- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - دکتر حسن دادخواه:
در تقویم و گاه شمار، روز چهاردهم آبان ماه، به روز فرهنگ عمومی نامگذاری شده است. در سطح کشور و همه استان ها نیز شورای عالی فرهنگ عمومی و شوراهای استانی آن با ترکیبی از مسئولان و روسا و مقامات دستگاه های مرتبط با فرهنگ عمومی علی الظاهر وجود دارد.
شاید یکی از علت های ناآشنا ماندن این شوراها، مناقشه برانگیز بودن تعریف و عناصر تشکیل دهنده فرهنگ عمومی و دخالت و عضویت افراد و نهادهای مختلف و بی ارتباط به موضوع در این شوراست و از این روست که در طی سالیان دراز، کمترین گزارش و خبر از مصوبات و عملکرد این شورای عالی و شوراهای استانی آن، به رسانه ها و افکار عمومی رسیده است.
اگر از همه این موضوعات خرد و حاشیه ای پیرامون فرهنگ عمومی بگذریم، از جستجو و کنکاش پیرامون خاستگاه و سرچشمه های تولید فرهنگ عمومی در یک جامعه نمی توان گذشت.
به راستی خلق و خو، رفتار و منش، شخصیت و کنش و روح اخلاقی حاکم بر جامعه چگونه شکل می گیرد؟ عناصر بوجود آورنده با بوجود آمدن آنچه اخلاق اجتماعی و رفتار جمعی یا همان فرهنگ عمومی جامعه می نامیم، چیست و کدام است؟ پاسخ واقعی و درست و دقیق به این پرسش می تواند در ریل قرار گرفتن بجا و درستِ عملکرد و فعالیت های دستگاه های رسمی و نهادهای سنتی و مردمی در شکل دادن فرهنگ عمومی جامعه ایران، نقش پایه ای داشته باشد و به همان میزان، کج فهمی و درک ناقص و نادرست از ماهیت فرهنگ عمومی، می تواند همه دستگاه های عهده دار فرهنگ عمومی را به بیراهه بکشاند.
گرچه پایش و سنجش و اندازه گیری میزان رشد و چگونگی فرهنگ عمومی جامعه کنونی ایران نیازمند پژوهش های آماری و تحقیقات میدانی است ولی با مطالعه عمومی و پایش کلی آنچه در پیرامون ما می گذرد و یا جسته و گریخته در رسانه های کشوری بازتاب می یاید، می توان نبض و درجه حرارت فرهنگ عمومی جامعه را بطور کلی و بلکه جزیی و دقیق پایش و برآورد نمود.
خوشبختانه در سال های اخیر فرصت و امکان بهتری برای پژوهندگان در عرصه جامعه شناسی و آسیب شناسی فرهنگی از جامعه و شهرهای ایران آماده شده است و نتایج دسته ای از این پژوهش ها نیز منتشر شده است.
به رغم آنکه در دو دهه پس از پیروزی انقلاب، امکان و آمادگی کمتری برای انتشار نتایج این پژوهش ها فراهم بود ولی در سال های اخیر و با افزایش اخلال ها در فرهنگ عمومی جامعه و گسترش ناهنجاری ها، بالاخره مقامات بالا دستی گویی مجاب شده اند که رسیدگی و درمان این ناهنجاری ها تا عیان نشود و به چشم نیاید، امکان پذیر نیست.
پاسخ به دو پرسش زیر می تواند راه را برای درک بهتر موضوع روشن تر نماید:
۱_ عناصر تشکیل دهنده فرهنگ عمومی جامعه کدام است؟ به سخن دیگر، فرهنگ عمومی از چه چیزها و اجرایی تشکیل شده است؟
۲_ فرهنگ عمومی جامعه و عناصر تشکیل دهنده آن، از کجا سرچشمه می گیرد و جریان پیدا می کند و سمت و سو به خود می گیرد؟
پاسخ به این دو پرسش البته آسان و یکدست نیست و وابسته به میزان درک و سطح فهم و نگرش و زاویه دید پاسخ دهنده دارد تا آنجا که چه بسا مکتب های انسان شناسی و مجامع آکادمیک پاسخ های کاملا متناقض و متفاوتی پیرامون این موضوع به دست بدهند.
گذشته از مباحث دانشگاهی و آکادمیک پیرامون این موضوع، بنظر می رسد که شاخص ها و نشانگرهایی از وضعیت فرهنگ عمومی جامعه امروز ایران، ناامید کننده و بلکه دهشتناک است.
آمارهایی که گاه و بی گاه به رسانه های کشوری درز پیدا می کند و اقرارهایی که در گفت و گوهای برخی مسئولان دیده می شود حاکی از بحرانی و خطرناک شدن پاره ای و بلکه روح کلی حاکم بر وضعیت فرهنگ عمومی جامعه است.
آنچه مسلم است هر گونه تغییر منفی و مثبت در وضعیت فرهنگ عمومی و رفتار و منش جامعه، به تدریج و خزنده و آرام آرام رخ می دهد و فقط چشمان بینا و تیز و نگران می تواند حرکت های زیر پوستی انها را احساس کند.
گرچه که امروز، آسیب های اجتماعی که نماد و نشانه های فرهنگ عمومی جامعه کنونی ایران است به مانند کوه سترگ یخ، سینه به سینه همه دلسوزان ایران ایستاده است و نادیده انگاشتن آن، خودفریبی است و بس!!
بی گمان مجموعه سیاست های کلان کشور در حوزه های روابط بین المللی، اقتصادی، اجتماعی و آموزشی رابطه مستقیم با وضعیت فرهنگ عمومی کشور و رفتار جمعی فرد فرد ایرانیان داشته است.
به سخن دیگر، آسیب های خطرناک اجتماعی امروز ریشه در نوع اداره جامعه در سطح حکمرانی و حاکمیتی دارد و هر آنچه آنجا بکاریم اینجا درو می کنیم!!
