر کاری مردانه باشد اما همه عملیات آتش نشان ها به اطفاء حریق ختم نمی شود. بسیاری از حوادث از قبیل گیر کردن دست در جایی، گیر کردن حلقه در انگشت یا حتی گیر کردن کسی در اتاق یا عملیات خودکشی که آتش نشان ها باید حضور داشته باشند را خانم ها می توانند مشارکت کنند و اتفاقا بهتر از مردها از پس برخی از این کارها بر می آیند.
آیا ذهنیتی که قبل از ورودت به آتش نشانی داشتی با هنگام ورود و بعد از آن تفاوت داشت؟
کار قطعا سخت بوده و به واقع جان آدم در خطر است. اما آتش نشان ها قرار نیست مستقیم وارد آتش بشوند. یک سری ایمنی را رعایت می کنند. ابتدا از بیرون شروع می کنند به سرد کردن و اطفاء حریق. قرار نیست که خانم ها تنها در مرحله اطفاء حریق مشارکت کنند. عملیات آتش نشانی یک فعالیت گروهی است و هر کسی وظیفه تعریف شده ای دارد. مثلا یکی راننده می شود، یکی فرمانده عملیات، یکی مسئول کم و زیاد کردن فشار آب و دیگری .... خانم ها هم می توانند در بخش های مختلف مشارکت کنند.
خودت رو بیشتر در چه بخشی فعال می بینی؟
برای من فرقی نمی كنه. با اینکه بعضی خانم ها جرات داخل کردن یک پریز برق را در دوشاخه ندارند اما من آنقدر توانمند هستم و اشتیاق دارم که تا هر مرحله ای را می توانم ادامه بدم و شرکت کنم. انگیزه مهمترین چیزی است که انسان قبل از هر کاری باید داشته باشه و من انگیزه لازم را دارم و این توانمندی را در خودم می بینم. به نظرم محدودیت باعث رشد یک سری پتانسیل ها می شود.
چند وقته که آتش نشانی را به صورت جدی دنبال مي كني؟
سال 91 در یک دوره آتش نشانی داوطلب بودم. از آن موقع تا حالا همکاری ام با مرکز آتش نشانی مستمر بوده است. حالا چند ماهی است که وارد بخش آموزش شدم و بدون دریافت هیچ گونه حق الزحمه ای به افراد مختلف به خصوص کودکان بی سرپرست آموزش می دهم.
ممکنه آتش نشانی را هم پس از مدتی رها کنی؟
بله. رزومه متنوعی دارم. از سال ها پیش تا حالا دوره های مختلف امدادگری، ایمنی آتش نشانی و... را طی کرده ام. حتی نوازنده هستم و مدتها کار موسیقی کردم. در زمینه ورزش اولین مربی نینجای زن اهواز هستم. همچنین در کارهای خیریه برای بی سرپرستان و سالمندان برنامه های متنوعی در مناسبت های مختلف اجرا می کنم. بسیاری از رشته ها را رها کردم اما آتش نشانی چیز دیگه ای است. عاشق این کارم و خیلی بهش علاقه دارم حتی بیشتر از رشته درسی ام. با وجودی که کارشناسی ارشد آلودگی های محیط زیست را دارم اما ای کاش یک لیسانس از دانشگاه نفت آبادان بگیرم و در بخش حفاظت آتش و ایمنی ادامه تحصیل بدم.
گفتی برای کودکان بی سرپرست برنامه داشتی؟
بله. برنامه های متنوعی داشتیم و حالا مدتهاست که دارم بچه های زیر 12 سال بی سرپرست رو آموزش آتش نشانی میدم. استفاده با انواع کپسول ها و نحوه خاموش کردن آتش، جمع کردن حوز (شیلنگ آتش نشانی) و ... را یادشون میدهم.
تا حالا چند کودک را آموزش دادی؟
دو دوره کودکان آموزش رو دادم و تا حالا بیش از 15 همیار آتش نشانی تربیت کرده ام. بچه های دوره قبل 10 نفر دختر و پسر بودند و حالا بچه های دوره جدید بیشتر هستند.
چرا بیشتر کودکان را آموزش میدی؟
هدف آتش نشانی افزایش ایمنی سطح شهر است. به نظرم با آموزش دادن کودکان در آینده می توانیم روی خانواده ها نیز تاثیر بگذاریم و این کودکان خانواده های آینده جامعه ما را تشکیل می دهند.
اما کودکانی را که آموزش میدی خانواده ندارند و بی سرپرست هستند؟
درسته. با آموزش دادن این کودکان یک هدفی را دنبال می کنم. این کودکان بعد از اینکه خوب آموزش دیدند بعدها در بخش آموزش از خودشان استفاده می کنیم که بتوانند درآمدی داشته باشند. طبق هماهنگی با مدیریت عامل آتش نشانی ما کودکان بی سرپرست را آموزش می دهیم تا بعدها از این افراد برای آموزش دادن کودکان مهدکودک استفاده کنیم و منبع درآمدی برای آنها شود.
شاید حضور آتش نشان زن عجیب تر از رانندگی زنان با اتوبوس های تندرو نباشد، ولی با تمام این احوال مسئولان شهرداری در بسیاری از استان ها هنوز زیر بار حضور زنان به عنوان ماموران آتش نشانی نرفته اند. شیما از محدودیتی که برایش پیش آمده استفاده کرد و هر آنچه درباره آتش نشانی آموخت را به کودکان بی سرپرست آموزش می دهد. شاید شیما با این امید که در آینده کودکان بی سرپرست روزی آتش نشان شوند و خودش را در وجود آنها ببیند فعالیتش را ادامه می دهد...
