- آرشیو
- |
- عضویت در خبرنامه
- |
- درباره ما
- |
- |
-
- صفحه نخست
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- |
- شهرستان ها
- |
- تماس با ما
- |
- پیوند ها
- چرا سید ابوالحسن حسن زاده ؟
- ساعت جدید کاری برای ادارات اعلام شد
- مدیران با مردم ارتباط نزدیکی داشته باشند
- رفع مشکل استقرار شرکتهای دانش بنیان با تحقق مصوبه سفر رییس جمهور به خوزستان
- رسانه طراز انقلاب اسلامی یعنی نقد منصفانه، اطلاع رسانی شفاف و صادقانه و پرهیز از دروغ و تهمت
- بهره مندی از ظرفیت های فرهنگی انقلاب برای مقابله با اباحه گری بسنده می کند
- چرا به جای ساماندهی متکدیان؛ سیستمی افزایش پیدا می کنند؟!!
- انقلابات رنگی تحت الگوی جوکریسم
به روز شده در: ۰۱ آذر ۱۴۰۳ - ۱۳:۱۷
قال علی علیه السلام: انسان سه جا تغییر میکند: نزد صاحبان قدرت، روی صندلی قدرت و غنا بعد از فقر و هرکس تغییر نکند دارای خرد ناب و اخلاق مستقیم است. القُربِ مِنَ المُلوكِ ، و الوِلاياتِ ، و الغَناءِ من الفَقرِ ، فمَن لَم يَتَغَيَّرْ في هذهِ فهُوَ ذو عَقلٍ قَويمٍ و خُلقٍ مُستَقيمٍ
ریاست به دست کسانی خطاست، که از دست شان دست ها بر خداست...سعدی عافیت خواهی نظر در منظر خوبان مکن، ور کنی بدرود کن خواب و قرار خویش را(سعدی)
آن را که چنین دردی، از پای دراندازد، باید که فروشوید، دست از همه درمان‌ها(سعدی)
هر که دلارام دید ،از دلش آرام رفت، چشم ندارد خلاص ،هر که در این دام رفت
(سعدی)
کسی نیک بیند به هر دو سرای، که نیکی رساند به خلق خدای(سعدی) امام علی (ع): كسى كه دانشى را زنده كند هرگز نميرد.
آخرین اخبار
شوشان - مهری کیانوش راد:
در قرن دنیای مجازی، با شاخه ای از آگاهی ها روبرو هستیم ، این شاخه از علم ، بهتر است ، «آگاهی بی معنا » نامگذاری بشود .
بیماری مزمنی که چون کسی دچارش بشود ، خود را دانا احساس می کند ، در حالی که به دانسته های خود هیچ گونه آگاهی ندارد، قدرت تجزیه و تحلیل ندارد ، اگر مورد پرسش و پرسشگری واقع شود، قادر به پاسخگویی نیست .
این نوع از علم تازه ، مانند گیاهی است که ریشه ندارد و با کمترین وزش باد ، بر باد می رود .
این نوع بیمار خاص ، که بیشتر در علوم انسانی بروز می کند ، در برخی از سرزمین ها محیط مساعدتری برای رشد پیدا می کند ، به نظر می رسد ، سرزمینی که استعداد فراوانی برای شکوفایی علم «آگاهی بی معنا » را دارد ، سرزمین خودمان ، ایران باشد.
قلمرو رشد سرطانی این غده ی سرطانی بیشتر ، سرزمین علوم انسانی است .
در سال ۱۹۹۶ «آلن سوکال و همکارش ، با نوشتن مقاله ای بدون معنا ، با واژه هایی پر طمطراق ، برای نشریه ای که پیشاهنگ مطالعات اجتماعی بود ، فهم روشنفکران جامعه را به چالش کشید.
به اعتراف سوکال او می خواست بگوید : «پادشاه در پس ظاهر اصطلاحات خیره کننده و عالمانه برهنه است .»
این واقعیت ها نشانگر این است که علوم انسانی در معرض خطری جدی قرار دارد .
علوم انسانی از باارزش ترین و کم ارزش ترین علوم است .
# باارزش است ، چون زیربنای فرهنگ و تمدن هر سرزمینی با علوم انسانی و انتقال ارزش‌ها از نسلی به نسلی دیگر، به وسیله ی این شاخه از علم،تحقق می یابد .
باارزش است، چون پایه فهم اولیه ی همه ی علوم تجربی و ریاضی است .
انسان در هر کجای زمین که باشد ، تا درک درستی از علوم انسانی و ادبیات خود نداشته باشد ، در فهم مفاهیم دیگر علوم توانا نخواهد بود.
بی ارزش است ، زیرا متاسفانه هر کس به آسانی خود را در علوم انسانی صاحب نظر می داند ، دنیای مجازی نیز به این مشکل کمک می کند .
هرکس با فشار دادن دکمه ای سیل اطلاعات را به سوی خود سرازیر کرده ، تا به جایی که حتی فرصت هضم این اطلاعات را نیز ندارد و ناخودآگاه شاید خودش هم باور کند ، که واقعا این داده ها ، دانسته های خود اوست.
باید اعتراف کرد ، این بیماری ، بیماری تازه ای نیست .
قرن ها قبل مولانا در مثنوی
به این بیماری مزمن، بارها اشاره کرده است .
عالم نمایانی که بدون تجربه ی عرفانی ، از عرفان سخن می گویند ، بدون فهم گزاره های عرفانی ، پرشورتر از عرفا به تکرار سخنان آنان مشغول هستند .
داستان «خر برفت و خر برفت و خر برفت » به نمونه ای از این گویندگان نااگاه اشاره می کند.
داستان «زیافت تأویل رکیک مگس» با حکایت دیگری از انسان های خودشیفته روبرو می شویم ، که فکر می کنند ، با اندیشه های ناقص خود ، می توانند رهبری مردم را به عهده بگیرند.
آن مگس بر برگ کاه و بول خر / همچو کشتیبان همی افراشت سر .
اینک این دریا و این کشتی و من /
مرد کشتیبان و اهل فن و رای .
در داستان «اعرابی درویش وزنش » در دفتر اول ، اشاره به کسانی می کند ، که گرفتار بیماری مزمن و لاعلاج «آگاهی بی معنا »
شده اند .
ای تو وارسته ازین فانی رباط
تو چه دانی صحو و سُکر و انبساط
ور بدانی نقلت از اَب و جَد است
پیش تو این نامهاچون ابجد است
ابجدو هوّز چه فاش است و پدید
بر همه طفلان و معنی بس بعید
مولانا دوباره تکرار می کند : بسیار گویندگان معارف عرفانی از واژه هایی مانند صحو و سکر و ابجد و غیره سخن می گویند ، کسانی که حتی یک بار نیز این مفاهیم را تجربه نکرده اند ، راه آموختن آنها از طریق تقلید و تکرار گفته ی والدین شان بوده ، بدون اینکه به مفاهیم عمیق این واژه ها اندیشه کرده باشند .
این شوربختان معنوی نما ، دانسته های خود را چون آب کوثر می دانند ؛ اما اگر نزد صاحب معرفتی ، کالای خود را عرضه کنند ، دروغین بودن ادعایشان فاش خواهد شد.
این عالم نما ها به نظر مولانا ، مانند مرغ های هستند که مسکنشان آب های شور است و‌هیچ گاه به چشمه روشن حقیقت آشنا نبوده اند .
در نتیجه جامعه با کسانی روبرو می شود ، که بدون آگاهی ، گوینده ی مفاهیم بلندی هستند که درک درستی از آن مفاهیم را ندارند .
نتیجه آموزش این عالمان نااگاه به علم خود ، پرورش کسانی خواهد بود ، که از آغاز قدم در راهی می گذارند که به جای جستجوی سرچشمه حقیقت ، ماهی مرداب ها و آبگیرهای حقیر خواهند شد.
فریده بهاالدینی
| 
۱۸:۵۷ - ۱۴۰۰/۰۹/۰۷
پاسخ
مثل همیشه نگاه نو و بدیع بود احسنت بر خانم کیانوش راد